Indis – elfka ze szczepu Vanyarów, druga żona Finwëgo, króla Ñoldorów w Amanie.
Biografia[]
Indis (będąca bliską krewną Ingwëgo) została żoną Finwëgo po faktycznej śmierci Míriel. Jej małżonek dzięki miłości do niej odzyskał radość z życia[1]. Urodziła swojemu mężowi dwóch synów – Fingolfina i Finarfina oraz dwie córki: Findis i Írimë. Fëanor nie żywił do niej wielkiego przywiązania i trzymał się z daleka zarówno od niej, jak i jej potomstwa[1]; do tego odwoływały się późniejsze podszepty Melkora kierowane do Fingolfina i Finarfina[2]. Po tym jak Melkor zabił Finwëgo i uciekł z Silmarilami z Amanu, Indis opuściła Formenos i wraz z Findis udała się do swojego brata, aby żyć ze swoim ludem, Vanyarami. Była babcią Galadrieli.
Charakterystyka[]
W opublikowanym Silmarillionie Indis jest opisana jako rosła i złotowłosa[1].