Idril

“	Lecz najpiękniejszym z cudów Gondolinu była Idril, córka Turgona, zwana Celebrindal, Srebrnostopa, o włosach tak złocistych jak światło Laurelinu przed powrotem Melkora.	”
—Quenta Silmarillion, Noldorowie w Beleriandzie.

Idril Celebrindal (1479 rok Lat Drzew^[1] - ?) – elfka ze szczepu Ñoldorów, córka Turgona i Elenwë, wnuczka Fingolfina, żona Tuora, matka Eärendila Żeglarza. Była bardzo piękna i mądra. Miała złote włosy^[2].

Biografia[]

Idril urodziła się w rodzinie królewskiej elfów w Valinorze w 1479^[1] roku Ery Drzew. Była w 5/8 Vanyarem (po matce i babce ojca). Prawie straciła życie pośród lodów w czasie podróży do Śródziemia, jednak ojciec uratował ją, choć jej matka zginęła pod lodami cieśniny.^[3]

Razem z Orodrethem i Celebrimborem była jedną z trzech Noldorów trzeciego pokolenia, którzy przybyli na wygnanie. Mieszkała w Vinyamarze w pierwszych latach po Ucieczce, ale później przeniosła się z ludem swego ojca do Ukrytego Miasta Gondolinu między 64 a 116 rokiem PE.^[4] W mieście kowal Enerdhil stworzył słynny klejnot Elessar i podarował go Idril, która nosiła go na piersi, który znacznie później podarowała swemu synowi.^[5]

Zakochał się w niej jej kuzyn Maeglin. Idril wiedziała o tym, ponieważ czytała w jego myślach, lecz nie chciała być jego żoną z racji na jego zły charakter i bliskie pokrewieństwo.^[2] Gdy Tuor, który przybył do Gondolinu z woli Valarów, ujrzał Idril stojącą u boku króla, zakochał się.^[6] Po kilku latach otrzymał zgodę na ślub, który nastąpił w 502 PE. Ich małżeństwo było wyjątkowe, ponieważ byli drugim małżeństwem pomiędzy człowiekiem a elfem, po Berenie i Lúthien. Za zgodą Turgona para pobrała się i zamieszkała w domu niedaleko południowej bramy. Mieli jednego syna Eärendila, któremu nadała matczyne imię Ardamírë, które przepowiadało jego wielkie przeznaczanie.^[3]

TuoriIdril — Idril i Tuor – autorstwa Barbary Śliwińskiej

Przewidziała, że Maeglin zdradzi Gondolin a znając słowa Ulma które przekazał Tuor Turgonowi kazała wykuć tajemny tunel w skale Gondolinu prowadzący do ścieżki na Cirith Thoronath. Podczas zagłady Gondolinu udało jej się uciec do Przystani Sirionu i schronić przed Morgothem.^[6] Spotkali tam Elwingę, córkę Diora, której mężem został potem Eärendil. Tuor został przywódcą elfów w tej przystani, ale starzał się, więc wraz z Idril wyruszyli na Zachód około 525 PE na statku Eärrámë. Legendy mówią, że pomimo Zakazu Valarów dotarli do Valinoru i żyją tam szczęśliwi.^[6]

Etymologia[]

Idril jest imieniem w sindarinie ale jego znacznie nie jest wyjaśnione, ale forma jej quenejskiego imienia Itarillë (lub Itarildë) oznacza „lśniący blask”^[7].

Nazywano ją Celebrindal („Srebrnostopa”), ponieważ zawsze chodziła boso^[8],od celeb ("srebro") + tâl ("stopa")^[9]. Jego odpowiednikiem w języku quenejskim o tym samym znaczeniu jest Tyeleptalëa^[10].

Inne wersje Legendariu[]

W Księdze Zaginionych Opowieści Część Druga imię Idril znaczy "ukochana" w języku gnomów, lecz elfowie często zwali ją Idhril a w qenyi Irildë a oba znaczyły to samo - "śmiertelna panna", ponieważ poślubiła Tuora, śmiertelnego człowieka^[11]. Jej inne imię brzmiało Tal-Celeb w języku gnomów a Taltelepta w qenyi a oba znaczyło "Srebrne Stopy"^[12].

Los Idril był spleciony z losem Tuora, odkąd zobaczyła go po raz pierwszy z wysokiego okna, w dniu, w którym przybył do miasta. Tuor również żywił miłość do królewskiej córy przez wiele lat a teraz to uczucie przepełniało mu serce, a Turgon nie sprzeciwiał się ich związkowi. Było to pierwsze małżeństwo mężczyzny i elfa, zawarte w Gar Ainion ku wielkiej radości Gondothlimów, z wyjątkiem jednego Meglina (Maeglina)^[13]. Wkrótce też urodziła Tuorowi syna imieniem Eärandel (Eärendil)^[14].

Idril miała wielką umiejętność przenikania myślą mroku serc elfów i ludzi oraz szczególną moc przewidywania przyszłości. Dlatego rok po narodzinach Eärendela opowiedziała Tuorowi o śnie, który miała: Meglin wrzuciła ich syna do pieca, a on chciał wrzucić tam również ich oboje a ona nie stawiała oporu po śmierci ich pięknego dziecka. Dlatego poprosiła Tuora, aby rozpoczął budowę tajnej drogi^[15]. Siedem lat później Idril ogarnął mroczny nastrój i przepowiedziała Tuorowi, że będzie musiał dokonać wyboru i że czas jest bliski. Jej mąż nie rozumiał tego, ale posłuchał jej rad^[16].

Gdy nadszedł atak wojsk Melka (Morgotha) na Gondolin, Idril założyła kolczugę i dała Eärendelowi maleńką kolczugę, który zamówiła w tajemnicy, co pocieszyło chłopca i napełniło wielką dumą^[17]. Ale jej dom został zaatakowany przez Wojowników z klanu Kreta, a Meglin próbowała zrzucić Eärendel ze ścian, ciągnąc Idril za włosy, aby mogła to zobaczyć. Ale Eärendel stawiała opór a Idril „mimo drobnej postury walczyła jak tygrysica”. Wtedy nadszedł Tuor i jego lud Skrzydła, ratując ich. Jej mąż zostawił ją tam z Voronwë i innymi mężczyznami i poszedł do bitwy^[18].

Podczas oblężenia miasta Idril stała w drzwiach swojego domu i wysłała większość swojej straży w dół tajnego tunelu z Eärendelem. Ale odmówiła odejścia bez swego męża. W międzyczasie zebrała kobiety i zabłąkanych mężów, pokazując im tajny tunel; a jej ludzie pomogli jej w walce z maruderami, ale nie mogli jej odwieść od noszenia miecza. Jednak banda wrogów przejęła dom, a Idril została zrozpaczona żalem i zmęczeniem, uciekając z domu dotarła do Gar Ainion. Tam Tuor znalazł ją jak w dniu ich ślubu, ale nie mogła go rozpoznać: była oszalała, obserwując upadek i śmierć swego ojca. Wtedy Tuor zabrał ją i poszedł w dół tajnego tunelu. Kiedy Wygnańcy Gondolinu dotarli do Tumladinu, wypowiedziała się przeciwko tym, którzy chcieli maszerować do Drogi Ucieczki, wyjaśniając, że nie jest już chroniona, „Jakaż bowiem magia się utrzyma po upadku Gondolinu?"^[19]. Po tym, jak ocaleni zostali uratowani przez orły, Idril i jej lud nosili orła jako swój symbol i herb^[20].

Tolkien nie ukończył Księgi Zaginionych Opowieści, więc koniec Idril i Tuora jest bardzo różny w każdym zarysie ich historii. Podobnie jak w opublikowanym Silmarillionie, we wszystkich wersjach Tuor żegluje na zachód po postarzeniu się. W najczęściej powtarzanej wersji Tuor żegluje bez Idril, która smuci się wraz z Eärandelem, który szuka swego ojca, bezskutecznie zresztą. W końcu Idril znika (wyruszając nocą na morze)^[21]. W innej wersji Idril popłynęła za mężem^[22]. W osobnej notatce Tolkien rozważał jej śmierć^[23], ale to przeczy ostatniemu co wybrał a napisane że "Niektórzy powiadają, że Tuor i Idril żeglują na "Łabędzim Skrzydle" i że o świcie i o zmierzchu można ujrzeć jak pędzą z wiatrem"^[24].