Huor

Huor (PE 444 – PE 472) – człowiek z rodu Hadora, syn Galdora z Dor-lóminu, mąż Ríany, ojciec Tuora.

Biografia[]

Urodził się w Dor-lóminie jako syn Galdora z rodu Hadora i Harethy, córki Halmira, władcy Haladinów. Wychowywał się razem z bratem Húrinem w lesie Brethil, pod opieką ich wuja, Haldira.

Brali udział w walkach z orkami, mimo iż Huor miał dopiero 13 lat. Podczas pewnej bitwy zostali odcięci od towarzyszy i byli ścigani przez orków, aż do brodów Brithiach. Zginęliby, gdyby nie moc Ulma, wciąż jeszcze potężna w wodach Sirionu. Uciekli do pustkowia Dimbaru, gdzie błąkali się przez pewien czas. Wypatrzył ich Thorondor i wysłał dwa ze swoich orłów, które przeniosły ich nad górami i zostawiły w Gondolinie. Byli pierwszymi ludźmi, którzy się tam dostali. Król Turgon przyjął ich życzliwie. Synowie Galdora prawie rok gościli w Ukrytym Królestwie. Nauczyli się od elfów wielu rzeczy i ich języka. Turgon trzymał ich tam z przyjaźni, nie z powodu obowiązującego prawa mówiącego, że kto wejdzie do Gondolinu już nie może z niego wyjść. Jednak spełnił prośbę Húrina i Huora, żeby mogli powrócić do ojczyzny. Ci przysięgli, że nikomu nie zdradzą, gdzie byli. Maeglin, siostrzeniec króla rad był z ich wyjazdu, ponieważ zazdrościł im łask królewskich. Orły zaniosły braci do Dor-lóminu.^[1]^[2]

Huor wziął udział w Bitwie Nieprzeliczonych Łez, w której poległ postrzelony zatrutą strzałą w oko, kiedy to osłaniał razem z Húrinem ucieczkę Turgona z pola bitwy.^[3]^[4]^[5]