Zmiany: Huan

Wersja z 15:59, 27 wrz 2019

HuanCarcharoth — Huan walczy z Carcharothem – autorstwa AlasseaEarello

Huan – pies, przywódca sfory Celegorma, pochodził z Błogosławionego Królestwa. Celegorm dostał go w podarunku od Oromëgo za dawnych czasów w Valinorze.

Historia

Huan został wyhodowany przez Oromëgo, Myśliwego Valarów, i ofiarowany Celegormowi, ñoldorskiemu księciu Nieśmiertelnych Krain. Olbrzymi wilczarz Valarów nigdy się nie starzał, nie męczył, nie potrzebował też snu. Był nieśmiertelny, nie można go było zabić czarami ani obezwładnić zaklęciem. Powiedziano, że nie zginie, póki nie stoczy walki z najsilniejszym z wilków. Wyrokiem Valarów Huan mógł mówić, ale wolno mu to było uczynić tylko trzy razy. On sam rozumiał jednak doskonale mowę elfów i ludzi.

Huan przybył do Śródziemia wraz z wygnanymi ñoldorskimi książętami, tam też wypełniło się jego przeznaczenie. Największą rolę odegrał w poszukiwaniu Silmarili. Z przywiązania do pięknej Lúthien Tinúviel udał się do Wieży Saurona na Tol-in-Gaurhoth, Wyspę Wilkołaków. Tam uśmiercił mnóstwo złych bestii na moście prowadzącym na wyspę, aż wreszcie pozbawił życia Draugluina, władcę i ojca wilkołaków, a głównego sługę Saurona. Wówczas sam Sauron wdział postać wilkołaka, aby stać się wykonawcą proroctwa i stanął do pojedynku z Huanem. Huan okazał się potężniejszy i dzielniejszy od niego – schwycił największego z Majarów za gardło i dusił tak długo, że o mało go nie zabił. Sauron poddał wieżę Huanowi i Lúthien oraz zwrócił im uwięzionego tam Berena. Wszystkie czarnoksięskie moce opadły z Tol-in-Gaurhoth, słudzy Saurona umknęli, a Sauron uleciał w niebo jako wielki wampir.

Na ostatku swego życia Huan wziął udział w polowaniu na wilka i zmierzył się z Carcharothem, złym wilkołakiem i strażnikiem Bramy Angbandu. Oszalały z bólu, który powodował w jego wnętrznościach połknięty omyłkowo Silmaril, Carcharoth zaatakował Berena, który prędko mu uległ.

Ted nasmith - huans leap 2 — Huan walczy z Carcharothem – Ted Nasmith

Na pomoc przybył Huan i rozgorzała największa walka, jaką kiedykolwiek stoczyły między sobą zwierzęta. Dobro Valarów było z Huanem, a zło Morgotha z Carcharothem. Ostatecznie Huan zabił swego przeciwnika, lecz sam otrzymał śmiertelene rany z jego zatrutych kłów. Wiedząc, że pisana mu była rychła śmierć, Huan dowlókł się do konającego Berena i przemówił po raz ostatni, a zdołał powiedzieć jedynie "żegnaj".

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-'''Huan '''- <span style="text-align:justify">wilczur</span>, p<span style="text-align:justify">rzywódca sfory [[Celegrom]]a, pochodził z [[Aman|Błogosławionego Królestwa]], gdyż Celegorm dostał go w podarunku od [[Oromë]]go za dawnych czasów w [[Valinor]]ze.</span>
+[[Plik:HuanCarcharoth.jpg|thumb|Huan walczy z Carcharothem – autorstwa AlasseaEarello]]'''Huan''' – pies, przywódca sfory [[Celegorm]]a, pochodził z [[Aman|Błogosławionego Królestwa]]. Celegorm dostał go w podarunku od [[Oromë]]go za dawnych czasów w [[Valinor]]ze.
-==<span style="text-align:justify">Historia</span>==
-Huan został wyhodowany przez [[Oromë]]go, Myśliwego Valarów, a potem ofiarował go Celegormowi, noldorskiemu księciu Nieśmiertelnych Krain. Olbrzymi wilczur [[Valarowie|Valarów]] nigdy się nie starzał, nie męczył, nie potrzebował też snu. Był nieśmiertelny, nie można go było zabić czarami ani obezwładnić zaklęciem. Wyrokiem Valarów Huan mógł mówić, ale wolno mu to było uczynić tylko trzy razy. Sam Huan rozumiał doskonale mowę elfów i ludzi.
+== Historia ==
-Huan przybył do [[Śródziemie|Śródziemia]] wraz z wygnanymi noldorskimi książętami, tam też wypełniło się jego przeznaczenie. Największą rolę odegrał w poszukiwaniu [[Silmaril]]i, magicznych klejnotów, w których zamknięto blask Drzew Valarów. Z przywiązaniu do pięknej [[Lúthien|Lúthien Tinuviel]] udał się do Wieży Saurona na Tol-in-Gaurhoth, Wyspę Wilkołaków. Tam uśmiercił mnóstwo złych bestii na moście prowadzącym na wyspę, aż wreszcie pozbawił życia [[Draugluin]]a, władcę i ojca wilkołaków, a głównego sługę [[Sauron]]a. Wówczas sam [[Sauron]] wdział postać wilkołaka i stanął do pojedynku z Huanem. Huan okazał się potężniejszy i dzielniejszy od niego - schwycił największego z [[Majarowie|Majarów]] za gardło i dusił tak długo, że o mało nie przyprawił go o śmierć. [[Sauron]] poddał wieżę Huanowi i [[Lúthien]] oraz zwrócił im uwięzionego tam [[Beren]]a. Wszystkie czarnoksięskie moce opadły z Tol-in-Gaurhoth, słudzy [[Sauron]]a umknęli, a [[Sauron]] uleciał w niebo jako wielki wampir.
+Huan został wyhodowany przez [[Oromë]]go, Myśliwego [[Valarowie|Valarów]], i ofiarowany Celegormowi, [[Ñoldorowie|ñoldorskiemu]] księciu Nieśmiertelnych Krain. Olbrzymi wilczarz [[Valarowie|Valarów]] nigdy się nie starzał, nie męczył, nie potrzebował też snu. Był nieśmiertelny, nie można go było zabić czarami ani obezwładnić zaklęciem. Powiedziano, że nie zginie, póki nie stoczy walki z najsilniejszym z wilków. Wyrokiem Valarów Huan mógł mówić, ale wolno mu to było uczynić tylko trzy razy. On sam rozumiał jednak doskonale mowę [[elf]]ów i [[ludzie|ludzi]].
+[[File:Huan and luthien.jpg|thumb|220x220px|Huan i Lúthien]]
+Huan przybył do [[Śródziemie|Śródziemia]] wraz z wygnanymi ñoldorskimi książętami, tam też wypełniło się jego przeznaczenie. Największą rolę odegrał w poszukiwaniu [[Silmaril]]i. Z przywiązania do pięknej [[Lúthien|Lúthien Tinúviel]] udał się do Wieży [[Sauron]]a na [[Tol-in-Gaurhoth]], Wyspę Wilkołaków. Tam uśmiercił mnóstwo złych bestii na moście prowadzącym na wyspę, aż wreszcie pozbawił życia [[Draugluin]]a, władcę i ojca wilkołaków, a głównego sługę Saurona. Wówczas sam Sauron wdział postać wilkołaka, aby stać się wykonawcą proroctwa i stanął do pojedynku z Huanem. Huan okazał się potężniejszy i dzielniejszy od niego – schwycił największego z [[Majarowie|Majarów]] za gardło i dusił tak długo, że o mało go nie zabił. Sauron poddał wieżę Huanowi i Lúthien oraz zwrócił im uwięzionego tam [[Beren]]a. Wszystkie czarnoksięskie moce opadły z Tol-in-Gaurhoth, słudzy Saurona umknęli, a Sauron uleciał w niebo jako wielki wampir.
-Na ostatku swego życia Huan zmierzył się z Carcharothem, Czerwoną Paszczą, złym wilkołakiem i strażnikiem Bramy [[Angband]]u. Oszalały z bólu, który powodował w jego wnętrznościach połknięty omyłkowo [[Silmaril]], Carcharoth zaatakował [[Beren]]a, który prędko mu uległ. Na pomoc przybył Huan i rozgorzała największa walka, jaką kiedykolwiek stoczyły między sobą zwierzęta. Dobro Valarów było z Huanem, a zło [[Morgoth]]a z Carcharothem. Ostatecznie Huan zabił swego przeciwnika, lecz sam otrzymał śmiertlene rany od jego zatrutych kłów. Wiedząc, że pisano mu śmierć, Huan dowlókł się do konającego [[Beren]]a i przemówił po raz ostatni- zdołał powiedzieć jedynie „żegnaj”.
+Na ostatku swego życia Huan wziął udział w [[Polowanie na wilka|polowaniu na wilka]] i zmierzył się z [[Carcharoth]]em, złym wilkołakiem i strażnikiem Bramy [[Angband]]u. Oszalały z bólu, który powodował w jego wnętrznościach połknięty omyłkowo Silmaril, Carcharoth zaatakował Berena, który prędko mu uległ.
+[[File:Ted nasmith - huans leap 2.jpg|thumb|221x221px|Huan walczy z Carcharothem – Ted Nasmith]]
-[[Kategoria:Zwierzęta]]
+Na pomoc przybył Huan i rozgorzała największa walka, jaką kiedykolwiek stoczyły między sobą zwierzęta. Dobro Valarów było z Huanem, a zło [[Morgoth]]a z Carcharothem. Ostatecznie Huan zabił swego przeciwnika, lecz sam otrzymał śmiertelene rany z jego zatrutych kłów. Wiedząc, że pisana mu była rychła śmierć, Huan dowlókł się do konającego Berena i przemówił po raz ostatni, a zdołał powiedzieć jedynie "żegnaj".
+[[de:Huan]]
+[[en:Huan]]
+[[es:Huan]]
+[[fr:Huan]]
+[[it:Huan]]
+[[ru:Хуан]]
+[[Kategoria:Postacie nieznanej rasy]]