Huan

Huan – pies, przywódca sfory Celegorma, pochodził z Błogosławionego Królestwa. Zginął zabity przez Carcharotha.

Historia[]

Huan został wyhodowany przez Oromëgo, myśliwego Valarów, i ofiarowany Celegormowi, ñoldorskiemu księciu Nieśmiertelnych Krain. Olbrzymi wilczarz Valarów nigdy się nie starzał, nie męczył, nie potrzebował też snu. Był nieśmiertelny, nie można go było zabić czarami ani obezwładnić zaklęciem. Powiedziano, że nie zginie, póki nie stoczy walki z najsilniejszym z wilków.

Huan przybył do Śródziemia wraz z wygnanymi ñoldorskimi książętami, przez co również jego objął Wyrok Mandosa.

Po odejściu Berena i Finroda z Nargothrondu Celegorm i Curufin wzięli sforę psów pod przywództwem Huana i ruszyli na łowy, jednocześnie pragnąc dowiedzieć się czegoś o królu. Gdy bracia odpoczywali, Huan znalazł w lesie Lúthien, szukającą ukochanego. Była odziana w magiczny płaszcz, który sprawiał, że nikt nie mógł jej wypatrzeć, jednak psu udało się ją wytropić. Przyprowadził księżniczkę do swojego pana, a ten, gdy tylko zobaczył piękność Tinúviel, pokochał ją i pod obietnicą pomocy, zaprowadził ją do Nargothrondu, gdzie została uwięziona. Huan, który od pierwszych chwil polubił dziewczynę, często przychodził pod drzwi jej komnaty, a ona opowiadała mu o Berenie.

Wreszcie pies wymyślił plan ratunku, zaniósł księżniczce odebrany jej płaszcz i przedstawił jej swój pomysł. Uciekli z kraju tajnymi drogami. Huan, przezwyciężając swoją dumę, pozwolił Lúthien dosiąść się jak wierzchowca. Razem udali się do Wieży Saurona na Tol-in-Gaurhoth, Wyspie Wilkołaków, gdzie był uwięziony Beren. Na moście prowadzącym na wyspę pies uśmiercił mnóstwo wilków, aż wreszcie pozbawił życia Draugluina, władcę i ojca wilkołaków, a także głównego sługę Saurona. Drauglin, zanim skonał, wyjawił swemu panu, kto jest z księżniczką. Wówczas sam Sauron wdział postać wilkołaka, aby stać się wykonawcą proroctwa i zszedł do przybyszy. Huan, przerażony grozą bijącą od napastnika, odskoczył w bok. Sauron już miał pochwycić Lúthien, jednak pod wpływem jej płaszcza poczuł jak ogarnia go senność. W tym momencie pies Valinoru zaatakował, a echo pojedynku dotarło aż do przeciwległych stoków Ered Wethrin. Huan okazał się potężniejszy i dzielniejszy od Saurona – schwycił największego z Majarów za gardło i choć przeciwnik zmieniał postać, jednak nie był w stanie wydostać się ze szczęk Huana. Sauron, lękając się utraty cielesnej powłoki, poddał wieżę Huanowi i Lúthien, po czym uciekł. Zwycięzcy odnaleźli Berena i pochowali Finroda.

Huan wrócił do swojego właściciela, ale nie kochali się tak jak przedtem. Kiedy synowie Fëanora zostali wygnani z Nargothrondu, Huan ruszył z nimi w kierunku wzgórza Himring. Po drodze, w Brethilu spotkali jednak Berena i Lúthien. Bracia zapragnęli znów porwać księżniczkę oraz zabić syna Barahira. Po nieudanej próbie Celegorm natarł na człowieka, jednak drogę zagrodził mu pies Valinoru, wypowiadając służbę swemu panu. Gdy pokonani elfowie odjeżdżali, były już właściciel psa chwycił łuk swego brata i wypuścił dwie strzały. Jedną udało się pochwycić Huanowi, jednak druga ugodziła Berena. Pies pognał za książętami, po czym powrócił do kochanków z ziołami i wraz z Lúthien zajęli się rannym.

Po wyzdrowieniu Beren powierzył mu opiekę nad Lúthien i odszedł, jednak Huan i Tinúviel ruszyli śladem człowieka. Pies zboczył z kursu, aby dostać się na wyspę Saurona i zabrać stamtąd skóry Drauglina i Thuringwethil, w które się przebrali. Wreszcie dogonili Berena, a Huan po raz drugi użył daru mowy i przedstawił zakochanym wybór ich dalszego losu oraz przepowiedział, że ujrzy to, co oni zobaczą przed bramą Angbandu.

Huan ponownie spotkał tych dwoje, gdy zostali przyniesieni przez orły, już po odebraniu Silmarila Morgothowi. Razem z Lúthien uleczyli Berena z rany zadanej przez Carcharotha. Prawdopodobnie Huan przybył razem z nimi do Menegroth.

Huan wziął udział w polowaniu na wilka Carcharotha, który oszalały z bólu powodowanego w jego wnętrznościach przez połknięty Silmaril wtargnął do Doriathu. Wilk schował się przed łowcami, którzy postanowili czekać, jednak Huan zdecydował, że wywabi bestię. Carcharoth zaatakował i ranił śmiertelnie Berena.

Ted nasmith - huans leap 2 — Huan walczy z Carcharothem – Ted Nasmith

Na pomoc przybył Huan i rozgorzała największa walka, jaką kiedykolwiek stoczyły między sobą zwierzęta. Dobro Valarów było z Huanem, a zło Morgotha z Carcharothem. Ostatecznie Huan zabił swego przeciwnika, lecz sam otrzymał śmiertelne rany z jego zatrutych kłów. Wiedząc, że pisana mu była rychła śmierć, Huan dowlókł się do konającego Berena i przemówił po raz ostatni. Zdołał jedynie się pożegnać. Ciało Huana zostało złożone na marach obok Berena i tak zostało przyniesione do Lúthien.

Bibliografia[]

J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Beren i Lúthien.