Helm Żelaznoręki (ang. Helm Hammerhand) (2691 TE - 2759 TE) – dziewiąty król Rohanu i ostatni z pierwszej lini królów. Został władcą po śmierci swojego ojca, Grama, w 2741 roku TE. W czasie swojego osiemnastoletniego panowania zmagał się z licznymi atakami Dunlendingów i najeźdźców ze wschodu. Zginął wraz z oboma swoimi synami w czasie obrony twierdzy Hornburg, zwanej później od jego imienia Helmowym Jarem. Następnym królem Rohanu został jego siostrzeniec, Fréaláf.[1][2]
Biografia
Urodził się w 2691 roku Trzeciej Ery w Marchii. W tych czasach żył tam również człowiek o imieniu Freka w którego żyłach płynęła krew Dunlendingów. Mimo to rościł sobie prawa do tronu w Rohanie. Helm nie ufał mu, ale wielokrotnie zapraszał go na narady i prywatne rozmowy.[2]
Pewnego razu Freka przybył na dwór Króla Rohanu i poprosił Helma o ręke jego córki dla swojego syna, Wulfa. Król nie zgodził się na to małżeństwo. Zamiast tego opowiedział o tym jak bardzo Freka przytył, na co dworzanie wybuchnęli Śmiechem. Ale Dunlending nie był z tego zadowolny, a wręcz przeciwnie, obrzucił króla obelgami. Za ten czyn Helm uznał jego rodzinę i krewnych za wrogów króla, co zmusiło Frekę do ucieczki z Rohanu, ponieważ Helm wysłał w bardzo krótkim czasie jeźdźców do schwytania jego rodziny na zachodnich prowincjach królestwa. W Cztery lata później Rohan przeżywał trudne chwile. Easterlingowie wtargnęli od wschodniej części królestwa, a Dunlendingowie przekroczyli Isenę od strony Isengardu. Przewodził im Wulf, syn Freki. Na pomoc nie można było liczyć, ponieważ Gondor zmagał się z licznymi napaściami korsarzy z Umbaru. Nieprzyjaciele zajęli cały kraj, a Wulf zdobył Edoras i objął rządy w Rohanie. W obronie stolicy poległ Haleth, syn Helma. Helm ukrywał się w dolinie Helmowego Jaru.[2]
Wkrótce nastała ciężka zima dla Rohirrimów. Śnieg zasypał Rohan na pięć miesięcy. Wszyscy, Rohirrimowie i ich przeciwnicy odczuwali dotkliwie głód i niedostatek, a jeszcze gorzej cierpieli od mrozów. Okres ten nazwano Długą Zimą Młodszy syn Helma, Háma wyruszył na poszukiwanie prowiantu wśród przeciwników, wbrew zaleceniom ojca. W tym celu zorganizował zbrojną wyprawę, ale zginął wraz ze wszystkimi towarzyszami pośród śniegów.[2]
Helm popadał powoli w szaleństwo. Był wygłodniały i zrozpaczony. Wśród Dunlendingów krążyły legendy, że zaczął odżywiać się ludzkim mięsem, a tak długo jak chodził bez broni, tak długo oręż się go nie imał.[2]
Helm zginął broniąc Helmowego Jaru przed Dunlendingami. Jego następcom udało się odbić stolicę kraju.Jego ciało pochowano pod Dziewiątym Kurhanem w Edoras.[2]
Charakterystyka
Helm Żelaznoręki był silnym, posępnym i stanowczym człowiekiem. Zawsze nosił przy sobie wielki róg, w który trąbił przed wyruszeniem na wyprawę.[2]
Bibliografia.
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dodatek A, ISBN 978-83-7758-297-8.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dodatek A, ISBN 978-83-7758-297-8 Błąd rozszerzenia cite: Nieprawidłowy znacznik
<ref>
; nazwę „:0” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością