Helm Żelaznoręki (2691 TE - 2759 TE) - dziewiąty król Rohanu i ostatni z pierwszej lini królów. Został władcą po śmierci swojego ojca, Grama, w 2741 roku TE. W czasie swojego osiemnastoletniego panowania zmagał się z licznymi atakami Dunlendingów i najeźdźców ze wschodu. Zginął wraz z oboma swoimi synami w czasie obrony twierdzy Hornburg, zwanej później od jego imienia Helmowym Jarem. Następnym królem Rohanu został jego siostrzeniec, Fréaláf.
Charakterystyka
Tolkien opisuje Helma Żelaznorękiego jako silnego, posępnego i stanowczego człowieka. Zawsze nosił przy sobie wielki róg, w który trąbił zawsze przed wyruszeniem na każdą wyprawę.
Biografia
Urodził się w 2691 roku Trzeciej Ery w Marchii. W tych czasach żył tam również człowiek o imieniu Freka w którego żyłach płynęła krew Dunlendingów. Mimo to rościł sobie prawa do tronu w Rohanie. Helm nie ufał mu, ale wielokrotnie zapraszał go na narady i prywatne rozmowy.
Pewnego razu Freka przybył na dwór Króla Rohanu i poprosił Helma o ręke jego córki dla swojego syna, Wulfa. Król nie zgodził się na to małżeństwo. Zamiast tego opowiedział o tym jak bardzo Freka przytył, na co dworzanie wybuchnęli Śmiechem. Ale Dunlending nie był z tego zadowolny, a wręcz przeciwnie, obrzucił króla obelgami. Za ten czyn Helm uznał jego rodzinę i krewnych za wrogów króla, co zmusiło Frekę do ucieczki z Rohanu, ponieważ Helm wysłał w bardzo krótkim czasie jeźdźców do schwytania jego rodziny na zachodnich prowincjach królestwa. W Cztery lata później Rohan przeżywał trudne chwile. Easterlingowie wtargnęli od wschodniej części królestwa, a Dunlendingowie przekroczyli Isenę od strony Isengardu. Przewodził im Wulf, syn Freki. Na pomoc nie można było liczyć, ponieważ Gondor zmagał się z licznymi napaściami korsarzy z Umbaru. Nieprzyjaciele zajęli cały kraj, a Wulf zdobył Edoras i objął rządy w Rohanie. W obronie stolicy poległ Haleth, syn Helma. Helm ukrywał się w dolinie Helmowego Jaru.
Wkrótce nastała ciężka zima dla Rohirrimów. Śnieg zasypał Rohan na pięć miesięcy. Wszyscy, Rohirrimowie i ich przeciwnicy odczuwali dotkliwie głód i niedostatek, a jeszcze gorzej cierpieli od mrozów. Okres ten nazwano Długą Zimą Młodszy syn Helma, Háma wyruszył na poszukiwanie prowiantu wśród przeciwników, wbrew zaleceniom ojca. W tym celu zorganizował zbrojną wyprawę, ale zginął wraz ze wszystkimi towarzyszami pośród śniegów.
Helm popadał powoli w szaleństwo. Był wygłodniały i zrozpaczony. Wśród Dunlendingów krążyły legendy, że zaczął odżywiać się ludzkim mięsem, a tak długo jak chodził bez broni, tak długo oręż się go nie imał.
Helm zginął broniąc Helmowego Jaru przed Dunlendingami. Jego następcom udało się odbić stolicę kraju.
Jego ciało pochowano pod Dziewiątym Kurhanem w Edoras.
Bibliografia
- J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dodatek A, Ród Eorla, Muza SA, Warszawa 2012, ISBN 987-83-7758-297-8.
- J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dodatek A, Królowe Marchii, Pierwsza Dynastia, Muza SA, Warszawa 2012 ISBN 987-83-7758-297-8.