Nie podano opisu zmian Znacznik: VisualEditor |
mNie podano opisu zmian Znacznik: VisualEditor |
||
| Linia 31: | Linia 31: | ||
Helm zginął broniąc Helmowego Jaru przed Dunlendingami. W tym dniu pierwszy raz od wielu miesięcy zaświeciło słońce. Ale Helm stał samotnie na szańcu, był martwy, ale nie ugiął kolan. Żaden z jego wrogów nie ośmielił się teraz do niego zbliżyć. Mówi się, że jego duch błądzi pomiędzy wrogami Rohanu, którzy umierają na sam jego widok. |
Helm zginął broniąc Helmowego Jaru przed Dunlendingami. W tym dniu pierwszy raz od wielu miesięcy zaświeciło słońce. Ale Helm stał samotnie na szańcu, był martwy, ale nie ugiął kolan. Żaden z jego wrogów nie ośmielił się teraz do niego zbliżyć. Mówi się, że jego duch błądzi pomiędzy wrogami Rohanu, którzy umierają na sam jego widok. |
||
| + | |||
| + | Jego ciało pochowano pod Dziewiątym Kurhanem w Edoras. |
||
{{Szablon:Poprzednik-następca |
{{Szablon:Poprzednik-następca |
||
|Poprzednik = [[Gram|Gram]] |
|Poprzednik = [[Gram|Gram]] |
||
Wersja z 16:27, 25 lis 2014
Helm Żelaznoręki (2691 TE - 2759 TE) - dziewiąty król Rohanu i ostatni z pierwszej lini królów. Został władcą po śmierci swojego ojca, Grama, w 2741 roku TE. W czasie swojego osiemnastoletniego panowania zmagał się z licznymi atakami Dunlendingów i najeźdźców ze wschodu. Zginął wraz z oboma swoimi synami w czasie obrony twierdzy Hornburg, zwanej później od jego imienia Helmowym Jarem. Następnym królem Rohanu został jego siostrzeniec, Fréaláf.
Charakterystyka
Tolkien opisuje Helma Żelaznorękiego jako silnego, posępnego i stanowczego człowieka.
Zawsze nosił przy sobie wielki róg, w który trąbił zawsze przed wyruszeniem na każdą wyprawę.
Biografia
Urodził się w 2691 roku Trzeciej Ery w Marchii. W tych czasach żył tam również człowiek o imieniu Freka w którego żyłach płynęła krew Dunlendingów. Mimo to rościł sobie prawa do tronu w Rohanie. Helm nie ufał mu, ale wielokrotnie zapraszał go na narady i prywatne rozmowy.
Pewnego razu Freka przybył na dwór Króla Rohanu i poprosił Helma o ręke jego córki dla swojego syna, Wulfa. Król nie zgodził się na to małżeństwo. Zamiast tego opowiedział o tym jak bardzo Freka przytył, na co dworzanie wybuchnęli Śmiechem. Ale Dunlending nie był z tego zadowolny, a wręcz przeciwnie, obrzucił króla obelgami. Za ten czyn Helm uznał jego rodzinę i krewnych za wrogów króla, co zmusiło Frekę do ucieczki z Rohanu, ponieważ Helm wysłał w bardzo krótkim czasie jeźdźców do schwytania jego rodziny na zachodnich prowincjach królestwa. W Cztery lata później Rohan przeżywał trudne chwile. Easterlingowie wtargnęli od wschodniej części królestwa, a Dunlendingowie przekroczyli Isenę od strony Isengardu. Przewodził im Wulf, syn Freki. Na pomoc nie można było liczyć, ponieważ Gondor zmagał się z licznymi napaściami korsarzy z Umbaru. Nieprzyjaciele zajęli cały kraj, a Wulf zdobył Edoras i objął rządy w Rohanie. W obronie stolicy poległ Haleth, syn Helma. Helm ukrywał się w dolinie Helmowego Jaru.
Wkrótce nastała ciężka zima dla Rohirrimów. Śnieg zasypał Rohan na pięć miesięcy. Wszyscy, Rohirrimowie i ich przeciwnicy odczuwali dotkliwie głód i niedostatek, a jeszcze gorzej cierpieli od mrozów. Okres ten nazwano Długą Zimą Młodszy syn Helma, Háma wyruszył na poszukiwanie prowiantu wśród przeciwników, wbrew zaleceniom ojca. W tym celu zorganizował zbrojną wyprawę, ale zginął wraz ze wszystkimi towarzyszami pośród śniegów.
Helm popadał powoli w szaleństwo. Był wygłodniały i zrozpaczony. Wśród Dunlendingów krążyły legendy, że zaczął odżywiać się ludzkim mięsem, a tak długo jak chodził bez broni, tak długo oręż się go nie imał.
Helm zginął broniąc Helmowego Jaru przed Dunlendingami. W tym dniu pierwszy raz od wielu miesięcy zaświeciło słońce. Ale Helm stał samotnie na szańcu, był martwy, ale nie ugiął kolan. Żaden z jego wrogów nie ośmielił się teraz do niego zbliżyć. Mówi się, że jego duch błądzi pomiędzy wrogami Rohanu, którzy umierają na sam jego widok.
Jego ciało pochowano pod Dziewiątym Kurhanem w Edoras.