
Helcaraxë (graf. Barbara Śliwińska
Helcaraxë – cieśnina, łącząca Belegaer z morzem Ekkaia[1].
Geografia[]
Położona pomiędzy północnymi krańcami Amanu i Śródziemia, była miejscem zbliżenia lądów obydwu kontynentów. Jej wody w wielkiej części pokryte były lodem. Ze względu na surowy klimat cieśniny przeprawa przez nią była niebezpieczna, mogąc zakończyć się śmiercią dla istot, które zwyczajnie są w stanie jej podlegać.
Historia[]
Po rozpoczęciu Pierwszej Ery, gdy elfy się przebudziły, Oromë postanowił nie poprowadzić Eldarów z Wielkiego Marszu tam, w drodze do Valinoru z powodu lodu i ekstremalnego zimna, lecz zamiast tego zabrał ich nad Morze[2]. Uciekając przed pościgiem Valarów po zniszczeniu Dwóch Drzew Valinoru, Morgoth i Ungolianta uciekli do Śródziemia przez zdradzieckie pustkowia Helcaraxë. Później Fingolfin i jego ludzie również przedostali się do Beleriandu przez Helcaraxë. Wielu zginęło podczas przeprawy, w tym Elenwë, żona Turgona[3].
Helcaraxë nazywano także Lodem Północy[4] i Cieśniną Lodowej Kry[5]. Inną nazwą tego regionu był prawdopodobnie Wąski Lód, użyty przez Bilba Bagginsa w jego poemacie Eärendillinwë.[6].
Przypisy
- ↑ JRR Tolkien , Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, „Quenta Silmarillion: O przybyciu elfów i niewoli Melkora ”
- ↑ JRR Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, „Quenta Silmarillion: Eldamar i książęta Eldalië, ludu Eldarów"
- ↑ JRR Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, „Quenta Silmarillion: O ucieczce Noldorów”
- ↑ JRR Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, „Quenta Silmarillion: O powrocie Noldorów”
- ↑ JRR Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, „Quenta Silmarillion: Noldorowie w Beleriandzie”
- ↑ JRR Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Wiele spotkań”