|
Ten artykuł należy przeredagować, aby dopasować go do standardów obowiązujących na Śródziemie Wiki. |
Haradrimowie – jeden ze szczepów ludzi żyjący w południowej części Śródziemia, w Haradzie Bliskim i Dalekim.
Historia
Przez długie wieki, aż do czasów króla Elessara, walczyli z Gondorem o południowe prowincje. W czasie Wojny o Pierścień przybyli na wojnę z Mûmakilami, zwanymi przez hobbitów olifantami. Wraz z orkami, trollami, Easterlingami i Variagami brali udział w Bitwie na polach Pelennoru. Po upadku Saurona poddali się Gondorowi i zaprzestali z nim wojny. Po Trzeciej Erze żyli samotnie na południu Śródziemia.
Chronologicznie
- 1014-1050 r. TE – Haradrimowie zaatakowali Gondor; zdobyli Umbar.
- 1015 r. TE – Czarni Numenorejczycy podburzyli ludność Umbaru; zabili króla Ciryandila.
- 1050 r. TE – Haradrimowie oddali się zwierzchnictwu Gondoru.
- 1634 r. TE – zabili króla Minardila.
- 1810 r. TE – pod wpływem ataku Gondoru stracili Umbar; zginęli ostatni potomkowie Castamira.
- 1944 r. TE – razem z Variagami i Woźnikami zaatakowali Gondor, ponosząc ogromne straty; zdobyli Ithilien.
- 2885 r. TE – zostali zmiażdżeni podczas Bitwy u Brodów.
- 15 marca 3019 r. TE – Haradrimowie walczą podczas Bitwy na Polach Pelennoru.
Charakterystyka
Haradrimowe byli ludem walecznym, dzikim i prymitywnym. Byli wysocy, mieli ciemną karnację, czarne włosy i ciemne oczy. Do walki używali wszelkiego rodzaju broni, lecz ich najbardziej rozpoznawalną bronią były Mûmakile. Nosili turbany i strojami przypominali Arabów w świecie realnym. Byli nazywani Południowcami, Smagłymi Ludźmi (przez hobbitów) oraz Swertingami.
Język
Niemal nic nie wiadomo na temat ich języka. Jedną z niewielu informacji jest fakt, że nazwa "Mûmak" pochodzi z języka haradrimskiego. Gandalf w Dwóch Wieżach twierdził, że "na południu" nazywano go "Incánusem", lecz najprawdopodobniej jest to nazwa pochodząca ze Wspólnej Mowy lub Sindarinu, a "południe" oznacza Gondor.