Śródziemie Wiki
Advertisement

Haradrimowie – jeden ze szczepów ludzi żyjący w południowej części Śródziemia, w Haradzie Bliskim i Dalekim.

Historia[]

W Trzeciej Erze dochodziło do starć między nimi a Gondorem. W 930 r. król Eärnil I wyruszył z Pelargiru na Umbar, który otoczył i zdobył.[1] Jednak w 1015 r. podburzeni przez wysłanników Saurona, Haradrimowie postanowili odzyskać Umbar. Podczas oblężenia zginął król Ciryandil.[2] Jego syn Hyarmendacil I przeczekał jakiś czas, po czym przełamał krąg oblężenia i podporządkował Harad Gondorowi.

W 1540 r. synowie Castamira w Umbarze postanowili dokonać zemsty. Do tego uzyskali pomoc Haradrimów, których zapewnili, że Gondor jest osłabiony i odzyskają Harondor.[3] Razem zaczęli najeżdżać i łupić Gondor. Król Aldamir ruszył do walki z nimi, jednak poległ w jednej z bitew. Nowy władca, syn Aldamira, Hyarmendacil II od razu postanowił się zemścić. Szybko zebrał nową armię i po dokładnym ustaleniu planu ruszył na Haradrimów, rozgramiając ich i odzyskując Harondor.[4][5]

W 1634 r. do prawnuków Castamira, Angamaitë i Sangahyando od szpiegów z Pelargiru dotarła wieść o przyjeździe Minardila. Postanowili to wykorzystać i najechać Pelargir. Ograbili go, zabijając mieszkańców i samego króla. W 1810 r. prawnuk zabitego króla, Telumehtar postanowił położyć kres napadom Korsarzy, atakując i zdobywając Umbar. Podczas tego zdarzenia zginęli ostatni potomkowie Castamira.[6]

W 1944 r. Haradrimowie sprzymierzeni z Variagami i Woźnikami wspólnymi siłami zaatakowali Gondor, jednak zostali pokonani w bitwie u brodu Poros. W nieznanym okresie Haradrimowie zaatakowali i zdobyli znowu Umbar. W 2885 r. Haradrimowie zaatakowali południowe królestwo, jednak zostali zmiażdżeni w bitwie na brodach Poros.[7]

W czasie Wojny o Pierścień Aragorn II wraz z Armią Umarłych pokonał Umbarczyków spieszących na pomoc Mordorowi.[8][9] Haradrimowie niedługo potem walczyli mûmakilami w bitwie na Polach Pelennoru.[10] Wzięli też udział w bitwie pod Czarną Bramą, gdzie część z nich wraz z Easterlingami jako jedyni z sojuszników Saurona nie poddali się po upadku Władcy Ciemności i walczyli do samego końca.[11] Po zakończeniu wojny część tego terenu wraz z twierdzą dostały się pod władanie Gondoru.

Chronologicznie[]

  • 1015 r. TE – Czarni Númenorejczycy podburzyli Haradrimów; podczas oblężenia Umbaru zabili króla Ciryandila.
  • 1050 r. TE – Haradrimowie oddali się zwierzchnictwu Gondoru.
  • 1540 r. TE – synowie Castamira podburzyli Haradrimów, w jednej z bitew zginął Aldamir. Hyarmendacil II przeprowadził błyskawiczną akcję odwetową, miażdżąc wroga.
  • 1634 r. TE – Haradrimowie zabili króla Minardila.
  • 1810 r. TE – pod wpływem ataku Gondoru Haradrimowie stracili Umbar; zginęli ostatni potomkowie Castamira.
  • 1944 r. TE – razem z Variagami Haradrimowie zaatakowali Gondor, ponosząc ogromne straty w Pierwszej bitwie na brodach Poros.
  • 2885 r. TE – Haradrimowie zostali zmiażdżeni podczas Drugiej bitwy na brodach Poros.
  • 15 marca 3019 r. TE – Haradrimowie walczyli podczas bitwy na Polach Pelennoru.

Charakterystyka[]

Haradrimowe byli ludem walecznym, dzikim i prymitywnym. Byli wysocy, mieli ciemną karnację, czarne włosy i ciemne oczy.[12] Do walki używali wszelkiego rodzaju broni, lecz ich najbardziej rozpoznawalną bronią i zarazem środkiem transportu były mûmakile. Nosili turbany i często szkarłatne stroje. Niektórzy z nich pletli z włosów warkocze przy pomocy złotych nici.[13] Inspiracji ich wyglądem można szukać wśród ludów i kultur arabskich.

Język[]

Niemal nic nie wiadomo na temat ich języka. Jedną z niewielu informacji jest fakt, że nazwa Mûmak pochodzi z języka haradrimskiego. Variag także pochodzi z tego języka, jednak jego znaczenie jest nieznane. Gandalf w Dwóch Wieżach twierdził, że "na południu" nazywano go "Incánusem", lecz najprawdopodobniej jest to nazwa pochodząca ze Wspólnej Mowy lub sindarinu, a "południe" oznacza Gondor.[14]

Etymologia[]

Nazwa Haradrim pochodzi z sindarinu i wywodzi się od ich miejsca zamieszkania, Haradu, który oznacza południe. Byli też nazywani Południowcami, Smagłymi Ludźmi (przez hobbitów) oraz Swertami.

Przypisy

  1. J.R.R. Tolkien, red. Christopher Tolkien Historia Śródziemia t. XII, The Peoples of Middle-earth, „The Heirs of Elendil
  2. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Królowie Númenoru", Królestwa na wygnaniu, Linia Południowa: Spadkobiercy Anáriona
  3. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Królowie Númenoru", Gondor i spadkobiercy Anáriona
  4. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich), Trzecia Era
  5. J.R.R. Tolkien, red. Christopher Tolkien Historia Śródziemia t. XII, The Peoples of Middle-earth, „The Heirs of Elendil
  6. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Królowie Númenoru", Królestwa na wygnaniu, Linia Południowa: Spadkobiercy Anáriona
  7. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Ród Eorla", Królowie Marchii
  8. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich), Wielkie Lata
  9. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Ostatnia narada
  10. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Bitwa na polach Pelennoru
  11. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Na polach Cormallen
  12. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Czarna Brama jest zamknięta
  13. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „O ziołach i potrawce z królika
  14. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Istari
Advertisement