Glamdring – miecz należący do Gandalfa.
Historia[]
Wykuty został w Pierwszej Erze Słońca dla elfa Turgona, władcy Gondolinu. Został wówczas użyty jedynie dwa razy: raz w Nírnaeth Arnoediad,[1][2] a raz podczas Upadku Gondolinu[3]. Zaginął na ponad 6000 lat. Pojawił się dopiero w Hobbicie, kiedy to Gandalf, wędrując wraz z Thorinem, jego kompanią i Bilbem Bagginsem do Ereboru, odnalazł go w jaskini trolli, wraz ze sztyletem Żądłem i mieczem Orcristem.[4]
Od tego momentu czarodziej zwykle nosił Glamdringa u boku. Zabrał go również ze sobą, gdy ruszył na wędrówkę z Drużyną Pierścienia (3018 - 3019 rok Trzeciej Ery).[5]
Glamdring miał bogato zdobioną rękojeść i był bliźniaczo podobny do innego miecza, Orcrista, później używanego przez Thorina Dębową Tarczę. Sygnalizował obecność orków, rozbłyskując bladym światłem.
Etymologia[]
Glamdring w sindarinie znaczy "młot na wroga". W zależności od polskiego przekładu gobliny zwały go Zabijacz, Bijacz lub Samobij.[6]
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Tuor i upadek Gondolinu
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Bitwa Nieprzeliczonych Łez”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Piąta Bitwa: Nírnaeth Arnoediad
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Krótki popas
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Pierścień rusza na południe”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Nad i pod górą