Galadriela

Galadriela
Galadriela w filmach Petera Jacksona
Informacje biograficzne
Inne imiona	Alatáriel Artanis Nerwena
Tytuły	Biała Pani Królowa Pani Galadhrimów Pani z Lórien Świetliście ukoronowana
Lata życia	Era Drzew 1362 - ?
Rasa	Elf
Kraina	Aman Belfalas Doriath Eregion Lindon Lothlórien
Opis fizyczny
Płeć	Kobieta
Kolor włosów	Złote
Rodzina
Rodzice	Eärwena Finarfin
Rodzeństwo	Aegnor Angrod Finrod Orodreth
Małżonek	Celeborn
Potomstwo	Celebríana

Galadriela (sin. Świetliście ukoronowana) – elfka, należąca do plemienia Ñoldorów.

Biografia

Pierwsza Era

W Amanie

Galadriela urodziła się w Amanie, jako córka Finarfina ze szczepu Ñoldorów, i Eärweny ze szczepu Telerich. Matka nadała jej imię Nerwena ("męska panna"), a ojciec Artanis ("szlachetna kobieta"), jednak sama sobie wybrała sindarinskie imię Galadriela, (które wg niektórych przekazów otrzymała od swego umiłowanego, późniejszego męża: Teleporna, który wg tych przekazów pochodził z Telerich i mieszkał w Alqualonde).

Wyrosła na wysoką kobietę, uznawano ją za piękność wśród Eldarów. Od najmłodszych lat posiadała dar zaglądania do cudzych umysłów. Była silna, zdecydowana i bystra. Powiadano, że w jej złotych włosach uwięzione zostało światło Drzew Valinoru. Fëanor, ówczesny Wielki Król Ñoldorów i wuj Galadrieli, trzykrotnie prosił ją o kosmyk włosów, ale ona odmawiała, co spowodowało nienawiść między nimi, ale ponoć właśnie kolor jej włosów podsunął Feanorowi pomysł zmieszania światła obu drzew w Silmarilach.

Galadriela pragnęła zobaczyć odległe krainy w Śródziemiu, i chciała władać którąś z nich bez niczyjej kurateli, dlatego po zniszczeniu Drzew Valinoru przez Morgotha, plany Fëanora dotyczące opuszczenia Amanu i walce z Melkorem znalazły oddźwięk w jej sercu. Wyruszyła razem z większością Ñoldorów, jako jedna z przywódców. Odrzuciła ostatnie wezwanie Valarów i przyjęła na siebie Wyrok Mandosa. Gdy Fëanor zaatakował Telerich z zamiarem kradzieży potrzebnych statków, Galadriela prawdopodobnie walczyła w obronie plemienia matki. Spowodowało to jeszcze zawziętszą nienawiść do Fëanora, dlatego po tym zdarzeniu wyruszyła dalej razem z nim, chcąc krzyżować wszystkie jego plany. Przeszła przez mroźną cieśninę Helcaraxë i dostała się do Śródziemia. Jako jedna z przywódców rebelii miała zakaz powrotu.

W Śródziemiu

Po przybyciu do Śródziemia, Galadriela razem z bratem Finrodem (najbliższym jej sercu krewnym) gościła w Doriacie, u króla Thingola. Gdy Finrod wyruszył i założył królestwo Nargothrondu, Galadriela nie towarzyszyła mu, ale przybyła na ucztę z okazji zakończenia budowy miasta. Potem została w Doriacie, i pobierała nauki u Meliany, żony Thingola, której wyjawiła prawdziwy powód opuszczenia Amanu przez Ñoldorów. W Doriacie Galadriela spotkała i poślubiła elfa Celeborna, który był jej dalekim krewnym.

Galadriela pozostała tam aż do zniszczenia Doriathu przez krasnoludów z Nogrodu i synów Fëanora. Po tym zdarzeniu prawdopodobnie razem z Celebornem pomagali uciekającej wraz z Silmarilem Elwindze.

Po Wojnie Gniewu i obaleniu Morgotha, odmówiła powrotu do Amanu, odrzucając wybaczenie oferowane przez Valarów. Być może była zbyt mocno przywiązana do Śródziemia, a może dalej chciała posiadać jakąś krainę na własność. Razem z Celebornem przekroczyli góry Ered Lindon, i osiedlili się w Lindonie, gdzie narodziła się ich córka Celebríana.

Galadriela razem z Celebornem

Druga Era

Niewiele wiadomo o życiu Galadrieli w Drugiej Erze. Po opuszczeniu Lindonu Gladriela i Celeborn wraz z córką Celebríaną osiedlili się w Eregionie.

Trzecia Era

Galadriela i Celeborn, po śmierci Amrotha, króla Lórien, przybyli tam na początku Trzeciej Ery i rozpoczęli swoje rządy.

W Gondolinie żył, jeszcze w Pierwszej Erze, elf imieniem Enerdhil, złotnik. Wykonał on piękny klejnot Elessar. Przekazał go Idril, córce króla Turgona. Ona zaś podarowała go synowi Eärendilowi. Ten razem z klejnotem odpłynął do Amanu. Przywiózł go z powrotem do Śródziemia w Trzeciej Erze Gandalf. Podarował go Galadrieli, jako dar od Yavanny. Powiedział jej, że pojawi się ktoś, komu klejnot ten będzie pisany, i żeby wtedy go przekazała. W tym też czasie Galadriela zaczęła tęsknić do Błogosławionego Królestwa, jednak ciężko też jej byłoby opuścić Śródziemie.

“	Jeszcze przed upadkiem Nargothrondu i Gondolinu przeszłam przez góry i odtąd przez całe wieki walczymy, by pokrzyżować szyki złu. To ja po raz pierwszy zwołałam Białą Radę. I gdyby moje zamysły nie zostały udaremnione, na jej czele stanąłby Gandalf, a wówczas może wszystko potoczyłoby się inaczej	”
—Galadriela do Froda

Biała Rada

W roku 2463 Trzeciej Ery, została utworzona Biała Rada. Tworzyli ją Istari, a także Galadriela i Celeborn, oraz kilku innych elfów. Jej przywódcą został Saruman, chociaż popierany przez Galadrielę Gandalf miał na to szansę. Niedługo później też została porwana przez orków Celebríana. Uwolnili ją Elladan i Elrohir, jej i Elronda synowie. Pan Rivendell wyleczył ją z rany zadanej zatrutą strzałą, jednak po tym wydarzeniu Celebríana przestała kochać Śródziemie i odpłynęła do Amanu.

W 2851 roku Trzeciej Ery odbyło się drugie zebranie Białej Rady. Chciano zaatakować Dol Guldur, ponieważ Gandalf odkrył, że tam jest siedziba Saurona. Przeważało jednak zdanie Sarumana. Dopiero w 2941 roku Trzeciej Ery, na trzecim zebraniu się zgodził. Saurona wypędzono z Dol Guldur.

“	Powiadam ci, Frodo, że nawet w tej chwili wyczuwam Mrocznego Władcę i znam jego zamiary, przynajmniej te dotyczące elfów. On zaś stale mnie szuka i próbuje przeniknąć moje myśli, lecz drzwi nadal są przed nim zamknięte!	”
—Galadriela do Froda

Drużyna Pierścienia w Lórien

W roku 3019 Trzeciej Ery do Lothlórien przybyłą Drużyna Pierścienia. Galadriela i Celeborn ugościli ich. Rozmawiali z nimi na początku ich pobytu w Lórien, później przez kilka dni się nie widzieli. Wtedy spotkała Sama i Froda, którzy się przechadzali po lesie. Zaprowadziła ich do komnaty, gdzie znajdowało się Zwierciadło Galadrieli. Zwierciadło pokazywało różne rzeczy. Czasem pokazywało patrzącemu w nie to, co chciał widzieć, czasem pokazywało teraźniejszość, przeszłość, a niekiedy nawet przyszłość. Ukazywało sceny, które nigdy się nie wydarzyły i te które nigdy się nie wydarzą. Zwierciadło słuchało Galadrieli dlatego objawiało również to, co chciała by objawiało. Sam pierwszy zajrzał. Ujrzał robotników wycinających las, potem młyn, który zniknął a na jego miejsce pojawiła się budowla z czerwonej cegły. Na końcu zobaczył swojego ojca jak próbuje uciec ze swoim dobytkiem. Potem Frodo zobaczył w Zwierciadle drogę, po której szła jakaś postać- z początku wydawała mu się Gandalfem, ale potem pomyślał że to Saruman. Zwierciadło pokazało mu Bilba Bagginsa, następnie płynący statek i białą twierdze o siedmiu wieżach, a na końcu Oko Saurona. Gdy oderwał wzrok od Zwieciadła, przestraszonemu Frodowi zaczął niezwykle ciążyć Pierścień. Chciał oddać go Galadrieli. Właśnie wtedy była ona bliska spełnienia swoich dawnych marzeń o władzy.

“	Przez wiele długich lat zastanawiałam się, co bym zrobiła, gdyby Wielki Pierścień trafił na mój palec, i oto ty mi go przyniosłeś. Mam go w zasięgu ręki. Jednakże zło obmyślone przed wiekami działa na rozmaite sposoby, niezależnie od tego, czy Sauron wznosi się, czy upada. Czyż nie przyniosłabym chluby jego Pierścieniowi, gdybym siłą lub strachem wydarła go temu, kogo goszczę w swoim domu? I oto wreszcie się pojawił. Ty zaś mi go dajesz z własnej woli! Na miejscu Mrocznego Władcy chcesz postawić Królową. A ja nie byłabym mroczna, tylko piękna i straszna niczym poranek i noc! Piękna jak morze, Słońce i śnieg na górskim szczycie! Straszliwa jak burza i błyskawica! Twardsza niż opoka ziemi. Wszyscy by mnie kochali, kochali i cierpieli!	”
—Galadriela

Galadriela oparła się jednak pokusie. Przezwyciężyła swoją dumę i żądzę władzy. Przeszła ostatnią próbę, co przyczyniło się do cofnięcia wobec niej zakazu do powrotu i mogła opuścić Śródziemie.

Gdy Drużyna Pierścienia opuszczała Lothlórien, Galadriela i Celeborn obdarowali każdego z nich. Merry i Pippin dostali srebrne pasy z zapinkami w kształcie złotego kwiatu, Sam szkatułkę z sadzonką Mallorna, Frodo flakonik, z którego biło światło, Legolas łuk Galadhrimów, Boromir pas ze złota. Aragornowi zaś podarowała klejnot Elessar, który otrzymała od Gandalfa. Gimli zaś poprosił ją o kosmyk włosów. (Jej piękno wywarło na nim wielki wrażenie. Później gotów był walczyć z każdym, kto powiedział coś złego na jej temat, na przykład z Éomerem). Kiedyś Galadriela odmówiła tego daru Fëanorowi, zaś teraz nie odmówiła nawet krasnoludowi.

Do Lórien przybył też później Gandalf, który powrócił do życia. Tam otrzymał od Galadrieli białą szatę.

Po Wojnie o Pierścień

Podczas Wojny o Pierścień, Lothlórien było kilkakrotnie atakowane, jednak elfowie obronili las. Po upadku Saurona Galadriela zaklęciem zburzyła mury twierdzy Dol Guldur i zamknęła ziejące tam szyby. Mroczna Puszcza została oczyszczona, znów zamieniła się w Wielki Zielony Las.

Galadriela razem z Celebornem była obecna na koronacji króla Aragorna II. Później ostatecznie postanowiła opuścić Śródziemie, co przed jej pozytywnym udziałem w Wojnie o Pierścień było dla niej niedostępne. Udała się do Szarych Przystani i odpłynęła do Amanu. Kilka lat później to samo uczynił Celeborn.

Inne wersje legendarium

Jest wiele odrzuconych przez Tolkiena innych wersji historii Galadrieli. Niektóre są sprzeczne z kanonem, na przykład uczynienie z Amrotha jej i Celeborna syna.

Pierwsza Era

Galadriela nie chciała przyłączyć się do buntu Feanora. Manwe znał jej pragnienia władania krainami w Śródziemiu i nie zakazał jej odejścia lecz też nie udzielił zezwolenia. W Alqalonde zamieszkała z myślą o statkach Telerich, tam poznała Celeborna z którym postanowili wyruszyć do Śródziemia. Plany pokrzyżowało unicestwienie Dwóch Drzew. U boku Celeborna walczyła aby ocalić Alqalonde przez Feanorem. Uratowała statek Celeborna i popłynała z nim razem na wschód docierają do przystani Cirdana przed przybyciem Feanora na brzeg. Nie włączali się jednak do wojny z Angbadem uważając ją za beznadziejną. Chcieli rozbudowywać potęgę elfów na wschód, przyjaźnili się z ludźmi i krasnoludami czego nie akceptowały elfy z Beleriandu. Przekroczyli więc sami Ered Lindon, dlatego też nie skorzystali z wybaczenia Valarów.

Druga Era

Eregion

Galadriela wraz z Celebornem udali się w okolice Morii i założyli królestwo Eregionu. Ich poddani żyli w przyjaźni z tamtejszymi krasnoludami. Galadriela, w przeciwieństwie do Celeborna, szanowała ich, widziała w nich bowiem znakomitych wojowników, gotowych walczyć z Sauronem, sługą Morgotha.

Królestwo Eregionu doszło do świetności, za pośrednictwem krasnoludów z Morii nawiązało kontakt z elfami z Lórien, które w tym czasie nie miały żadnego władcy.

Sauron przybierając inną postać, przybył do Eregionu pod imieniem Annatara, Pana Darów. Podawał się za emisariusza Valarów. Z miejsca spostrzegł, że Galadriela będzie w przyszłości jego największym wrogiem, dlatego próbował ją sobie zjednać. Ona mu jednak nie ufała i szydziła z niego.

Sauron wkrótce podporządkował sobie bractwo kowali Gwaith-i-Mírdain, dowodzonym przez Celebrimbora. Przekonał ich do otwartego buntu przeciw Galadrieli i Celebornowi, a wkrótce przejął władzę w Eregionie. Galadriela opuściła kraj biorąc ze soba córkę Celebríanę i syna Amrotha; przeszła przez Khazad-dûm i przybyła do Lothlórien. Celeborn jednak został w Eregionie, ale był lekceważony przez Celebrimbora.

Wojna o Eriador

Sauron opuścil Eregion, kiedy wykuto Pierścienie Władzy. Wtedy Celebrimbor odkrył istnienie Jedynego, wykutego przez Mrocznego Władcę i zwrócił się przeciwko Sauronowi. Przybył do Lórien, by naradzić się z Galadrielą. Ta poleciła ukryć Trzy Pierścienie Elfów.

Rozgniewany Sauron zaatakował wkrótce Eriador. Eregion został zniszczony, a Celebrimbor zabity, jednak zwycięstwo należało do elfów i Númenorejczyków, którzy przypłynęli z pomocą. Galadriela postanowiła opuścić Lórien i osiedlić się na wybrzeżu, zostawiając władanie Lothlórien Amrothowi, a biorąc ze sobą Celebríanę. W drodze zawitała do Rivendell i spotkała znów Celeborna. Wtedy to odbyło się pierwsze zebranie, na którym otrzymała jeden z Pierścieni Władzy - Nenyę. pierścień ten miał na nią wielki wpływ; rozbudzał tęsknotę do morza, przez co zbladła jej radość pobytu w Śródziemiu. Galadriela z rodziną (prócz Amrotha, który przebywał w Lórien) osiedliła się w Belfalas.

Trzecia Era

Galadriela powróciła do Lothlórien po śmierci Amrotha, w 1981 roku Trzeciej Ery.

Drzewo genealogiczne

Finarfin

Eärwena

Finrod

Orodreth

Angrod

Aegnor

Galadriela

Finduilas

Kreacja w adaptacjach

Władca Pierścieni (trylogia filmowa)

W filmowej adaptacji Petera Jacksona w rolę Galadrieli wcieliła się Cate Blanchett.

Hobbit (trylogia filmowa)

Galadriela w Dol Guldur

W adaptacji Hobbita, Petera Jacksona, w przeciwieństwie do książki występuje tam Galadriela. Pojawia się po raz pierwszy w Rivendell, gdzie odbywa się zebranie Białej Rady. Później przybywa do Dol Guldur, gdzie uwięziony jest Gandalf i go ratuje. Saruman i Elrond pokonują Upiory Pierścienia, a Galadriela wypędza Saurona.

Władca Pierścieni: Bitwa o Śródziemie II

Galadriela występuje w tej grze, jako bohater Pierścienia. Można ją zrekrutować, gdy gracz posiądzie Jedyny Pierścień.

Galeria

Galadriela autorstwa Natalii Nikitin

Minifigurka LEGO Galadrieli

Galadriela w filmowej adaptacji Petera Jacksona

Galadriel wręczająca Frodowi flakonik ze światłem Eärendila na obrazie Tima Kirka

Bibliografia

• J.R.R. Tolkien, Silmarillion
• J.R.R. Tolkien Niedokończone Opowieści
• J.R.R. Tolkien Władca Pierścieni

Powiernicy Pierścieni Władzy

Jedyny Pierścień Sauron • Isildur • Déagol • Gollum • Bilbo Baggins • Frodo Baggins • Tom Bombadil • Samwise Gamgee Trzy Pierścienie Galadriela (Nenya) • Gil-galad, Elrond (Vilya) • Círdan, Gandalf (Narya) Siedem Pierścieni Thrór (przekazał pierścień synowi) • Thráin II (otrzymał pierścień od ojca) • sześciu nieznanych krasnoludów Dziewięć Pierścieni Czarnoksiężnik z Angmaru • Khamûl • Siedem nieznanych Upiorów Pierścienia