Galadhrimowie – Elfowie z Lothlórien należący głównie do grupy Nandorów (Elfów Zielonych) jednak z domieszką Sindarów i Noldorów.
Opis
Znani byli z noszenia szarych płaszczów, spiętych zieloną klamrą w kształcie liścia. Produkowali lembasy, niezwykłe liny. Mieszkali na talanach zbudowanych wokół drzew.
Historia
Ci z pośród Telerich, którzy nie ruszyli na zachód osiedlili się w Dolinie Anduiny, a potem w Mrocznej Puszczy i Lothlorien. Podczas Wojny Gniewu, u schyłku Pierwszej Ery, wielu Sindarów ruszyło na wschód i zostało przyjętych przez społeczność leśną. Mieli duży wpływ na dość prymitywne społeczeństwo, które język został w dużej mierze zastąpiony sindarinem. Pod władzą Amdíra społeczność rozrosła się. Elfowie Ci wzięli udział w Wojnie Ostatniego Sojuszu gdzie wielu z nich zginęło,włączając w to samego Amdira który zginął w Bitwie na Dagorlad (3434 DE).
Ok 1409 TE niektórzy przybyli Góry Mgliste aby dołączyć do tworzącej się armii wokół Rivendell, dla powstrzymywania Czarnoksiężnika z Angmaru. Żyli w spokoju w czasie Drugiej Ery, aż do 1980 TE, kiedy to Balrog został uwolniony w Khazad-Dum. Wielu wówczas popłynęło na południe do Dol Amroth i za morze. Syn Amdira - Amroth utonął wówczas w wodach zatoki Belfalas. Pozostali żyli w lesie Lothlorien tworząc tajemniczą społeczność. Galadriela w swojej wizji ujrzała że Elfowie z Lothlorien mogą stanowić poważną zaporę dla cienia ze wschodu pod warunkiem silnej ręki we władzy. Dlatego właśnie zajęli się kierowaniem tą społecznością wraz z Celebornem. Skutecznie odparli szereg ataków orków gdy Sauron był jeszcze silny.
Wojsko Galadhrimów wzięło udział w Bitwie o Helmowy Jar pod dowództwem Haldira.
Etymologia
Słowo Galadhrimowie jest pochodzenia sindarińskiego o oznacza "Ludzie-drzew". Składa się ze słów galadh (drzewo), oraz rim(b) (wielka liczba). Zapis "Galadrimowie" jest błędny, co Tolkien wyjaśnił w późnych edycjach.[1]
Przypisy
- ↑ Wayne G. Hammond i Christina Scull (red), The Lord of the Rings: A Reader's Companion, s. 305