Forlindon – północna część Lindonu, rejonu pozostałego z Beleriandu po zachodniej stronie gór Ered Luin. Rejon przecinała rzeka - pozostałość Gelionu, która wpadała do Zatoki Księżycowej. U jej ujścia istniał port Forlond - główne miasto rejonu. Najdalej wysunięty południowo-zachodni cypel był prawdopodobnie pozostałością wzgórza Amon Ereb. Niedaleko północnych wybrzeży istniały wyspy - pozostałość wzgórzu Himring z fortecą Maedhrosa, Tol Fuin (pozostałość Dorthonionu) i Wyspa Morweny z mogiłą jej i jej dzieci. Całość ukształtowania terenu została jednak mocno przemodelowana na końcu Pierwszej Ery, co spowodowało zmianę zasadniczego koryta rzek, niemniej zarówno rzeka Ascar jak i stara Droga Krasnoludów mogły przetrwać w pierwotnej formie. Rzeki Thalos i Legolin znalazły się zapewne na terenie Zatoki.
Forlindon zamieszkiwali głównie Ñoldorowie pod przewodnictwem Gil-galada. Po jego śmierci region pustoszał, choć nad brzegami wciąż osiedlali się uciekinierzy z Eriadoru. W Czwartej Erze ludności przybyło. Pozostawali tu też jakiś czas niektórzy elfowie, zanim zdecydowali się ostatecznie odpłynąć do Amanu.
Etymologia[]
Nazwa krainy oznacza „Północny Lindon” składając się z sindarskiego członu „forn -” znaczącego „północ, prawy”.