Finwë - przywódca Ñoldorów w czasie ich Wielkiej Wędrówki na Zachód, a później Najwyższy Król Noldorów w Amanie; Znany także jako Ñoldóran.
Był jednym z pierwszych elfów, które obudziły się nad Cuivienen. Kiedy Oromë powiadomił pozostałych Valarów, że Pierworodne Dzieci Iluvatara się obudziły, ci postanowili zaprosić ich do Amanu, aby uchronić ich od nikczemności Melkora. Elfy jednak, poprzez liczne jego oszustwa, nie od razu przyjęły propozycję Valarów i zdecydowały się wysłać trzech najdostojniejszych spośród siebie, aby wybrali się do Valinoru i zdali po powrocie sprawozdanie z tej podróży. Tak też się stało i Finwë, Ingwë i Elwë wybrali się z Oromëm do Nieśmiertelnych Krain. Po powrocie zdołali przekonać swoich pobratymców do przenosin i tak zaczęła się Wielka Wędrówka elfów.
Finwë wprowadził drugi hufiec elfów, zwanych Noldorami. Oni zaś osiedlili się wraz z pierwszym hufcem - Vanyarami na wzgórzu Túna, gdzie wspólnymi siłami zbudowali owiane legendami miasto Tirion. Vanyarowie wybrali na swojego władcę Ingwëgo, a Noldorowie Finwëgo. To Noldorowie właśnie znaleźli w Amanie liczne kamienie szlachetne, z których wyrabiali niezliczone klejnoty, ozdabiając nimi Valinor. W jakiś czas później Vanyarowie wraz ze swoim władcą przenieśli się w inne miejsca Amanu, co uczyniło Ñoldórana jedynym władcą na wzgórzu.
Pojął on za żonę Míriel, którą niezwykle pokochał. Z ich miłości natomiast zrodził się Curufinwë, powszechnie nazywany Fëanorem. W czasie porodu Míriel opuściły siły i już nigdy nie wróciła do świata żywych. Po latach żaloby Najwyższy Król Noldorów otrzymał od Manwego pozwolenie na kolejny ożenek. Tym razem jego wybranką była Indis ze szczepu Vanyarów. Ona urodziła mu czwórkę dzieci: Finarfina, Fingolfina, Findis i Írimë.
Pod bacznym okiem króla Noldorowie niezwykle poszerzyli i pogłębili swoje umiejętności w niemal każdej dziedzinie. Jednak nadszedł kres wiezienia Melkora i Valarowie pozwolili mu wędrować dowolnie po Amanie. Szybko zaczął podburzać zdolnych i dumnych Noldorów przeciw Potęgom Ardy, a przede wszystkim posiał ziarno nienawiści między synami Finwëgo. Doprowadziło to w końcu do wypędzenia Fëanora przez Valarów. Osiadł on z liczną grupą Noldorów w Formenos , a wraz z nim udał się tam Finwë, który przekazał swój tytuł Najwyższego Krola Noldorów i władzę nad Tirionem Fingolfinowi.
W dniu wielkiego festiwalu poświęconemu Eru Formenos opustoszało. Pozostał tam jedynie Finwë, który zapowiedział, że nie wróci do swojego ludu, dopóki Fëanor będzie wygnańcem. To właśnie tego dnia, po zniszczeniu Dwóch Drzew, Melkor wdarł się do twierdzy, zabił Finwëgo i zrabował wiele skarbów, które tam znalazł, włącznie z Silmarilami.
Finwe i Miriel
Tolkien wielką wagę kładł na wątek związku Najwyższego Króla Noldorów ze swoją pierwszą żoną. Fakt, że Míriel odeszła ze świata żywych i już nigdy nie powróciła, był czymś niezwykłym w owych czasach. To własnie ta bezprecedensowa sytuacja skłoniła Manwego do zezwolenia na powtórny ślub Finwëgo. Elfy bowiem brały ślub tylko raz i trwały w nim przez resztę swojego życia. Dla całego uniwersum tolkienowskiego kluczowym momentem jest również kolejny ślub z Indis. Gdyby do niego nie doszło, gdyby nie narodziły się kolejne dzieci Finwëgo, Fëanor nigdy nie poczułby zazdrości i losy całej Ardy potoczyłyby się inaczej. Z opublikowanych pism wynika, że Tolkien miał zamiar rozbudować tę historię, uzupełniając ją o wiele filozoficznych na temat ślubów elfów i ich nieśmiertelności.