| “ | Co do mnie - pragnąłbym tylko ujrzeć znów Białe Drzewo kwitnące na dziedzińcu królewskim, doczekać powrotu srebrnej korony i Minas Tirith dożywającej pokoju; pragnąłbym, żeby Minas Anor jak ongi jaśniała światłem smukła i piękna, jak królowa wśród królowych(...) Wojna jest nieuchronna, skoro trzeba bronić życia przed niszczycielem, który wszystkich nas by pożarł; ale nie kocham lśniącego miecza za ostrość jego stali, nie kocham strzały za jej chyżość ani żołnierza za wojenną sławę. Kocham tylko to, czego bronią miecze, strzały i żołnierze: kraj ludzi z Númenoru. | ” |
—Faramir o sobie | ||
Faramir (TE 2983 - CE 82) – kapitan Gondoru, syn namiestnika Gondoru Denethora II i Finduilas z Dol Amroth, młodszy brat Boromira. Po powrocie króla dwudziesty siódmy namiestnik Gondoru służący pod królem Elessarem oraz książę Ithilien, mąż księżniczki Rohanu, Éowiny, ojciec Elborona[1].
Biografia[]
Wczesne życie[]
Urodził się w 2983 roku Trzeciej Ery, pięć lat po swoim bracie Boromirze. Bracia kochali się serdecznie, nigdy nie dochodziło między nimi do rywalizacji o łaski ojcowskie. Faramirowi wydawało się niemożliwe, żeby ktokolwiek w Gondorze mógł współzawodniczyć z Boromirem. Kiedy miał pięć lat, jego matka umarła. Wydarzenie to spowodowało, że Denethor stał się bardziej surowym ojcem, zawsze też faworyzował Boromira. Faramir szukał pociechy w przyjaźni z Gandalfem Szarym, czemu z czasem ojciec zaczął się sprzeciwiać[2].
Pierwsza bitwa o Osgiliath[]
Faramir wraz z bratem w Osgiliath
W przeddzień ataku Saurona na Osgiliath bracia mieli sen. Widzieli jak na wschodzie niebo ogarnia mrok i wzbiera się na nim burza. Z kolei na zachodzie dojrzeli blade światło i daleki głos. Głos ten wołał do nich:
Znajdź miecz, który był złamany,
Imladris kryją go jary
Tam lepsza znajdzie się rada
Niźli Morgulu czary
Tam też się znak ukaże
Że bliska już jest godzina...
Lśni zguba Isildura-
Niziołek się nie ugina.
Obaj nie mogli pojąć tych słów, dlatego zwrócili się o pomoc do swojego ojca Denethora. Namiestnik wyjaśnił im, że Imladris to starodawna nazwa, którą elfowie nadali dolinie Rivendell. Faramir postanowił wyruszyć na północ do domu Elronda półelfa, jednak wyprawa wydawała się być zbyt niebezpieczna, toteż Boromir wziął na siebie to zadanie. Ojciec jego wzdragał się wielokrotnie, nim pozwolił mu ruszyć.
Następnego dnia (20 czerwca 3018) wojska Mordoru uderzyły na Osgiliath. Faramir towarzyszył Boromirowi, który dowodził obroną ostatniego mostu, zanim nie został zburzony po przejściu ostatnich niedobitków Gondoru. Tylko czterech ludzi zdołało przetrwać: Boromir, Faramir i dwóch towarzyszy. Rzucili się do rzeki Anduiny i przepłynęli ją wpław. Jakiś czas później Faramir dołączył do Strażników Ithilien[3][4].
Strażnicy Ithilien[]
Strażnicy Ithilien mieli za zadanie nękać wojska Mordoru na wschód od Anduiny. Podczas jednej z takich zasadzek żołnierze napotkali Froda, Sama i Golluma, którzy obserwowali atak Gondorzyków na Haradrimów. Strażnicy pojmali
Okno Zachodu (graf. Ted Nasmith)
Froda i Sama (Gollumowi udało się uciec). Faramir przesłuchał Froda – hobbit opowiedział mu o Drużynie Pierścienia, lecz nie wyjawił jej celu. Podczas przesłuchania zaprzeczył, że zna Golluma, ale powiedział mu o przyjaźni z Boromirem oraz Aragornem[5]. Faramir poinformował powiernika Pierścienia o śmierci swojego brata. Później zaprowadził Froda i Sama do Henneth Annûn i zawiązał im oczy, aby nie odkryli drogi do tajnej kryjówki. Po dotarciu na miejsce, porozmawiał z nimi. Domyślił się, że podróż Froda jest związana ze "Zgubą Isildura". Gdy Sam przypadkowo wyjawił Faramirowi, że zgubą Isildura jest Jedyny Pierścień, Faramir nie próbował odebrać Frodowi Pierścienia, czym udowodnił, że jest odporny na jego moc[6].
W nocy Faramir zauważył Golluma łowiącego ryby w pobliskim jeziorze. Obudził Froda i spytał go, czy zna Golluma. On to potwierdził i błagał Faramira, żeby go nie zabijał. Faramir zatrzymał i przesłuchał Sméagola, a następnie przekazał go hobbitom. Następnego ranka wraz z żołnierzami odprowadził ich i obdarował zapasami oraz drewnianymi laskami, a zarazem ostrzegł przed przełęczą Cirith Ungol[4][7].
Minas Tirith[]
Jeszcze tego samego dnia Faramir wraz ze swoim odziałem wyruszył do Minas Tirith. Na noc zatrzymali się na Cair Andros. Gdy dowiedział się o beznadziejnej sytuacji żołnierzy w Osgiliath, wysłał cały swój odział na południe, żeby wzmocnić załogę broniącą brodów pod Osgiliath, a sam wraz z trzema jeźdźcami pojechał do Minas Tirith. Wtedy zaatakował ich Nazgûl na skrzydlatej bestii. Z opresji ocalił ich Gandalf, który za pomocą czarów odpędził Upiora. Po powrocie do miasta natychmiast udał się na rozmowę do swego ojca. Opowiedział mu o spotkaniu hobbitów i o sytuacji w Ithilien. Denethor miał za złe swemu synowi, że pozwolił odejść hobbitom i uważał, że przez to Pierścień trafi w ręce Saurona[4].
Następnego dnia namiestnik wysłał syna do Osgiliath, żeby opóźnić atak Mordoru na Minas Tirith. Trzeciego dnia wojska Gondoru rozpoczęły odwrót przez Pola Pelennoru. Tam Faramir został ugodzony zatrutą strzałą. Wywołała ona u niego wysoką gorączkę, której nic nie mogło uśmierzyć. Uratował go Książę Imrahil. Przeniesiono go do Domu Uzdrowień[8].
Wtedy to Denethor przypomniał sobie o miłości do młodszego syna. Widząc go bliskiego śmierci, załamał się. Ogarnięty rozpaczą i szaleństwem chciał spalić jego i siebie w grobowcu. Faramira ocalili Gandalf, Pippin i Beregond, Denethor jednak popełnił samobójstwo[9]. Niedługo potem brat Boromira został uleczony przez Aragorna[10]. Kiedy przyszły król Gondoru wyruszył pod Morannon, władzę nad Minas Tirith przejął Húrin, ponieważ ze względu na stan zdrowia Faramir nie mógł pełnić tej funkcji. W tym czasie poznał i zakochał się z wzajemnością w Éowinie[11].
Faramir wraz z Éowiną
Po ostatecznym zwycięstwie nad Sauronem Faramir jako namiestnik oddał władzę królowi Elessarowi. Podczas koronacji Aragorn nadał mu tytuł Księcia Ithilien i pozwolił mu zachować urząd namiestnika.
Książę Ithilien[]
Faramir jako nowy władca krainy nie chciał rezydować w cieszącym się złą sławą Minas Morgul i wolał przenieść się do siedziby dawnych przodków w Emyn Arnen. Faramir jako namiestnik w Wielkiej Radzie Gondoru strzegł wschodnich pograniczy królestwa, co więcej był jednym z najważniejszych doradców nowego króla Elessara.
Wkrótce potem poślubił Éowinę, zwaną potem Białą Panią Ithilien[12]. Miał z nią syna Elborona. Faramir i Éowina dali początek linii książąt Ithilien i kontynuowali linię Rodu Húrina. Przez okres swoich rządów w Ithilien kraina rozkwitła, jego bezpieczeństwa strzegła Biała Kompania wraz z bardzo lojalnym wobec Faramira kapitanem Beregondem. Faramir przyjął do swego księstwa ogromną ilość elfów, którzy pod przywództwem Legolasa napływali z Leśnego Królestwa oraz innych opuszczonych ziem elfów na południu i na wschodzie. Dzięki temu Ithilien stało się najweselszą i najpiękniejszą krainą w Śródziemiu. Faramir zmarł w 82 roku Czwartej Ery, w wieku 120 lat, na stanowisku księcia i namiestnika zastąpił go jego syn Elboron[13]. Syn Peregrina Tuka otrzymał imię na cześć Faramira.
Charakterystyka[]
Faramir był człowiekiem szlachetnym, rozważnym, miłośnikiem wiedzy i muzyki. Był wysoki, silny, o ciemnych włosach i szarych oczach (podobnie jak brat). Gondorczycy często uważali Faramira jako mniej odważnego od Boromira, lecz w rzeczywistości dorównywał mu męstwem. Nieraz tego dowiódł, zyskując zaufanie żołnierzy. Jego relacje z ojcem były dosyć napięte. Faramir kochał ojca, temu jednak nie podobało się łagodne usposobienie oraz przyjaźń jego syna z Gandalfem Szarym. Ojciec zawsze wyżej cenił Boromira od młodszego z braci.
Drzewo genealogiczne[]
| Książęta Dol Amroth | Namiestnicy Gondoru | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Adrahil (Dol Amroth) 2917 TE - 3010 TE | Ecthelion II 2886 TE - 2984 TE | Królowie Rohanu | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ivriniel ur. 2947 TE | Imrahil 2955 TE - 34 CE | Finduilas 2950 TE - 2988 TE | Denethor II 2930 TE - 3019 TE | Éomund zm. 3002 TE | Théodwina 2963 TE - 3002 TE | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Boromir 2978 TE - 3019 TE | Faramir 2983 TE - 82 CE | Éowina ur. 2995 TE | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Elboron Nieznane | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kreacja w adaptacjach[]
Władca Pierścieni (trylogia filmowa)[]
W rolę Faramira wcielił się David Wenham.
Władca Pierścieni: Dwie Wieże[]
Faramir wraz ze Strażnikami Ithilien zabiera Frodo, Sama i Golluma do Osgiliath i tam dopiero ich uwalnia. W rozszerzonej wersji dodano:
- Retrospekcję Faramira na temat świętowania obronienia Osgiliath przed orkami i spotkania łodzi z martwym Boromirem.
- Scenę kiedy Faramir podchodzi do zwłok Haradrima i mówi, że to wojna robi wrogów z dobrych ludzi.
- Scenę kiedy Faramir prowadzi hobbitów do tunelu, którym będą mogli przejść na drugi brzeg rzeki, ostrzega Froda przed przełęczą Cirith Ungol i grozi śmiercią Gollumowi, jeżeli ten zdradzi hobbitów.
Władca Pierścieni: Powrót Króla[]
W wersji rozszerzonej dodano:
- Rozmowę Faramira z ojcem.
- Rozmowę Faramira z Pippinem.
- Spotkanie Éowiny w Domu Uzdrowień.
Powrót Króla (1983)[]
Podczas koronacji króla Ellesara obok Éowiny widać czarnowłosego mężczyznę siedzącego na koniu. Jest to prawdopodobnie Faramir.
Audycja radiowa[]
Głosu Faramirowi użyczył Andrew Sear.
LEGO Władca Pierścieni[]
Faramir jest grywalną postacią w grze. Jego bronią jest miecz oraz łuk. W jednej z paczek DLC możemy zdobyć Faramira w zbroi.
Ciekawostki[]
Tolkien w Liście 180 stwierdził, że jeśli jakakolwiek postać z Władcy Pierścieni jest podobna do niego, to jest to Faramir.
Galeria[]
.jpg "Strażnicy Ithilien(1).jpg (14 KB)")
| Poprzednik: Denethor II |
Namiestnik Gondoru CE 1 - CE 82 |
Następca: Elboron |
| Namiestnicy królów Gondoru | |
|---|---|
| Namiestnicy Gondoru | |
|
Mardil Voronwë • Eradan • Herion • Belegorn • Húrin I • Túrin I • Hador • Barahir • Dior • Denethor I • Boromir • Cirion • Hallas • Húrin II • Belecthor I • Orodreth • Ecthelion I • Egalmoth • Beren • Beregond • Belecthor II • Thorondir • Túrin II • Turgon • Ecthelion II • Denethor II |
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, red. Christopher Tolkien Historia Śródziemia t. XII, The Peoples of Middle-earth, „The Heirs of Elendil”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Królowie Númenoru", Gondor i spadkobiercy Anáriona, Namiestnicy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Narada u Elronda”
- ↑ 4,0 4,1 4,2 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich), Wielkie Lata
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „O ziołach i potrawce z królika”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Okno Zachodu”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Zakazane jezioro”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Oblężenie Gondoru”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Stos Denethora”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Domy Uzdrowień”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Namiestnik i król”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Wiele pożegnań”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Królowie Númenoru", Królestwa na wygnaniu, Linia Południowa: Spadkobiercy Anáriona