Fangorn – las położony na północ od Rohanu, po wschodniej stronie Gór Mglistych, niedaleko Isengardu. Był zamieszkiwany przez entów i Huornów. Jego nazwa pochodzi od imienia enta Drzewca.
Las przez dłuższy czas nie występował na kartach historii Ardy. Przez większą część Trzeciej Ery Saruman wkraczał w jego granice, by spotykać się z Drzewcem. Po swej zdradzie rozpoczął wyrąb skraju lasu.
Artystyczne przedstawienie Fangornu
Przez Fangorn przechodzili Meriadok Brandybuck i Peregrin Tuk, po tym, jak uciekli Uruk-haiom wiodących ich do Isengardu. W lesie napotkali Drzewca, który udzielił im schronienia i zabrał na wiec entów. Wówczas wszystkie te istoty zdecydowały o ataku na siedzibę Sarumana.
Fangorn (graf. Ralph Damiani)
Również Aragorn, Legolas i Gimli weszli do Fangornu w poszukiwaniu dwóch hobbitów. Tam natrafili na Gandalfa Białego i wraz z nim wyruszyli do Edoras. Drzewiec określił ten las Aldalome (quen."drzewo-cień"). Być może jest to częsć długiej nazwy( w języku entów) Fangornu.
Etymologia[]
Inne nazwy lasu to: Las Entów, Tauremorna – Czarny Las, Ambaróna – Wyniosły Słoneczny Wschód, Aldalómë – Zmierzch Wśród Drzew.[1]