Fëanor i uwolnienie Melkora z oków – szósty rozdział Quenty Silmarillion, wchodzącej w skład książki Silmarillion, napisanej przez J.R.R. Tolkiena i zredagowanej przez Christophera Tolkiena.
Treść rozdziału[]
Po uwięzieniu Melkora i sprowadzeniu elfów do Amanu, Błogosławione Królestwo osiągnęło pełnię chwały i błogości. Ñoldorowie rozwinęli rzemiosła, Rúmil z Tirionu wynalazł pismo. Wtedy też urodził się pierworodny syn Finwëgo – Fëanor. Jego matce Míriel (zwaną Hafciarką) urodzenie syna wyczerpało siły fizyczne i duchowe. Mówiła, że już nigdy nie urodzi dziecka z tego powodu. Finwëgo bardzo to zasmuciło. Miriel udała się do Lórien, siedziby Irma, gdzie zmarła ze znużenia.
Gdy Fëanor dorósł, poślubił Nerdanelę, córkę kowala Mahtana, ucznia Aulëgo. Od teścia wiele się nauczył w dziedzinie obróbki kruszców. Jednak niestety potem Fëanor i jego małżonka oddalili się od siebie, gdyż syn Finwego zraził ją pochopnymi uczynkami i brakiem cierpliwości. Finwë niedługo potem poślubił Indis, ze szczepu Vanyarów, co nie spodobało się Fëanorowi. Niezbyt ją lubił i swoich przyrodnich braci – Fingolfina i Finarfina.
Wkrótce też skończył się czas wyznaczony przez Valarów, w którym Melkor miał pokutować w siedzibach Mandosa. Został wezwany przed ich oblicze. Wezbrała w nim zazdrość, gdy ujrzał bogactwo i chwałę Amanu, jednak odroczył zemstę. Manwë udzielił mu przebaczenia, ale Ulmo i Tulkas nie zaufali mu tak łatwo. Melkor udawał, że chce się zaprzyjaźnić z elfami, jednak w głębi serca nienawidził ich. Rozgłaszał, że Fëanor wiele się od niego nauczył. Było to kłamstwo, syn Finwëgo nikogo bardziej nienawidził, niż Melkora, przezwał go nawet Morgothem – Czarnym Nieprzyjacielem. Dał się jednak podburzyć przeciwko Valarom, z czego później wynikło wiele nieszczęść.
Poprzedni rozdział: Eldamar i książęta Eldalië, ludu Eldarów |
Fëanor i uwolnienie Melkora z oków | Następny rozdział: Silmarile i niepokoje wśród Ñoldorów |