Erendis (771 DE - 985 DE) – człowiek; żona siódmego króla Númenoru, Tar-Aldariona. Matka królowej Tar-Ancalimë.
Biografia[]
Erendis urodziła się jako córka Beregara, człowieka pochodzącego z rodu Bëora. Przez młodzieńcze lata swojego życia mieszkała wraz z ojcem na zachodniej części Númenoru.
W 800 DE Erendis wraz z ojcem przybyła do Armenelos na ucztę z okazji ogłoszenie księcia Aldariona następcą tronu Númenoru. Tam, ze względu na jej piękno, została zauważona przez królowa Almarian, co prawdopodobnie spowodowało, że Erendis zamieszkała na dworze królewskim.
Erendis została dostrzeżona przez Aldariona tuż przed jego pierwszą wyprawą do Śródziemia jako ogłoszony następca tronu. W rozmowie z matką, której przysłuchiwała się Erendis, delikatnie zasugerował, że spodobała mu się ta młoda dziewczyna. Z powodu tych słów Erendis odrzucała wszystkich zalotników, którzy się do niej zalecali, mając nadzieje, że gdy książę wróci z wyprawy, zwróci na nią uwagę.
Gdy Aldarion powrócił z wyprawy, częściej spotykał Erendis, do czego dyskretnie przyczyniała się królowa, chcąca zeswatać tę dwójkę. Tuż przed kolejną wyprawą Aldarion miał wypływać bez Zielonej Gałęzi Powrotu, z powodu jego kłótni z królem, który zabronił paniom z dworu pobłogosławić tą gałązką jego statku. Tuż przed wyprawą przyniosła ją Erendis, która wyraziła, że będzie bardzo oczekiwać powrotu księcia.
Po kolejnym powrocie Aldariona na wyspę Erendis otrzymała od niego klejnot, najpiękniejszy ze wszystkich jego przedmiotów, które przywiózł ze Śródziemia. Jednak z powodu tego, że król Tar-Meneldur zaczął naciskać na Aldariona, by ten określił swoje zamiary względem Erendis, książę zdystansował się do niej.
Gdy Aldarion wyruszył na kolejną wyprawę, mimo zakazów króla, i długo z niej nie wracał, Erendis wyprowadziła się z Armenelos, aby unikać zalotników. Erendis spotkała Aldariona, gdy ten powrócił z wyprawy i objeżdżał Númenor, sprawdzając stan lasów. Tam książę wyznał jej miłość i zaproponował ślub. Erendis nie była zdecydowana, ponieważ wiedziała, że mogłaby być w przyszłości porzucona ze względu na miłość Aldariona do morza, przez co zwlekała z podjęciem decyzji.
W setną rocznicę założenia Gildii Podróżników Erendis popłynęła z Aldarionem w rejs dookoła wyspy. Po drodze zatrzymali się w Andunië, gdzie zawitali na ucztę to Valandila. Tam właśnie nazwano Erendis imieniem Uinéniel.
Pewien czas później Aldarion poprosił Erendis o rękę, jednak ona dalej zwlekała ogarnięta swoimi wątpliwościami. Dopiero za słowami matki oraz królowej Erendis zmieniła zdanie.
Erendis poślubiła księcia Aldariona po wielu latach umizgów w 870 DE, ten jednak nie zrezygnował z kolejnych wypraw żeglarskich. To poróżniło parę i w efekcie doczekali się tylko jednego dziecka, córki Ancalimë. Królowa wychowywała ją samotnie w Emerië. W końcu jednak król upomniał się o córkę i Erendis zmuszona była mu ją oddać. To całkowicie poróżniło ze sobą małżonków i już nigdy się do siebie nie zbliżyli.
Niewiele wiadomo o jej dalszych losach, podobno gdy była już w podeszłym wieku i dowiedziała się, że jej mąż wraca z kolejnej długiej wyprawy w przebraniu ruszyła do Rómenny, gdzie rzuciła się w morze i utonęła.[1][2]
Charakterystyka[]
Erendis odziedziczyła swoją urodę po przodkach z rodu Bëora. Miała włosy o ciemnym kolorze, jej sylwetka była chuda, a oczy szare. Kochała Númenor, a zwłaszcza Emerië, ziemię podarowaną jej przez teścia, na której rozkazał wybudować dla niej Biały Dom. Jako że nie pochodziła z Linii Elrosa, nie cieszyła się długim życiem tak jak inni władcy Númenoru.
Drzewo genealogiczne[]
Ród Bëora | |||||||||||||||||||
Beleth ur. 417 PE | |||||||||||||||||||
Beregar | Núnetha | ||||||||||||||||||
Tar-Aldarion 700 DE - 1098 DE | Erendis 771 DE - 985 DE | ||||||||||||||||||
Tar-Ancalimë 873 DE - 1285 DE | Hallacar 852 DE - 1211 DE | ||||||||||||||||||
Tar-Anárion 1003 DE - 1404 DE | |||||||||||||||||||
Inne imiona[]
Erendis nadano kilka innych imion, między innymi:
- Pani z Ziem Zachodnich
- Biała Pani z Emerië
- Żona marynarza
- Tar-Elestirnë
- Uinéniel
Etymologia[]
Imię Erendis jest dwuczłonowe i pochodzi z quenyi. Pierwszą część jej imienia Ere- można przetłumaczyć jako 'samotny', 'opuszczony', 'pojedynczy' lub 'jeden jedyny'. Natomiast drugi człon -ndis można ująć jako 'wzmacniana', 'umacniana'. Warto zauważyć, że w tym członie znajduje się określenie dis, które można przetłumaczyć na 'kobieta'. Całe imię Erendis można wiec oddać jako 'silna, samotna kobieta'[3].
Jej inne imię Tar-Elestirnë również pochodzi z quenyi. Człon Tar- w stosunku do kobiety możne oznaczać 'Królowa', 'Pani' lub 'Dama'. Część Ele- wywodzi się od słowa Elen- tłumaczonego na 'gwiazda'. Słowo '-stir- oznacza 'twarz' albo 'skroń'. Ostatni człon tego wyrażenia -në stosuje się w wyrażeniach odnoszących się do kobiet. Całe imię można więc przetłumaczyć na 'Pani z Gwiazdą na Skroni' [4].
Imię Uinéniel też pochodzi z quenyi. Pierwsza cześć tego imienia odnosi się do Uinény – majarki, ducha wody, służebnicy Ulmo. Natomiast człon -iel oznacza 'córka'. W całości imię Uinéniel można oddać na 'Córka Uineny' [4].
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Aldarion i Erendis. Żona marynarza”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Dynastia Elrosa: Królowie Númenoru od założenia miasta Armenelos do Upadku”
- ↑ J.R.R. Tolkien, (red.) Christopher Tolkien, The History Od Middle-Earth, The Lost Road and Others Writings, Part Three, The Etymologies.
- ↑ 4,0 4,1 J.R.R. Tolkien, Niedokończone Opowieści, "Spis imion i nazw własnych", Wydawnictwo Amber, 2011, ISBN-13: 9788324146611