Elessar

Elessar Celebrimbora (wizja art.)

Elessar − klejnot wykonany przez Enerdhila w Gondolinie, potem zrekonstruowany przez Celembrimbora w Eregionie. Oba kamienie miały moc uzdrawiania roślin i ludzi, a ponadto "ci, którzy spojrzeli w kamień, dostrzegali rzeczy zniszczone lub spalone znów całymi lub zupełnie nowymi".

Opis

Enerdhil miłował zieleń i przyrodę, toteż jego dzieło przypominać miało promienie słońca przenikające przez liście (był więc najprawdopodobniej zielono-złoty). Drugi Elessar wyglądał podobnie, "był bardziej subtelny i przejrzysty (...), miał jednak mniejszą moc". Ponadto Celembrimbor wprawił swoją reprodukcję w srebrną broszę w kształcie wzlatującego orła.

Historia

Elessar został stworzony w Gondolinie przez Enerdhila i podarowany Idril, córce królewskiej, która właśnie dzięki mocy kamienia uratowała się z upadku Gondolinu. Idril przekazała Elessar synowi, Earendilowi, ale zastrzegła, by nikomu innemu go nie oddawał. Earendil opuścił Śródziemie wraz z Elessarem.

W tym miejscu powstają dwie wersje opowieści. Według jednej Earendil przekazał Elessar Valarom, skąd trafił on do rąk Gandalfa, który to przekazał go Galadrieli . Według drugiej wersji Elessar nigdy nie powrócił do Śródziemia, został jednak odtworzony przez Celembrimbora dla Galadrieli.

Bez względu na wersję opowieści Elessar trafia do Galadrieli, która przy jego pomocy zatrzymuje proces umierania drzew w Lórien. Gdy jednak Galadriela dostała jeden z trzech Pierścieni Władzy przeznaczonych dla elfów, Elessar przestał być jej potrzebny - oddała go wówczas córce Celebrianie, ta oddała go Arwenie. W nieznanym czasie Elessar ponownie znalazł w rękach Galadrieli, która podczas przekazywanie swych darów dla Drużyny Pierścienia gdy ta przybyła do Lórien, podarowała Aragornowi Kamień Elfów.

Inne wersje Legendarium

Wczesną koncepcją Kamienia Elfów był Zielony Kamień Fëanora. Kamień ten Fëanor podarował swojemu najstarszemu synowi Maidrosowi na łożu śmierci, a następnie Maidros podarował go Fingonowi. Christopher Tolkien zauważył, że prawdopodobnie jego ojciec „rozmyślał nad poprzednią historią Elessara”, choć ta wersja historii nie została dalej rozwinięta i prawdopodobnie została odrzucona na rzecz historii zawartej w Niedokończonych opowieściach.

W pewnym momencie rozwoju „Władcy Pierścieni” król Eärnur został nazwany królem Elessarem w porzuconym szkicu i manuskrypcie.