Edainowe - ludzie, którzy w Pierwszej Erze dotarli do Beleriandu i zaprzyjaźnili się z Elfami.
Do Edainów zaliczano trzy ludzkie rody:
- Ród Bëora, którego przedstawiciele mieli ciemne włosy i mocną budowę ciała. Ludzie ci najbardziej z żyli się z Noldorami. Natknąl się na nich Finrod Felagunda, króla Nargothrondu. On też ich poprowadził do Estoladu, gdzie początkowo się osiedlili, a skąd następnie przenieśli się do Dorthonionu, gdzie rozwijali się i rośli w siłę. To właśnie z tego rodu pochodził Beren, który był przodkiem Elrosa, który był przodkiem Elendila, który z kolei był przodkiem Aragorna II.
- Drugi Ród, zwany później Haladinami lub Ludem Halethy. Byli to ludzie ciemnowłosi, lecz mierniejszej niż przedstawiciele Rodu Bëora posturze. Początkowo również przybyli do Estoladu, jednak po uzyskaniu zgody Thingola, przenieśli się do Brethilu, części Doriathu, i bronili tam Przeprawy na Teiglinie. Nie byli spokrewnieni z innymi Edainami, a z usposobienia i języka bliżej im było do Easterlingów, niż ludzi z Beleriandu.
- Ród Maracha, zwany później Rodem Hadora. Jego członkowie byli smukli, wysocy i jasne blond włosy. Najbardziej ze wszystkich ludzi przypominali Vanyarów. Początkowo również osiedlili się w Estoladzie, gdzie silnie zaprzyjaźnili się z Bëorianami, później jednak wywędrowali do Hithlumu, gdzie służyli Rodowi Fingolfina.
Bëorianie i Marachianie używali wspólnego języka i najwyraźniej znali się jeszcze sprzed dotarcia do Beleriandu, nastomiast Haladinowie byli dla nich obcy, podobnie jak ich język.
Ród Bëora został niemal całkowicie wybity przez Morgotha, a Ci, którym udało się przetrwać, zmieszalni się z Rodem Hadora. Po Wojnie Gniewu i zatopieniu Beleriandu to te dwa ludy tworzyły w znacznej większości ludność Númenoru, ponieważ tylko garstce Haladinów udało się zbiec przed katastrofą i uratować.
Elros Półelf, jako potomek wszystkich trzech edaińskich rodów, wybrał los ludzi i objął w panowanie nowoutworzone królestwo - Númenor.
Kiedy Númenorejczycy ponownie zaczęli odwiedzać Śródziemie w Drugiej Erze, spotkali tam wielu ludzi blisko spokrewnionych z Edainami, z którymi zawiązali mniej lub bardziej przyjazne relacje. Nazwali ich Poślednimi Ludźmi. Zaliczali do nich między innymi Rohirrimów, Ludzi z Dale i mieszkańców Bree. Do Poślednich Ludzi nie zaliczali jednak Dunlendingów, którzy wydawali się bardziej spowinowaceni z Haladimami, niż Bëorianami czy Marachianami. W dodatku byli wrogo nastawieni do Númenorejczyków.
Kolejnym rodzajem ludzkim byli Drúedainowie, zwani Wosami. Przybyli do Beleriandu wraz z Haladimami, ale raczej nie byli z nimi spokrewnieni. Żyli natomiast razem z nimi w lasach Brethilu. Był to dziwny lud, silnie związany z naturą, którego zwyczaje nie były do końca zrozumiałe dla innych Edainów. Niewielkiej ich grupie udało się uciec z Beleriandu przed jego zatopieniem i osiedlili się w Númenorze, jednak nie uniknęli śmierci w wyniku jego zniszczenia. Przedstawiciele tego rodzaju żyli jednak w Śródziemiu na terenie nazwanym później Druwaith Iaur - Ziemią Ludzi Dru, oraz w Las Drúadan. który po ostatecznym pokonaniu Saurona, Elessar przekazał im na własność w ramach podziękowania za pomoc w walce z Sarumanem.
Etymologia
Sindarińskie słowo Edain (l. poj. Adan) pochodzi z quenejskiego (odpowiednio Atani i Atan) i dosłownie oznacza Drugi Lud, a więc cały rodzaj ludzki. O ile w sindarinie z czasem zaczęto nazywać Edainami tylko te 3 szczepy ludzi, które przyłączyły się do Elfów w walkach z Morgothem, o tyle w quenya nazwa ta dalej dotyczy wszystkich przedstawicieli Drugiego Pokolenia.