Ecthelion (? – 510 PE) – elf z Gondolinu, przywódca Rodu Fontanny i zabójca Gothmoga, władcy Balrogów. Był też strażnikiem w jednej z bram prowadzących do Gondolinu. Ecthelion miał najpiękniejszy głos i największy talent muzyczny w grze na flecie ze wszystkich elfów z Gondolinu. Prowadził skrzydło sił Gondolinu w trakcie Nírnaeth Arnoediad, Bitwy Nieprzeliczonych Łez.
Biografia[]
Eskorta Aredheli[]
Dwieście lat po ukończeniu budowy Gondolinu Ecthelion, Glorfindel i Egalmoth wraz z Białą Księżniczką Ñoldorów opuścili ukryte miasta z powodu tęsknoty Aredheli do swobody poruszania się jaką miała w Valinorze. Rozkazem Turgona było doprowadzenie ją do Hithlum, gdzie miała spotkać Fingona. Kiedy doszli do brodu Brithiach Aredhela kazała skręcić na północ, bo chciała zobaczyć się z synami Fëanora. Zatem Ecthelion i jego towarzysze próbowali przedostać się do Doriathu, ale strażnicy odmówili im przekroczenia Obręczy Meliany. Nie mając innego wyboru, wybrali niebezpieczną drogę między nawiedzonymi dolinami Ered Gorgoroth. Blisko Nan Dungortheb, Doliny Okropnej Śmierci, podróżnicy zostali złapani w siatkę cieni i oddalili się od Aredheli. Na próżno szukali jej potem, musieli bowiem uciekać, ponieważ złe stwory Ungolianty zbudziły się. Trzej panowie wrócili do Gondolinu bez księżniczki, gdzie zostali przyjęci przez Turgona w smutku[1].
Nírnaeth Arnoediadu[]
W roku 472 PE Ecthelion walczył u boku Turgona w bitwie Nírnaeth Arnoediad, prowadząc skrzydło sił Gondolinu. Po klęsce Ñoldorów bronił wycofujące się siły Turgona wraz z królem Ukrytego Królestwa. Po przegranej bitwie Ecthelion zawrócił w stronę miasta pośród gór, gdzie został Strażnikiem Wielkiej Bramy[2][3]. Ród Fontanny był jedną z dwunastu izb Gondolinu, na której czele stał właśnie Ecthelion.
Upadek Gondolinu[]
W roku 510 PE Morgoth zaatakował Gondolin po odkryciu jego położenia zdradzonym przez pojmanego Maeglina. Ecthelion prowadził Ród Fontanny do walki w towarzystwie muzyki fletów, zabijając wielu orków oraz trzech Balrogów, w końcu jednak wraz z towarzyszami musiał wycofać się na Dziedziniec Królewski, przytłoczony siłami wroga. Tam Tuor próbował stanąć na drodze Gothmoga, ale został odrzucony na bok. Następnie Ecthelion, najpiękniejszy z Ñoldorów, ale którego twarz teraz miała bladość szarej stali, stoczył bój. Utracił miecz z powodu rany, które otrzymał i nie był w stanie się bronić. Zauważył to Gothmog i chciał wykończyć przeciwnika, lecz Ecthelion skoczył w bok i owinął nogi wokół demona. To spowodowało, że Gothmog stracił równowagę i wraz z Ecthelionem wpadł do fontanny króla. Ogień Gothmoga został więc zatrzymany, ale Ecthelion również utonął i znalazł śmierć w chłodnych wodach. Później młody Eärendil, w czasie ucieczki z Gondolinu pytał o niego. Po tym jak został poinformowany o śmierci Ectheliona "gorzko zapłakał" i powiedział, że więcej nie dba o to, aby zobaczyć ulice Ukrytego Miasta[4].
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (ed.), The War of the Jewels, "Part Three. The Wanderings of Húrin and Other Writings not forming part of the Quenta Silmarillion: III. Maeglin"
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Bitwa Nieprzeliczonych Łez”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Piąta Bitwa: Nírnaeth Arnoediad
- ↑ J.R.R. Tolkien (red. Christopher Tolkien), Ostatnie Legendy Śródziemia, rozdz.: Upadek Gondolinu