Easterlingowie – ludy (głównie stepowe) zamieszkujące Rhûn - wschodnie obszary Śródziemia. Składali się z wielu różnych ludów, które na przestrzeni lat emigrowały i często walczyły ze sobą. Easterlingowie byli głównymi wyznawcami Morgotha czy Saurona.
Historia[]
- 455 PE – Easterlingowie przybywają do Beleriandu.[1]
- 473 PE – Easterlingowie zdradzają ludzi i elfów podczas Nírnaeth Arnoediad.[2][3]
- około 475 PE – Easterlingowie osiadają w Hithlumie na rozkaz Morgotha.[4][5]
- 500 TE – Rómendacil I odpiera atak Easterlingów na Gondor.[6]
- około 1850 TE – Woźnicy przez około 100 lat nękają Gondor.
- 1856 TE – Woźnicy zabijają Narmacila II podczas bitwy przy Anduinie.[7]
- 1899 TE – klęska na terenach Gondoru podczas buntu Nortów; pokonuje ich Calimehtar w bitwie na Równinie Dagorlad.
- 1944 TE – Woźnicy jednoczą się z Haradrimami i Variagami z Khandu i atakują Gondor; zdobywają Ithilien; zostają pokonani przez króla Ondohera; ponoszą duże straty.
- 2510 TE – Balkowie wraz z orkami z Gór Mglistych najeżdżają na Calenardhon, lecz zostają odparci przez Gondor i Éothéodów.
- 2545 TE – Easterlingowie napadają na Rohan, zabijają Eorla Młodego i zajmują Płaskowyż.[8]
- 3018 - 3019 TE – Easterlingowie sprzymierzają się z Sauronem i biorą udział w Wojnie o Pierścień.[9]
Plemiona[]
Woźnicy[]
Woźnicy to jedno z plemion Easterlingów (prawdopodobnie także konfederacja ludów stepowych). Pierwszy raz ujawnili się 1851 roku Trzeciej Ery. Nazwa wzięła się od tego, że jeździli na wielkich wozach, a ich przywódcy walczyli na rydwanach. Posiadali też lepsze wyposażenie od większości plemion Easterlingowych, duże zasoby koni. Szkolili w walce kobiety, a także starców i młodszych.
Balkowie[]
Balkowie byli jednym ze szczepów Easterlingów (najpewniej powiązanym z Woźnikami emigrującymi w kierunku zachodnim), który zamieszkiwał południowe skraje Mrocznej Puszczy. Byli poddani Sauronowi. W 2510 TE zaatakowali Gondor, ale zostali pokonani w bitwie na Polach Celebrantu.[10]
Znani Easterlingowie[]
- Bór, Borlad, Borlach, Borthand – przywódcy rodu Easterlingów, który dochował wierności Eldarom podczas Bitwy Nieprzeliczonych Łez. Służyli Meadhrosowi i Maglorowi. Zabili Ulfasta i Ulwartha.
- Ulfang , Ulfast, Ulwarth, Uldor Przeklęty – przywódcy rodu Easterlingów, który zdradził elfów podczas Bitwy Nieprzeliczonych Łez. Udawali posługę u Caranthira. Maglor zabił Uldora.
- Brodda – jeden z wodzów Easterlingów, których Morgoth zesłał do Hithlumu po bitwie Nírnaeth Arnoediad. Został zabity przez Túrina Turambara.
- Lorgan – władca Easterlingów z Hithlumu. Wziął do niewoli Tuora.[11]
- Khamûl – jeden z władców Easterlingów. Później przemieniony w Nazgûla.[12]
Charakterystyka[]
Easterlingowie byli niscy, krępi, mieli długie i silne ręce. Włosy i oczy mieli ciemne. Przeważnie walczyli za pomocą toporów. Byli niezwykle waleczni i odważni w boju – podczas bitwy pod Czarną Bramą część z nich wraz z Haradrimami jako jedyni z sojuszników Saurona nie poddali się po upadku Władcy Ciemności i walczyli do samego końca.[13]
Język[]
Posługiwali się własnym językiem o licznych dialektach. Nie wiadomo o nim nic poza tym, że brzmiał chrapliwie.[14]
Etymologia[]
Nazwa Easterlingowie pochodzi od angielskiego słowa east (wschód), a ojczyzna Easterlingów jest położona właśnie na wschodzie.
Adaptacje[]
Władca Pierścieni: Dwie Wieże (film)[]
Szyk Easterlingów w filmie Władca Pierścieni: Dwie wieże w reżyserii Petera Jacksona.
W adaptacji Petera Jacksona występują w scenie pod Czarną Bramą. Maszerują wtedy w szyku. Ich bronią są włócznie. Możemy zaobserwować, że mają bardzo blade twarze.
Władca Pierścieni: Bitwa o Śródziemie i Władca Pierścieni: Bitwa o Śródziemie II[]
Easterlingowie są jednostką pikinierów możliwą do zwerbowania dla frakcji Mordoru. Wyglądem nie różnią się od Smagłych Ludzi przedstawionych w adaptacji Petera Jacksona.
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, red. Christopher Tolkien Historia Śródziemia t. XII, The Peoples of Middle-earth, „Of Dwarves and Men”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Piąta Bitwa: Nírnaeth Arnoediad
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Bitwa Nieprzeliczonych Łez”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Túrin Turambar
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Odejście Túrina”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich), Trzecia Era
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Królowie Númenoru", Gondor i spadkobiercy Anáriona
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Ród Eorla", Królowie Marchii
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Ród Eorla"
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni: Powrót Króla, Dodatek A, Namiestnicy, ISBN 978-83-7758-255-8
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Tuor i upadek Gondolinu
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich), Wielkie Lata
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Na polach Cormallen”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Powrót Túrina do Dor-lóminu”