Eärnil II (1883 - 2043 TE) - W 1945 Trzeciej Ery został wybrany trzydziestym drugim królem Gondoru, po tym jak jego poprzednik, król Ondoher, zginął w bitwie, a wraz z nim jego synowie. Był synem Siriondila.
Życiorys
W roku 1944 TE kraj został zaatakowany z dwóch stron przez Haradrimów i Woźników. W odpowiedzi na to król Ondoher prowadził główną armię na północ, aby przeciwstawić się Woźnikom w inwazji na Dagorlad, ale został pokonany. Eärnil był dowódcą armii południowego Gondoru i straży Pelargiru. Poprowadził swoją armię do brodów na rzece Poros, gdzie zdobył zdumiewające zwycięstwo nad Haradrimami. Dzięki temu mógł ruszyć na pomoc północy. Woźnicy, pewni zwycięstwa i nieświadomi klęski sojuszników na południu, świętowali, gdy nagle zaatakował ich Eärnil. Podpalił wozy i przepędził najeźdźców z Ithilien.
Po zakończeniu wojny i uspokojeniu kraju zajęto się sukcesją tronu. W wyniku śmierci króla Ondohera i wszystkich jego synów do tronu zgłosił roszczenia książę Arthedain - Arvedui. Był mężem Fíriel jedynej córki zmarłego króla Ordohela. Lecz odmówiono mu i zamiast niego wybrano królem Eärnila, który również pochodził z królewskiego rodu (jego przodkiem był król Umbardacil).
Eärnil był mądrym władcą i szukał przyjaźni ze słabszym królestwem Arthedain. Wysłał wiadomości do Arvedui (obecnie króla) oznajmiając mu, że otrzymał koronę Gondoru, zgodnie z prawami południowego królestwa, ale nie zapomni o pokrewieństwie z królestwem Arnoru, oraz że przybędzie mu z pomocą, kiedy przyjdzie potrzeba.
Niemniej Eärnil II musiał przede wszystkim musiał myśleć o naprawie państwa po wojnie z Woźnikami. Lecz jesienią 1973 roku Trzeciej Ery, do Gondoru przyszła wiadomości, że Arthedain potrzebuje pomocy, i że Czarnoksiężnik z Angmaru przygotowuje na nich ostateczny cios. Więc król postanowił posłać swego syna Eärnura północ wraz flotą, tak szybko jak tylko mógł, i z tak wielką siłą, jaką mógł do pomocy Arvedui. Niestety Eärnur przybył zbyt późno, aby ocalić Arthedain. Arvedui został pokonany i uciekł na północ, później utonął w Zatoce Forochel. Jednak Eärnurowi udało się unicestwić królestwo Angmaru w Bitwie pod Fornostem z pomocą Cirdana i Glorfindela z armią z Rivendell. Lecz Czarnoksiężnikowi udało się zbiec.
Mimo swej militarnej siły, Eärnil niebył wstanie przeciwstawić się Upiorom Pierścienia, które w 2000 wyszły z Mordoru i zaczęły oblegać Minas Ithil. Miasto broniło się do 2002 roku, potem padło i stało się siedzibą Nazgûli, następnie przemianowaną na Minas Morgul (Wieże złych czrów). Po tej porażce, Minas Anor przemianowano Minas Tirith (Wieże Czat).
Eärnil II zmarł w 2043 roku Trzeciej Ery i został zastąpiony przez swojego syna, Eärnura.
Imię Eärnil znaczy Miłujący morze (ewentualnie Oddany morzu).