Durin Niesmiertelny. (rys. Eleniel)
Durin I Nieśmiertelny – krasnolud, pierwszy władca Morii. Najstarszy z siedmiu ojców krasnoludzkiego plemienia, stworzonych przez Aulëgo. Spał on samotnie, aż do dnia, w którym zbudził się jego lud. Wtedy przybył on do doliny Azanulbizar. Założył siedzibę w jaskiniach na wschodnim zboczu Gór Mglistych, gdzie w ciągu lat powstało Khazad-dûm. Żył bardzo długo, tak że zaczęto go nazywać Nieśmiertelnym. W końcu jednak zmarł, jak się zdaje przed początkiem Pierwszej Ery. Ponieważ żył już przed 1250 LD (mnożąc przez ilość lat przed słońcem), wychodzi, że żył przynajmniej 2395 lat - czyli około 10 razy dłużej niż przeciętny krasnolud.
Jego potomkowie z Rodu Durina przez kolejne wieki rządzili królestwem i plemieniem (wśród nich byli Thorin II Dębowa Tarcza i Dáin II Żelazna Stopa).
Jako że w rodzie tym przychodzili na świat niekiedy monarchowie niezwykle podobni do swego przodka, krasnoludy wierzyły, iż to sam Durin I powraca do życia. Takie przypadki miały miejsce siedmiokrotnie.
Etymologia[]
Imię Durina zostało zapożyczone przez Tolkiena z Eddy Poetyckiej, gdzie w oryginalnym języku brzmiało Durinn[1] [2]. Słowo to można przetłumaczyć na 'śpiący'[3][4].
Ciekawostki[]
- Na cześć Durina pierwszy dzień ostatniej kwadry jesieni nazwano Dniem Durina.
Przypisy
- ↑ Lin Carter, Tolkien:Świat "Władcy Pierścieni", Podstawowe źródła Tolkiena, str. 145
- ↑ The Poetic Edda, Hovamol, przetłumaczone przez Henry Adams Bellows, Edwin Mellen Pr, 1991, ISBN-13: 978-0889467835
- ↑ Barbara Augustyn, Karły – zdolne dzieci mroku, na podstawie - Edda poetycka, przeł. A. Załuska–Stromberg, Wrocław 1986
- ↑ Chester Nathan Gould, "Dwarf-Names: A Study in Old Icelandic Religion", opublikowane w "Publications of the Modern Language Association of America"