Dunland w Trzeciej Erze
Dunland (ang. "brązowa ziemia") – kraina w Śródziemiu, część Enedwaith, położona na zachód od Gór Mglistych i na wschód od Starego Gościńca Południowego między rzekami Iseną i Glanduiną[1], ojczyzna Dunlendingów.
Historia[]
Ongiś kraina ta porośnięta była bujnym lasem, podobnie jak inne tereny na zachód od Gór Mglistych, aż do przybycia Númenorejczyków na początku Trzeciej Ery. Wtedy to wycięli oni niemal wszystkie drzewa w rejonie, który został później nazwany Enedwaith (Zachodnie Pustkowie)[2][3]. Od tego czasu Dunland zamieszkiwał tylko lud gór i pasterzy, zwany Dunlendingami, a składali się na niego głównie migranci z innych części wielkiego regionu[4]. Krajobraz krainy stanowiły podgórskie pustkowia. Tylko północna, niezamieszkana część regionu pozostała "zielona i pełna uroku"[5]. Mieszkały tutaj krebainy, wykorzystywane przez Sarumana jako zwiadowcy podczas wędrówki Drużyny Pierścienia przez Hollin[6].
Ok. 1150 roku Trzeciej Ery hobbici ze szczepu Stoorów przemierzyli Góry Mgliste i osiedlili się w Klinie oraz Dunlandzie, gdzie przebywali prawdopodobnie do 1630 roku, kiedy to plemię emigrowało do Shire[7].
Od około 2770 do 2800 roku Trzeciej Ery Dunland był zamieszkiwany również przez krasnoludy, głównie zbiegów z zajętego przez Smauga Ereboru.
W czasie Wojny o Pierścień Dunland był biedny i niecywilizowany oraz pozbawiony jakiejkolwiek organizacji państwowej. Zamieszkiwali go pasterze i górale, którzy walczyli po stronie Sarumana, zwiedzeni jego kłamstwami na temat Rohirrimów i nawoływaniem do zemsty na Rohanie, z którym to niegdyś prowadzili wojnę. Po upadku czarodzieja i klęsce Dunlandczyków, zaczęli oni żyć w zgodzie z sąsiadami oraz innymi Wolnymi Ludami. Region został włączony pod jurysdykcję Zjednoczonego Królestwa, a na koronacji króla Elessara pojawiło się nawet posłannictwo ludzi z Dunlandu[8].
Etymologia[]
Nazwa Dunland pochodzi bezpośrednio z języka angielskiego i znaczy tyle, co mętna, ciemnobrązowa ("dun") ziemia, kraina ("land"). Określenie to nadali krainie Rohirrimowie ze względu na smagłą cerę i ciemne włosy Dunlendingów. Nie ma żadnego związku między nazwą krainy a elfickim określeniem "dûn" (zachód)[9].
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Mapa zachodniej części Śródziemia”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Historia Galadrieli i Celebrona, i Amrotha, władcy Lórien”, „Dodatki”, „Dodatek D. Port w Lond Daer”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Narada u Elronda”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Helmowy Jar”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Do domu!”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Pierścień rusza na południe”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich), Trzecia Era
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Namiestnik i król”
- ↑ Arkadiusz Kubala, Przewodnik po nazwach miejscowych Śródziemia