“ | Jestem ent, tak przynajmniej mnie nazywają. Tak, ent. Ent nad entami, jakbyście może po swojemu powiedzieli. Jedni zwą mnie Fangornem, a inni Drzewcem. Możecie mnie tak nazywać: Drzewiec. | ” |
—Fangorn do Merrego i Pippina, na pytanie kim jest [1] |
Fangorn (west. Drzewiec, sin. drzewo-broda, ang. Treebeard) – najstarszy z entów. Mieszkaniec lasu Fangorn, który nazwany jest od jego imienia.
Biografia[]
Drzewiec był jednym z Pasterzy Lasów stworzonym przez Eru na prośbę Yavanny. Za młodu wędrował po Beleriandzie: mieszkał w Ossiriandzie, Neldoreth i Dorthonionie.[2] Po zatopieniu tych krain przez morze, Drzewiec zamieszkał w lesie Fangorn, nazwanym tak od jego imienia. Miał żonę Fimbrethil, jednak entiany opuściły mężów i więcej się nie widzieli. Drzewiec był zaprzyjaźniony z Gandalfem i Sarumanem (do czasu jego zdrady).[3]
Trzecia Era[]
Ent mieszkał w Fangornie, wiódł tam spokojny żywot. W czasach Wojny o Pierścień w TE 3019 spotkał dwóch hobbitów - Meriadoka Brandybucka i Peregrina Tuka. Kazał im się obrócić, ale nim zdążyli zareagować, złapał ich i odwrócił w miejscu, a następnie podniósł. Spotkanie miało miejsce na skalnej półce, 3-4 mile w głąb lasu. Początkowo Drzewiec miał ich zmiażdżyć stąpając po nich, bo myślał, iż są orkami. Nie zrobił tego, bo ich "słodki głosik" przekonał go, że to inne istoty[3]. Prowadząc hobbitów do swojego domu, opowiadał im historię swoją i entów. Opisywał, jak w czasach, kiedy las sięgał do Gór Księżycowych, spędzał całe dnie na przechadzaniu się i śpiewaniu – a słyszał wtedy tylko echo swego głosu odbite od gór. Twierdził, iż drzewa i enty to jedyne stworzenia w Śródziemiu, które pozostały wierne "staremu światu"[3]. Kiedy stąpał palcami stóp, jak korzeniami czepiał się skał, szedł bezszelestnie, jego kolana się nie uginały, a drzew podnosiły nad gałęzie nad jego głowę.[3] Po rozmowie doszli do podnóża wyniosłej góry Methedras, gdzie znajdował się jego dom. Ent zaczął się na nią wspinać. Na szczycie znajdowały się tam dwa ogromne drzewa z dwóch stron niczym odrzwia, lecz drzwi pomiędzy nimi nie było, tylko splecione gałęzie. Gdy Drzewiec podszedł, rozstąpiły się przed nim, a ich liście zaszeleściły i zadrżały, ponieważ drzewa te nie gubią ich o żadnej porze roku, są wiecznie ciemne, gładkie i błyszczące w mroku. Za bramą znajdowała się rozległa płaszczyzna, jakby posadzka wykutej w zboczu góry, wielkiej sali. Fangorn oznajmił, iż przeszedł około siedemdziesięciu tysięcy entowych kroków i że znajdują się w Źródlanej Sali[4]. Ent dał hobbitom się napić wody entów. Po spędzonej nocy, gdy Drzewiec dowiedział się o zdradzie Sarumana, zwołał Wiec Entów, na którym postanowiono zaatakować Isengard[5].
“ | Noc zapadła nad Isengardem | ” |
—Fangorn podczas marszu na Isengard [6] |
Przewodził oblężeniu Isengardu. Razem z innymi entami zniszczył tamę i uwolnił Isenę, a jej wody zalały wszelkie dziury i piece.[7] Po zdobyciu Twierdzy, przyjechał do niego Gandalf, za którego prośbą, Drzewiec wysłał Huornów pod Rogaty Gród[8]. Następnie kazał Merremu i Pippinowi czekać przy bramie głównej na króla Riddermarchii, Théodena, a sam udał się do północnej części Angrenostu, gdzie czekał na przybyszy posiłek.[9]. Od tamtych wydarzeń władał nad Isengardem i miał klucze do Orthanku. Zasadził tam drzewa i różne rośliny. Dalsze jego losy są nieznane.[10]
Charakterystyka[]
Jego wzrost sięgał prawie czternastu stóp. Głowę miał podłużną osadzoną niemal bezpośrednio na tułowiu. Dolną część twarzy zarastała długa, siwa, krzaczasta i gęsta broda. Włosy u nasady były grube niczym gałązki, a na końcach puszyste i cienkie niczym mech. Ramiona poniżej barków, były gładkie, brunatne i w przeciwieństwie do reszty ciała - nie pomarszczone. Trudno było odgadnąć czy jest owinięty w szaro-zielony płaszcz, wykonany z jakiejś podobnej do kory tkaniny, czy też jest to jego własna skóra. U każdej stopy miał po siedem palców. Jego głos był niski i brzmiał jakby wydobywał się z drewnianej, basowej tuby. Jak sam powiedział nie jest "giętki" i nigdy nie siada[11].
Oczy miały uroczyste spojrzenie, rozglądały się bez pośpiechu. Były głębokie, brązowe, rozświetlone zielonymi cętkami. Według Pippina: "Wyczułem poza nimi jak gdyby bezdenną studnię pełną odwiecznych wspomnień i długich, powolnych, spokojnych rozmyślań, na powierzchni ich wszakże ikrzyło się odbicie teraźniejszości, jak odblask słońca na liściach ogromnego drzewa albo na zmarszczonej tafli bardzo głębokiego jeziora. Wydawało mi się że coś wyrasta z ziemi, by tak rzec uśpione, czy też tylko siebie czujące od korzeni po brzeżek liścia, między głębią ziemi a niebem, nagle ocknęło się patrzyło na mnie z takim samym powolnym skupienie, z jakim od niepamiętnych lat rozważało swoje własne wewnętrzne sprawy."
Etymologia[]
Drzewiec jest bezpośrednim tłumaczeniem sindarińskiego imienia Fangorn , pochodzącego od słów fang („broda”) i orn („drzewo”).[12]
Kreacja w adaptacjach[]
Władca Pierścieni (trylogia filmowa)[]
W adaptacji Władcy Pierścieni w reżyserii Petera Jacksona, Drzewcowi głosu użyczył John Rhys-Davies, grający również Gimliego.
Władca Pierścieni (1978)[]
W adaptacji z 1978 roku w amerykańskiej wersji Drzewcowi głosu użyczył John Westbrook, a w polskiej Andrzej Bogusz.
Ciekawostki[]
- W przekładzie Jerzego Łozińskiego nazwę tej postaci oddano jako "Drzewacz".
- W rozmowie z jednym z Inklingów, Nevillem Coghillem, Tolkien zdradził, że sposób mówienia Drzewca "hm, hm!" był wzorowany na grzmiącym głosie C.S. Lewisa[13].
Przypisy
- ↑ John Ronald Reuel Tolkien, Władca Pierścieni: Dwie wieże, strona 78, wydawnictwo Muza S.A., ISBN: 83-7319-172-0
- ↑ JRR Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Drzewiec”, „W wierzbowych łąkach Tasarinanu”
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 JRR Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie Wieże, "Drzewiec"
- ↑ John Ronald Reuel Tolkien, Władca Pierścieni: Dwie wieże, strona 86, wydawnictwo Muza S.A., ISBN: 83-7319-172-0
- ↑ John Ronald Reuel Tolkien, Władca Pierścieni: Dwie wieże, strona 100, 105, wydawnictwo Muza S.A., ISBN: 83-7319-172-0
- ↑ John Ronald Reuel Tolkien, Władca Pierścieni: Dwie wieże, strona 108, wydawnictwo Muza S.A., ISBN: 83-7319-172-0
- ↑ JRR Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie Wieże, „Droga do Isengardu”
- ↑ John Ronald Reuel Tolkien, Władca Pierścieni: Dwie wieże, strona 212-215, wydawnictwo Muza S.A., ISBN: 83-7319-172-0
- ↑ John Ronald Reuel Tolkien, Władca Pierścieni: Dwie wieże, strona 199, wydawnictwo Muza S.A., ISBN: 83-7319-172-0
- ↑ JRR Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót Króla, "Wiele rozstań”
- ↑ John Ronald Reuel Tolkien, Władca Pierścieni: Dwie wieże, strona 77, wydawnictwo Muza S.A., ISBN: 83-7319-172-0
- ↑ JRR Tolkien, „Słowa, frazy i fragmenty w różnych językach we Władcy Pierścieni : korzenie i trzony eldarińskie”, w Parma Eldalamberon XVII (pod redakcją Christophera Gilsona ),
- ↑ Humphrey Carpenter, J.R.R. Tolkien. Biografia, Część V. 1925-1949 (II). Trzecia Era, 2. "Nowy Hobbit"