Drugie proroctwo Mandosa – słowa wypowiedziane przez Námo w Kręgu Przeznaczenia, wśród pozostałych Valarów, traktujące o Ostatniej Bitwie i odbudowie Ardy Uleczonej.
Treść Proroctwa[]
Mandos przepowiedział, że gdy Potęgi ulegną znużeniu, a świat się zestarzeje, posną strażnicy i Morgoth ucieknie z Pustki przez Bramę Nocy oraz zniszczy Słońce i Księżyc, lecz Eärendil strąci go z nieba.
Na równinach Valinoru dojdzie tedy do ogromnej potyczki, nazwanej Bitwą nad Bitwami, w której z Czarnym Władcą zmierzy się Tulkas, z Eönwëm po prawej i Túrinem Turambarem, synem Húrina Thaliona po lewej stronie. Ten ostatni zada Morgothowi ostateczny cios, i wszyscy ludzie zostaną pomszczeni.
Ziemia zostanie ukształtowana na nowo, a Silmarile odnalezione i rozłupane. Za ich pomocą Yavanna wskrzesi Dwa Drzewa, których światło obejmie cały świat, bo góry Valinoru zostaną zrównane. Valarom zostanie przywrócona młodość, Quendi przebudzą się, a umarli powrócą do życia. Nieznany jest tylko los ludzi, oprócz losu Túrina, który to zostanie przyjęty pośród Ainurów.[1] Przepowiednia nie mówi też nic o krasnoludach, lecz oni sami wierzą, że będą służyć Aulëmu.[2]
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), The Lost Road and Other Writings, the conclusion of the Quenta Silmarillion
- ↑ Anna Adamczyk 'Nifrodel', Khazâdowie - czyli małe kompendium wiedzy o krasnoludach, Aiglos nr 5, str. 60