Śródziemie Wiki
Advertisement
Elendil

Elendil, jeden z bohaterów Drugiej Ery

Druga Era – czas trwający od zniszczenia Morgotha do upadku Saurona, pokonanego przez Ostatni Sojusz elfów i ludzi. Był to okres, kiedy duża część ludzi żyła w cieniu. Wtedy wykuto Pierścienie Władzy w Eregionie.

Historia[]

Był to dość mroczny okres w dziejach świata. Śródziemie zostało spustoszone działaniami wojennymi, Valarowie stanowczo doradzali wygnanym Ñoldorom powrót na Zachód, została im podarowana Wyspa Eressëa, gdzie mogli się osiedlać. Wstęp do Valinoru był im zabroniony. Ludziom z Trzech Rodów, którzy walczyli z siłami zła i wsławili się męstwem oraz wiernością, podarowano wyspę Númenor. Otrzymali oni również dar trzykrotnie dłuższego żywota niż inni ludzie, zachowali przyjaźń elfów oraz szacunek do Władców Zachodu. W Śródziemiu pozostało jeszcze dużo elfów Wysokiego Rodu, między innymi Galadriela, Gil-galad – najwyższy król elfów przebywających w Śródziemiu, oraz Elrond Półelf. W Śródziemiu przebywał również Sauron, który po pojmaniu swego pana Morgotha przez Valarów, okazał skruchę, lecz pomimo wyraźnych rozkazów nie stawił się w Valinorze na sąd przed Manwëm. Stopniowo stawał się reinkarnacją Zła, pięknymi mowami oraz pozornie mądrymi radami przekonywał elfickich rzemieślników do wykonania potężnych artefaktów, jakimi były Pierścienie Władzy. Jego prawdziwym celem nie była jednak odbudowa i naprawa zrujnowanego Śródziemia, jak twierdził, ale kontrolowanie wszystkich stworzeń oraz władza absolutna w Śródziemiu. Pod jego kierunkiem Celebrimbor wraz z Gwaith-i-Mírdain stworzył Pierścienie Władzy. Sauron, chcąc je kontrolować, wykuł w sekrecie Jedyny Pierścień – Rządzący. Elfowie szybko jednak domyślili się prawdziwych zamiarów Saurona, więc postanowili ukryć Pierścienie, opór ze strony elfów wywołał furię Saurona, który odrzucił pozory i wypowiedział elfom wojnę.

W tym samym czasie Númenor rozkwitał pod rządami mądrych i szlachetnych władców, którzy korzystając z wiedzy i przyjaźni elfów bardzo się do nich upodobnili. Jako potomkowie Eärendila stali się marynarzami oraz budowniczymi okrętów. Podejmowali dalekie wyprawy, w każdy zakamarek świata oprócz Zachodu, gdzie mieli zakaz pływania. Kontaktowali się z elfami i ludźmi ze Śródziemia, którym przekazywali zdobytą wcześniej wiedzę oraz przywozili z wyspy różne wspaniałe przedmioty. Pomagali również elfom w działaniach zbrojnych przeciwko Sauronowi.

Po latach czas dumy i honoru w Númenorze minął. Stało się to za sprawą daru (lub przekleństwa) długiego życia, które posiadali Númenorejczycy z rodu Elrosa. Królowie kurczowo trzymali się życia, pragnąc cieszyć się wytworami własnych rąk jak najdłużej. Tar-Calion Złoty, dwudziesty piąty król Númenoru, dowiadując się, że Sauron w Śródziemiu nadał sobie tytuł Króla Świata, postanawił z wielką potęgą wyruszyć do Śródziemia. Na miejscu wróg ukorzył przed Tar-Calionem i jako jeniec został przewieziony do Westernesse. Tam podstępem stał się królewskim doradcą i nastawił wpływowych Númenorejczyków wrogo do elfów i Valarów. W wyniku knowań Saurona król, zazdrosny o dar nieśmiertelności, postanawił oddawać cześć Morgothowi. W Númenorze zabroniono używania języka elfów, a Wiernych składano się w ofierze. W końcowym etapie Ar-Pharazôn złamał zakaz i wypływa wielką flotą w stronę zakazanego Zachodu. Wierni natomiast pod przewodnictwem Elendila Smukłego i jego synów – Isildura i Anáriona, uciekli z Númenoru w stronę Śródziemia.

W wyniku buntu Tar-Caliona świat stał się okrągły. W morzu otwierła się otchłań, która pochłonęła flotę króla wraz z całą Elenną. Odtąd Błogosławionego Królestwa zostało ukryte. Ludzie mogli już żeglować na Zachód, ale nigdy już nie znaleźli Valinoru, jedynie nieśmiertelni elfowie mogli tam popłynąć. W Śródziemiu ocalali Númenorejczycy założyli Gondor i Arnor, podejmują także wraz z Gil-galadem i pozostałymi elfami walkę z Sauronem, któryn ucieka z zagłady Númenoru i pojawia się znów w Mordorze.

Drugą Erę kończy Ostatni Sojusz elfów i ludzi oraz klęska Saurona - odcięcie Pierścienia Władzy z jego palca przez Isildura.

Wydarzenia[]

  • 1 r. – Budowa Szarej Przystani i założenie królestwa Lindonu.
  • 32 r. – Edainowie docierają do Númenoru.
  • ok. 40 r. – Wielu krasnoludów, opuszczając stare siedziby Ered Luin, przenosi się do Morii, dokąd ściągają coraz liczniej współplemieńcy.
  • 442 r. – Śmierć Elrosa Tar-Minyatura, Tar-Amandil zostaje królem Númenoru.
  • ok. 500 r. – Sauron znów zaczyna działać w Śródziemiu.
  • 600 r. – Statki Númenorejczyków po raz pierwszy przybiją do brzegów Śródziemia za panowania Tar-Elendila.
  • ok. 750 r. – Ñoldorowie zamieszkują w Eregionie.
  • 1000 r. – Sauron rozpoczyna budowę Barad-dûr.
  • 1075 – Tar-Ancalimë zostaje pierwszą królową Númenoru.
  • ok. 1600 r. – wykucie Jedynego Pierścienia, odrodzony Glorfindel powraca do Śródziemia.
  • 1697 r. – Elrond osiedla się w Rivendell, śmierć Celebrimbora.
  • 2251 r. – Nazgûle po raz pierwszy pojawiają w Śródziemiu
  • 3319 r. – upada Númenor, Aman i Tol Eressëa zostają ukryte przez Valarów, Elendil dociera do wybrzeży Śródziemia.
  • 3429 r. – Sauron atakuje Gondor, Isildur ucieka do Arnoru, obrona Minas AnorOsgiliath.
  • 3430 r. – powstanie Ostatniego Sojuszu.
  • 3434 r. – Sauron zostaje pokonany w Bitwie na Dagorlad, początek oblężenia Barad-dûr.
  • 3441 r. – koniec Drugiej Ery, upadek Saurona, zniszczenie Barad-dûr, śmierć Elendila, Orophera, Anáriona i Gil-galada.
Advertisement