Dolina Anduiny

Carrock, w dole część Doliny Anduiny

Dolina Anduiny – rozległa kraina rozłożona między Górami Mglistymi a Mroczną Puszczą. Środkiem płynęła Anduina – stąd nazwa. Mniej więcej w centrum znajdowały się rozlewiska Gladden. W dawniejszych czasach zamieszkiwana przejściowo przez elfów, ludzi i hobbitów. W dolinie rosły jodły, truskawki i dzikie jagody.

Historia

W czasach Pierwszej Ery zatrzymali się tutaj Teleri obawiający się przekroczyć Góry Mgliste. Stali się oni Nandorami, a po dołączeniu do nich niektórych Avarich wyruszyli dalej, stając się albo elfami z Mrocznej Puszczy albo Galadhrimami.

Pod koniec Pierwszej Ery mieszkali tutaj Edainowie, przodkowie Ludzi Północy. Prowadzili oni handel wymienny z krasnoludami z Khazad-dûm. W zamian za żywność otrzymywali broń.

Na początku Trzeciej Ery rozegrała się tutaj Bitwa na Polach Gladden, w czasie której zginął Jedyny Pierścień. Do Doliny Anduiny dotarli hobbici zanim cień z Dol Guldur zapadł w Wielkim Zielonym Lesie. Gdy to się stało, Harfootowie wyruszyli na zachód ok. 1050 TE i hobbici rozpoczęli swoje Lata Wędrówki. Gdy Angmar terroryrzował Eriador, niektórzy Stoorowie wrócili na wschód i ok. 1356 TE osiedlili się na Polach Gladden. W XIII w. TE Marhwini, syn Marhariego, poprowadził ludzi bardziej na północ, osiedlając się tam, a w części bliżej w Dolinie Anduiny między Polami Gladden a Carrock. Dołączyli do nich inni przedostający się przez Mroczną Puszczę, dając początek Éothéodom.

Kraina zamieniła się w niebezpieczne pustkowia. Gdy Angmar został zniszczony w 1975 TE, uwalniając krainy na północy, Frumgar poprowadził Éothédów do doliny między Greylin i Langwell, gdzie jego syn, Fram, założył ich stolicę Framsburg.

Jedyny Pierścień został znaleziony przez mieszkających wciąż w dolinie hobbitów z rodu Stoorów, a więc mieszkali tam oni jeszcze po 2540 TE.

W późniejszym czasie kraina ta była w większości opustoszała i bezleśna. Spotkać tam można było jedynie pojedynczych mieszkańców jak Beorn, Radagast i Dzicy Ludzie. W czasach Grimbeorna Wysoka Przełęcz i skała Carrock były utrzymane i żaden ork lub wilk nie mógł dostać się do krainy zamieszkanej przez Beorningów.