Weas-El-Bot (tablica | edycje) m (r2.7.10) (Robot dodał ca:Dúnedain) Znacznik: apiedit |
Weas-El-Bot (tablica | edycje) m (Robot usunął de:Númenórer, ru:Нуменорцы) |
||
(Nie pokazano 17 wersji utworzonych przez 10 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
⚫ | {{Infobox/Plemiona|Obraz = Strażnik.jpg|Podpis pod obrazkiem = Strażnik - AlasseaEarello|Rasa = [[Ludzie]]|Ojczyzna = [[Gondor]], [[Arnor]]|Język = [[Westron]], [[Sindarin]], [[Quenya]]|Sojusznicy = [[Elfowie]]|Wrogowie = [[Mordor]], [[Czarni Númenorejczycy]]|Broń = Miecze, Łuki|Inne nazwy = Ludzie Zachodu|Oryginalna nazwa = Dúnedain}}'''Dúnedainowie '''[l. poj. Dúnadan] (sind. [[Edainowie]] z zachodu) zwani też '''Ludźmi Zachodu''', albo '''Ludzie z Westernesse''' – byli to potomkowie [[Númenorejczycy|Númenorejczyków]], którzy osiedlili się w [[Druga Era|Drugiej Erze]] w [[Eriador]]ze i w okolicach [[Pelargir]]u. Ich władcą został [[Elendil]] oraz jego synowie: [[Isildur]] i [[Anárion]], którzy wraz z ojcem uciekli z [[Upadek Númenoru|Upadku]]. Na ich czele założono dwa królestwa, [[Gondor]] i [[Arnor]], a po śmierci Elendila w [[DE 3441|3441 DE]] podzielili się na Dúnedainów Północy z Arnoru i Dúnedainów Południowych z Gondoru. |
||
− | {{Stub}} |
||
⚫ | {{Infobox/Plemiona|Obraz = Strażnik.jpg|Podpis pod obrazkiem = Strażnik - AlasseaEarello|Rasa = [[Ludzie]]|Ojczyzna = [[Gondor]], [[Arnor]]|Język = [[Westron]], [[Sindarin]], [[Quenya]]|Sojusznicy = [[Elfowie]]|Wrogowie = [[Mordor]], [[Czarni Númenorejczycy]]|Broń = Miecze, Łuki|Inne nazwy = Ludzie Zachodu|Oryginalna nazwa = Dúnedain}}''' |
||
+ | == Historia == |
||
− | Po przybyciu do [[Śródziemie|Śródziemia]] zamieszkali głównie w [[Gondor]]ze i [[Arnor]]ze. Po upadku drugiego królestwa część z nich pozostała na północy, a nazwano ich Strażnikami. W czasach [[Wojna o Pierścień|Wojny o Pierścień]] mieli różne zadania: niektórzy strzegli [[Shire]], inni patrolowali północne obszary. W [[Czwarta Era|Czwartej Erze]] zostali reaktywowani pod królem [[Aragorn|Elessarem]] jako Dúnadainowie Gondoru i Arnoru. |
||
+ | |||
+ | === Dúnedainowie Północy z Arnoru === |
||
+ | Byli władcami Arnoru, a królami byli potomkowie Isildura. W [[TE 861|861]] roku Trzeciej Ery, po śmierci króla [[Eärendur (król Arnoru)|Eärendura]], Arnor został podzielony w wyniku wojny domowej na: [[Arthedain]] [[Cardolan]] i [[Rhudaur]]. Dúnedainowie w Rudaurze i Cardolanie byli nieliczni, a ciągłe walki i spory min. o [[Wichrowy Czub]], doprowadziły do wygaśnięcia dynastii. W Arthedainie ród utrwalił się i ostatecznie przetrwał, nawet po upadku królestwa w [[TE 1975|1975 TE]]. Potem Dúnedainów została garstka, prowadząc surowy tryb życia, zostali Strażnikami i chronili [[Eregion]] przed wszelkimi zagrożeniami. Ich [[Wodzowie Dúnedainów|Wodzami]] zostali królewscy potomkowie, którzy przetrwali dzięki pomocy [[Elrond]]a. Dunedainowie z Północy zachowali poza tym wzorową czystość krwi, nie mieszali się z rdzenną ludnością, a ich potomstwo zachowało wiele cech swych przodków. Dúnedainowie z Północy, dzięki czystości krwi, zachowali swoje długowieczne życie, czym prześcignęli swoich braci z południa. Mimo to jednak ich życie powoli się skracało poprzez wygasanie mocy Gwiezdnego Lądu ([[Númenor]]) gdyż po jego zatonięciu gasły w potomkach Númenorejczyków dary Eldarów, które sprawiały, że Edainowie byli królami wśród ludzi. |
||
+ | |||
+ | === Dúnedainowie Południa z Gondoru === |
||
+ | W Gondorze Dúnedainowie rozkwitli tworząc dynastię [[Królowie Gondoru|królów Gondoru]]. Mimo wielu niebezpieczeństw ze strony [[Harad]]u i [[Rhûn]], stworzyli silne, niezależne państwo, które niemal do końca ich panowania, było największą potęgą w Śródziemiu. Niestety doprowadziło to także do ich zepsucia. Wojny, walki o władzę, bezdzietność i choroby doprowadziły do tego, że ród królewski pięciokrotnie niemal wygasał, ponadto Dúnedainów zaczął dręczyć coraz krótszy czas trwania życia. Rody szlacheckie zaczęły coraz częściej mieszać się z ludźmi, bez Numenorejskiego pochodzenia i co ważniejsze, psuła ich gnuśność i umiłowanie przepychu. Po śmierci króla [[Ondoher]]a i wszystkich jego synów, nie wyrażono zgody na koronację [[Fíriel|Firiel]], jedynej córki zmarłego władcy, władzę przekazano jej kuzynowi [[Eärnil II|Eärnilowi]], niestety to na jego synu [[Eärnur]]ze, zakończyło się panowanie królów, a władzę przejęli [[Namiestnicy Gondoru|Namiestnicy]]. Jednak Firiel związała się z [[Arvedui|księciem Arthedainu]] tym samym łącząc oba rody, dając początek linii, z której miał urodzić się król obu zjednoczonych królestw. |
||
+ | |||
+ | W Czwartej Erze, Dúnedainowie z Gondoru i Arnoru zostali zjednoczeni pod wodzą króla [[Aragorn II|Aragorna II Elessara]]. |
||
+ | |||
+ | == Charakterystyka == |
||
+ | Dúnedainowie przewyższali innych ludzi szlachetnością ducha i ciała, choć byli zdolni do zła, jeśli ulegali zepsuciu. Długość życia członka rodziny królewskiej, początkowo trzykrotnie większa od innych ludzi, w czasach [[Wojna o Pierścień|Wojny o Pierścień]] wciąż wynosiła 150 lat lub więcej, inni Dúnedainowie żyli krócej. Najszlachetniejsi posiadali wielką mądrość i bystrość umysłu, a niekiedy dar przewidywania. [[Wierni]] i ich potomkowie byli w przyjaznych stosunkach z elfami, którzy darzyli ich sympatią. |
||
+ | |||
+ | Używali języka [[westron]], który wzbogacili licznymi elfickimi słowami. w latach. Wielu z nich znało [[Sindarin|język elfów]] i często się nim posługiwało, a uczeni wśród Dunedainów znali również język elfów Wysokiego Rodu, [[quenya]]. W Númenorze, a zapewne także w Umbarze, posługiwali się [[Adunaic|adunaickim]]. |
||
+ | |||
+ | Dúnadainowie z północy ubierali się w szare opończe, które łączyli na ramieniu [[Gwiazda Dúnadainów|gwiazdą]] - będącą jednocześnie oznaką honorową i jedyną ozdobą ich stroju mając nawiązywać do gwiazdy Elendila- symbolu północnego królestwa<ref>http://middle-earth.xenite.org/what-was-the-star-of-the-dunedain/</ref>. |
||
+ | |||
+ | {{Przypisy}} |
||
+ | [[Kategoria:Dúnedainowie]] |
||
+ | [[Kategoria:Szczepy ludzi]] |
||
[[ca:Dúnedain]] |
[[ca:Dúnedain]] |
||
− | [[de:Númenórer]] |
||
[[en:Dúnedain]] |
[[en:Dúnedain]] |
||
[[es:Dúnedain]] |
[[es:Dúnedain]] |
||
[[fr:Dúnedain]] |
[[fr:Dúnedain]] |
||
[[it:Dúnedain]] |
[[it:Dúnedain]] |
||
+ | [[uk:Дунедайн]] |
||
− | [[ru:Нуменорцы]] |
Wersja z 09:36, 26 kwi 2020
Dúnedainowie [l. poj. Dúnadan] (sind. Edainowie z zachodu) zwani też Ludźmi Zachodu, albo Ludzie z Westernesse – byli to potomkowie Númenorejczyków, którzy osiedlili się w Drugiej Erze w Eriadorze i w okolicach Pelargiru. Ich władcą został Elendil oraz jego synowie: Isildur i Anárion, którzy wraz z ojcem uciekli z Upadku. Na ich czele założono dwa królestwa, Gondor i Arnor, a po śmierci Elendila w 3441 DE podzielili się na Dúnedainów Północy z Arnoru i Dúnedainów Południowych z Gondoru.
Historia
Dúnedainowie Północy z Arnoru
Byli władcami Arnoru, a królami byli potomkowie Isildura. W 861 roku Trzeciej Ery, po śmierci króla Eärendura, Arnor został podzielony w wyniku wojny domowej na: Arthedain Cardolan i Rhudaur. Dúnedainowie w Rudaurze i Cardolanie byli nieliczni, a ciągłe walki i spory min. o Wichrowy Czub, doprowadziły do wygaśnięcia dynastii. W Arthedainie ród utrwalił się i ostatecznie przetrwał, nawet po upadku królestwa w 1975 TE. Potem Dúnedainów została garstka, prowadząc surowy tryb życia, zostali Strażnikami i chronili Eregion przed wszelkimi zagrożeniami. Ich Wodzami zostali królewscy potomkowie, którzy przetrwali dzięki pomocy Elronda. Dunedainowie z Północy zachowali poza tym wzorową czystość krwi, nie mieszali się z rdzenną ludnością, a ich potomstwo zachowało wiele cech swych przodków. Dúnedainowie z Północy, dzięki czystości krwi, zachowali swoje długowieczne życie, czym prześcignęli swoich braci z południa. Mimo to jednak ich życie powoli się skracało poprzez wygasanie mocy Gwiezdnego Lądu (Númenor) gdyż po jego zatonięciu gasły w potomkach Númenorejczyków dary Eldarów, które sprawiały, że Edainowie byli królami wśród ludzi.
Dúnedainowie Południa z Gondoru
W Gondorze Dúnedainowie rozkwitli tworząc dynastię królów Gondoru. Mimo wielu niebezpieczeństw ze strony Haradu i Rhûn, stworzyli silne, niezależne państwo, które niemal do końca ich panowania, było największą potęgą w Śródziemiu. Niestety doprowadziło to także do ich zepsucia. Wojny, walki o władzę, bezdzietność i choroby doprowadziły do tego, że ród królewski pięciokrotnie niemal wygasał, ponadto Dúnedainów zaczął dręczyć coraz krótszy czas trwania życia. Rody szlacheckie zaczęły coraz częściej mieszać się z ludźmi, bez Numenorejskiego pochodzenia i co ważniejsze, psuła ich gnuśność i umiłowanie przepychu. Po śmierci króla Ondohera i wszystkich jego synów, nie wyrażono zgody na koronację Firiel, jedynej córki zmarłego władcy, władzę przekazano jej kuzynowi Eärnilowi, niestety to na jego synu Eärnurze, zakończyło się panowanie królów, a władzę przejęli Namiestnicy. Jednak Firiel związała się z księciem Arthedainu tym samym łącząc oba rody, dając początek linii, z której miał urodzić się król obu zjednoczonych królestw.
W Czwartej Erze, Dúnedainowie z Gondoru i Arnoru zostali zjednoczeni pod wodzą króla Aragorna II Elessara.
Charakterystyka
Dúnedainowie przewyższali innych ludzi szlachetnością ducha i ciała, choć byli zdolni do zła, jeśli ulegali zepsuciu. Długość życia członka rodziny królewskiej, początkowo trzykrotnie większa od innych ludzi, w czasach Wojny o Pierścień wciąż wynosiła 150 lat lub więcej, inni Dúnedainowie żyli krócej. Najszlachetniejsi posiadali wielką mądrość i bystrość umysłu, a niekiedy dar przewidywania. Wierni i ich potomkowie byli w przyjaznych stosunkach z elfami, którzy darzyli ich sympatią.
Używali języka westron, który wzbogacili licznymi elfickimi słowami. w latach. Wielu z nich znało język elfów i często się nim posługiwało, a uczeni wśród Dunedainów znali również język elfów Wysokiego Rodu, quenya. W Númenorze, a zapewne także w Umbarze, posługiwali się adunaickim.
Dúnadainowie z północy ubierali się w szare opończe, które łączyli na ramieniu gwiazdą - będącą jednocześnie oznaką honorową i jedyną ozdobą ich stroju mając nawiązywać do gwiazdy Elendila- symbolu północnego królestwa[1].