Zmiany: Dúnedainowie

Wersja z 13:45, 4 lip 2019

Dúnedainowie [l. poj. Dúnadan] (sind. Edainowie z zachodu) zwani też Ludźmi Zachodu, albo Ludzie z Westernesse – byli to potomkowie Númenorejczyków, którzy przetrwali upadek królestwa i przybyli do Śródziemia, razem z Elendilem i jego synami. Na ich czele, zbudowali dwa królestwa, Gondor i Arnor, a po śmierci Elendila w 3441 DE podzielili się na Dúnedainów Północy z Arnoru i Dúnedainów Południowych z Gondoru.

Historia

Dúnedainowie Północy z Arnoru

Byli władcami Arnoru, a królami byli potomkowie Isildura. W 861 roku Trzeciej Ery, po śmierci króla Eärendura, Arnor został podzielony w wyniku wojny domowej na: Arthedain Cardolan i Rhudaur. Dúnedainowie w Rudaurze i Cardolanie byli nieliczni, a ciągłe walki i spory min. o Wichrowy Czub, doprowadziły do wygaśnięcia dynastii. W Arthedainie ród utrwalił się i ostatecznie przetrwał, nawet po upadku królestwa w 1975 TE. Potem Dúnedainów została garstka, prowadząc surowy tryb życia, zostali Strażnikami i chronili Eregion przed wszelkimi zagrożeniami. Ich Wodzami zostali królewscy potomkowie, którzy przetrwali dzięki pomocy Elronda. Dunedainowie z Północy zachowali poza tym wzorową czystość krwi, nie mieszali się z rdzenną ludnością, a ich potomstwo zachowało wiele cech swych przodków. Dúnedainowie z Północy, dzięki czystości krwi, zachowali swoje długowieczne życie, czym prześcignęli swoich braci z południa. Mimo to jednak ich życie powoli się skracało poprzez wygasanie mocy Gwiezdnego Lądu (Númenor) gdyż po jego zatonięciu gasły w potomkach Númenorejczyków dary Eldarów, które sprawiały, że Edainowie byli królami wśród ludzi.

Dúnedainowie Południa z Gondoru

W Gondorze Dúnedainowie rozkwitli tworząc dynastię królów Gondoru. Mimo wielu niebezpieczeństw ze strony Haradu i Rhûn, stworzyli silne, niezależne państwo, które niemal do końca ich panowania, było największą potęgą w Śródziemiu. Niestety doprowadziło to także do ich zepsucia. Wojny, walki o władzę, bezdzietność i choroby doprowadziły do tego, że ród królewski pięciokrotnie niemal wygasał, ponadto Dúnedainów zaczął dręczyć coraz krótszy czas trwania życia. Rody szlacheckie zaczęły coraz częściej mieszać się z ludźmi, bez Numenorejskiego pochodzenia i co ważniejsze, psuła ich gnuśność i umiłowanie przepychu. Po śmierci króla Ondohera i wszystkich jego synów, nie wyrażono zgody na koronację Firiel, jedynej córki zmarłego władcy, władzę przekazano jej kuzynowi Eärnilowi, niestety to na jego synu Eärnurze, zakończyło się panowanie królów, a władzę przejęli Namiestnicy. Jednak Firiel związała się z księciem Arthedainu tym samym łącząc oba rody, dając początek linii, z której miał urodzić się król obu zjednoczonych królestw.

W Czwartej Erze, Dúnedainowie z Gondoru i Arnoru zostali zjednoczeni pod wodzą króla Aragorna II Elessara.

Charakterystyka

Dúnedainowie przewyższali innych ludzi szlachetnością ducha i ciała, choć byli zdolni do zła, jeśli ulegali zepsuciu. Długość życia członka rodziny królewskiej, początkowo trzykrotnie większa od innych ludzi, w czasach Wojny o Pierścień wciąż wynosiła 150 lat lub więcej, inni Dúnedainowie żyli krócej. Najszlachetniejsi posiadali wielką mądrość i bystrość umysłu, a niekiedy dar przewidywania. Wierni i ich potomkowie byli w przyjaznych stosunkach z elfami, którzy darzyli ich sympatią.

Używali języka westron, który wzbogacili licznymi elfickimi słowami. w latach. Wielu z nich znało język elfów i często się nim posługiwało, a uczeni wśród Dunedainów znali również język elfów Wysokiego Rodu, quenya. W Númenorze, a zapewne także w Umbarze, posługiwali się adunaickim.

Dúnadainowie z północy ubierali się w szare opończe, które łączyli na ramieniu gwiazdą - będącą jednocześnie oznaką honorową i jedyną ozdobą ich stroju mając nawiązywać do gwiazdy Elendila- symbolu północnego królestwa^[1].

Przypisy

↑ http://middle-earth.xenite.org/what-was-the-star-of-the-dunedain/

[1] ttp://middle-earth.xenite.org/what-was-the-star-of-the-dunedain/

[1]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
+{{Infobox/Plemiona|Obraz = Strażnik.jpg|Podpis pod obrazkiem = Strażnik - AlasseaEarello|Rasa = [[Ludzie]]|Ojczyzna = [[Gondor]], [[Arnor]]|Język = [[Westron]], [[Sindarin]], [[Quenya]]|Sojusznicy = [[Elfowie]]|Wrogowie = [[Mordor]], [[Czarni Númenorejczycy]]|Broń = Miecze, Łuki|Inne nazwy = Ludzie Zachodu|Oryginalna nazwa = Dúnedain}}'''Dúnedainowie '''[l. poj. Dúnadan] (sind. [[Edainowie]] z zachodu) zwani też '''Ludźmi Zachodu''', albo '''Ludzie z Westernesse''' – byli to potomkowie [[Númenorejczycy|Númenorejczyków]], którzy przetrwali upadek królestwa i przybyli do [[Śródziemie|Śródziemia]], razem z [[Elendil|Elendilem]] i jego synami. Na ich czele, zbudowali dwa królestwa, [[Gondor]] i [[Arnor]], a po śmierci Elendila w [[DE 3441|3441 DE]] podzielili się na Dúnedainów Północy z Arnoru i Dúnedainów Południowych z Gondoru.
-{{Stub}}'''[[Plik:Strażnik.jpg|thumb|Strażnik - autor AlasseaEarello]]Dúnedainowie '''(l. poj. Dunadan) zwani '''Ludźmi Zachodu''' – ludzie wywodzący się z [[Númenor]]u, którzy przetrwali jego zagładę.
+== Historia ==
-Po przybyciu do [[Śródziemie|Śródziemia]] zamieszkali głównie w [[Gondor]]ze i [[Arnor]]ze. Po upadku drugiego królestwa część z nich pozostała na północy, a nazwano ich Strażnikami. W czasach [[Wojna o Pierścień|Wojny o Pierścień]] mieli różne zadania: niektórzy strzegli [[Shire]], inni patrolowali północne obszary. W [[Czwarta Era|Czwartej Erze]] zostali reaktywowani pod królem [[Aragorn|Elessarem]] jako Dúnedainowie Gondoru i Arnoru.
+=== Dúnedainowie Północy z Arnoru ===
+Byli władcami Arnoru, a królami byli potomkowie [[Isildur|Isildura]]. W [[TE 861|861]] roku Trzeciej Ery, po śmierci króla [[Eärendur (król Arnoru)|Eärendura]], Arnor został podzielony w wyniku wojny domowej na: [[Arthedain]] [[Cardolan]] i [[Rhudaur]]. Dúnedainowie w Rudaurze i Cardolanie byli nieliczni, a ciągłe walki i spory min. o [[Wichrowy Czub]], doprowadziły do wygaśnięcia dynastii. W Arthedainie ród utrwalił się i ostatecznie przetrwał, nawet po upadku królestwa w [[TE 1975|1975 TE]]. Potem Dúnedainów została garstka, prowadząc surowy tryb życia, zostali Strażnikami i chronili [[Eregion]] przed wszelkimi zagrożeniami. Ich [[Wodzowie Dúnedainów|Wodzami]] zostali królewscy potomkowie, którzy przetrwali dzięki pomocy [[Elrond|Elronda]]. Dunedainowie z Północy zachowali poza tym wzorową czystość krwi, nie mieszali się z rdzenną ludnością, a ich potomstwo zachowało  wiele cech swych przodków. Dúnedainowie z Północy, dzięki czystości krwi, zachowali swoje długowieczne życie, czym prześcignęli swoich braci z południa. Mimo to jednak ich życie powoli się skracało poprzez wygasanie mocy Gwiezdnego Lądu ([[Númenor]]) gdyż po jego zatonięciu gasły w potomkach Númenorejczyków dary Eldarów, które sprawiały, że Edainowie byli królami wśród ludzi.
+=== Dúnedainowie Południa z Gondoru ===
+W Gondorze Dúnedainowie rozkwitli tworząc dynastię [[Królowie Gondoru|królów Gondoru]]. Mimo wielu niebezpieczeństw ze strony [[Harad|Haradu]] i [[Rhûn]], stworzyli silne, niezależne państwo, które niemal do końca ich panowania, było największą potęgą w Śródziemiu. Niestety doprowadziło to także do ich zepsucia. Wojny, walki o władzę, bezdzietność i choroby doprowadziły do tego, że ród królewski pięciokrotnie niemal wygasał, ponadto Dúnedainów zaczął dręczyć coraz krótszy czas trwania życia. Rody szlacheckie zaczęły coraz częściej mieszać się z ludźmi, bez Numenorejskiego pochodzenia i co ważniejsze, psuła ich gnuśność i umiłowanie przepychu. Po śmierci króla [[Ondoher|Ondohera]] i wszystkich jego synów, nie wyrażono zgody na koronację [[Fíriel|Firiel]], jedynej córki zmarłego władcy, władzę przekazano jej kuzynowi [[Eärnil II|Eärnilowi]], niestety to na jego synu [[Eärnur|Eärnurze]], zakończyło się panowanie królów, a władzę przejęli [[Namiestnicy Gondoru|Namiestnicy]]. Jednak Firiel związała się z [[Arvedui|księciem Arthedainu]] tym samym łącząc oba rody, dając początek linii, z której miał urodzić się król obu zjednoczonych królestw.
+W Czwartej Erze, Dúnedainowie z Gondoru i Arnoru zostali zjednoczeni pod wodzą króla [[Aragorn II|Aragorna II Elessara]].
+== Charakterystyka ==
+Dúnedainowie przewyższali innych ludzi szlachetnością ducha i ciała, choć byli zdolni do zła, jeśli ulegali zepsuciu. Długość życia członka rodziny królewskiej, początkowo trzykrotnie większa od innych ludzi, w czasach [[Wojna o Pierścień|Wojny o Pierścień]] wciąż wynosiła 150 lat lub więcej, inni Dúnedainowie żyli krócej. Najszlachetniejsi posiadali wielką mądrość i bystrość umysłu, a niekiedy dar przewidywania. [[Wierni]] i ich potomkowie byli w przyjaznych stosunkach z elfami, którzy darzyli ich sympatią.
+Używali języka [[westron]], który wzbogacili licznymi elfickimi słowami. w latach. Wielu z nich znało [[Sindarin|język elfów]] i często się nim posługiwało, a uczeni wśród Dunedainów znali również język elfów Wysokiego Rodu, [[quenya]]. W Númenorze, a zapewne także w Umbarze, posługiwali się [[Adunaic|adunaickim]].
+Dúnadainowie z północy ubierali się w szare opończe, które łączyli na ramieniu [[Gwiazda Dúnadainów|gwiazdą]] - będącą jednocześnie oznaką honorową i jedyną ozdobą ich stroju mając nawiązywać do gwiazdy Elendila- symbolu północnego królestwa<ref>http://middle-earth.xenite.org/what-was-the-star-of-the-dunedain/</ref>.
+{{Przypisy}}
+[[ca:Dúnedain]]
 [[de:Númenórer]]
 [[en:Dúnedain]]
 [[es:Dúnedain]]
 [[fr:Dúnedain]]
-[[ru:Дунэдайн]]
+[[it:Dúnedain]]
+[[ru:Нуменорцы]]
-[[Kategoria:Plemiona Ludzi]]
+[[uk:Дунедайн]]
+[[Kategoria:Dúnedainowie]]
+[[Kategoria:Szczepy ludzi]]