Celegorm - autorstwa Maureval
Celegorm – był trzecim synem Fëanora i Nerdaneli, urodzony w Amanie. Najbardziej związany z jednym ze swoich braci, Curufinem. Był doskonałym łowcą, przyjaźnił się z Oromem, od którego wiele się nauczył. Otrzymał od Oromego ogara Huana. Był najbardziej ambitny ze swoich braci, podążył też ścieżką Przysięgi Fëanora z największym zapałem, co doprowadziło go do zguby. Przyjaźnił się też ze swoją kuzynką - Aredhelą.
Po zniszczeniu Drzew Valinoru i złożeniu Przysięgi Fëanora powrócił wraz z braćmi i ojcem do Śródziemia. Zabrał także Huana. Zamieszkał w pobliżu źródeł Eithel Sirion, na północ od Ered Wethrin. W czasie Dagor-nuin-Giliath urządził zasadzkę na orków, przeganiając ich na moczary Serech. Po tej bitwie, w której zginął jego ojciec, wyruszył do Himladu, na wschodzie Beleriandu, gdzie zamieszkał wraz z Curufinem. Ufortyfikowali przełęcz Aglon przeciwko siłom Morgotha. W tym czasie (450 lat) utrzymywali bliskie kontakty się z Caranthirem, który zamieszkał niedaleko od nich. Jednak w Dagor Bragollach Morgoth zdobył te ziemie, zmuszając ich do ucieczki do Nargothrondu. Bracia przebywali tam 10 lat. Po pewnym czasie dowiedzieli się, że Beren i Finrod zostali porwani do Saurona, lecz zachowali to w tajemnicy, mając nadzieję, że po śmierci Finroda zyskają większą władzę. Mieszkańcy Nargothrondu dowiedzieli się o tym i wygnali ich z Nargothrondu. Podróżując na północny wschód napotkali Lúthien i Berena, których zaatakowali. Wtedy to Huan wypowiedział swojemu panu posłuszeństwo. Celegorm został ranny w Nirnaeth Arnoediad i bracia uciekli z pola bitwy. Wyruszyli na daleki wschód, za szczyt Dolmed. Usłyszawszy, że Beren i Lúthien zdobyli Silmaril, zamierzali wyruszyć po niego, jednak nie odważyli się na to. Po przekazaniu klejnotu Diorowi wysłali do niego żądanie o jego zwrot, lecz nie uzyskali zgody. Zaatakowali więc go (wraz z pozostałymi braćmi). W czasie tego ataku (509 rok Pierwszej Ery) Celegorm zginął.