Celegorm

Celegorm
Celegorm autorstwa Maureval
Informacje biograficzne
Inne imiona	"Piękny" Turcafinwë (ataressë) Tyelkormo (amilessë)
Tytuły	Książę Ñoldorów Lord Himlad
Lata życia	LD ? - PE 509
Rasa	Elf (Ñoldor)
Kraina	Aman
Broń	Miecz włócznia i łuk
Opis fizyczny
Płeć	Mężczyzna
Rodzina
Rodzice	Fëanor Nerdanela
Rodzeństwo	Amras Amrod Caranthir Curufin Maedhros Maglor

“	Przyjaciel czy wróg, demon Morgotha, elf, syn rodzaju ludzkiego czy jakakolwiek istota żyjąca na obszarze Ardy, jeśli chce odnaleźć i zatrzymać w swoim ręku choćby jeden Silmaril, my, synowie Feanora, będziemy go ścigać nienawiścią i nie obroni go przed nią prawo ani miłość, ani wszystkie sprzymierzone piekła, ani władza Valarów, ani żadna moc czarów! Bo Silmarile tylko nam się należą i nie wyrzekniemy się ich do końca świata!	”
—Celegorm do Berena, Silmarilion, Beren i Luthien

Celegorm – elf; trzeci syn Fëanora i Nerdaneli, urodzony w Amanie. Najbardziej związany z jednym ze swoich braci, Curufinem. Był doskonałym łowcą, przyjaźnił się z Oromëm, od którego wiele się nauczył. Otrzymał od niego ogara Huana. Był najbardziej ambitny ze swoich braci, podążył też ścieżką Przysięgi Fëanora z największym zapałem, co doprowadziło go do zguby. Przyjaźnił się ze swoją kuzynką – Aredhelą.

Biografia

Wędrówka do Beleriandu

Celegorm urodził się w trakcie trwania Ery Drzew. Po kradzieży Silmarili przez Morgotha razem z braćmi i ojcem złożył przysięgę, nakazującą mścić się na wszystkich, którzy przetrzymaliby lub zabrali klejnoty. Z tego powodu wrócił z częścią Ñoldorów do Śródziemia na statkach odebranych Telerim w wyniku Bratobójstwa w Alqualondë, w którym wziął udział.

Po wylądowaniu wędrował z hufcem nad Jezioro Mithrim, gdzie współuczestniczył w tworzeniu obozu. Prace nie zostały jednak zakończone, gdyż z rozkazu Morgotha zaatakowali ich orkowie, rozpoczynając tym samym Dagor-nuin-Giliath. Celegorm najpierw bronił się wraz z pobratymcami w Mithrimie. Wkrótce potem dowiedział się o obecności drugiej armii wroga, która maszerowała przez Ard-galen, zaatakował ich więc z rejonu Eithel Sirion z oddziałem Ñoldorów i zepchnął przeciwników na południe, na Moczary Serech. Kiedy Fëanor został otoczony przez Balrogów w Nan Dungortheb i jego sytuacja zaczęła się pogarszać, przyszli mu z pomocą wszyscy jego synowie. Chociaż Balrogowie uciekli, Fëanor zmarł od ran. Wkrótce potem zjawiło się poselstwo z Angbandu, proponując układy. Była to zasadzka, w którą wpadł Maedhros. Morgoth zażądał ustępstw w zamian za zakładnika, jednak reszta braci, w tym Celegorm, odrzuciła te propozycje i wycofała się do swojego obozu, który został ufortyfikowany. Tak doczekali oni przybycia hufca Fingolfina, a następnie uratowania Maedhrosa przez Fingona.

Gdy Finrod wysłał swojego brata, Angroda, do Thingola, ten pozwolił Ñoldorom osiedlić się w niektórych częściach Beleriandu. Synów Fëanora, również Celegorma, oburzyła ta odpowiedź.

Własne państwo

Celegorm, aby założyć własne państwo, wyruszył wraz z Curufinem do Himladu, na wschodzie Beleriandu. Razem umocnili i obsadzili przełęcz Aglon przeciwko siłom Morgotha. Podczas Dagor Aglareb rola Celegorma, tak jak innych wodzów poza Fingolfinem i Maedhrosem sprowadzała się do tropienia i niszczenia oddziałów orków, które wtargnęły w głąb ich królestw.

W 316 roku Pierwszej Ery Celegorm wraz Curufinem odwiedzili Caranthira, co pośrednio doprowadziło do małżeństwa Aredheli z Eölem w następnym roku, bowiem księżniczka, która chciała odwiedzić Celegorma, znudzona oczekiwaniem powrotu braci do Himladu, wybierała się na długie, konne wyprawy, a podczas jednej z nich zgubiła się i trafiła do domu Eöla.

Ucieczka do Nargothrondu

Podczas Dagor Bragollach Morgoth zdobył ich ziemie przez Przełęcz Aglon, zmuszając Celegorma i Curufina do ucieczki pograniczem Doriathu do Nargothrondu. Zdobyli tam wielu popleczników i duże wpływy. Kiedy kilka lat później do królestwa przybył Beren i powołując się na przysięgę Finroda złożoną Barahirowi, poprosił go o pomoc. Celegorm w gniewnych słowach wystąpił przeciwko temu. Razem z Curufinem przekonali znaczną część mieszkańców fortecy, iż nie powinni wspierać Berena, a co za tym idzie Finroda. Bracia sami chcieli wzmocnić swoją pozycję wśród władców Ñoldorów oraz zagarnąć władzę w Nargothrondzie.

Uwięzienie Lúthien

Wkrótce potem Sauron zaczął nasyłać sfory wilków na Talath Dirnen, więc Celegorm i Curufin ruszyli na nie zapolować, a przy okazji dowiedzieć się czegoś o losie Finroda i Berena, złapanych w Tol-in-Gaurhoth. Podczas jednego z wypoczynków, na zachodnim pograniczu Doriathu, Huan wytropił Lúthien, która, tknięta złym przeczuciem, dążyła na pomoc uwięzionym. Lúthien wyjawiła swoje imię i cel podróży Celegormowi, który niemal natychmiast się w niej zakochał. Obiecał jej pomoc, o ile udza się z nim do Nargothrondu, lecz nie wyjawił, że wie coś o losach Berena. Po powrocie do Nargothrondu elfka została zatrzymana i nie miała możliwości rozmowy z kimkolwiek poza Celegormem lub Curufinem, bowiem bracia zamierzali zmusić Thingola do oddania jej z żonę starszemu z nich. W tym celu wysłał do króla Doriathu posłów. Ich planom przeszkodził Huan, który pomógł Lúthien w ucieczce. Wrócił potem do swojego pana, ale nie było już między nimi dawnej więzi.

Po wyzwoleniu Tol-in-Gaurhoth powracający stamtąd jeńcy wyjawili mieszkańcom Nargothrondu prawdę, a lud odwrócił się od Celegorma, mimo że ten próbował przekonać go swoimi przemowami. Wielu elfów żądało dla niego i Curufina kary śmierci, ale Orodreth, brat i namiestnik Finroda, wygnał braci i zerwał więzy przyjaźni z synami Fëanora.

Podróżując na północny wschód, aby dotrzeć do Marchii Maedhrosa, napotkali Lúthien i Berena, których zaatakowali. Celegorm natarł na Berena z włócznią, ale Huan wypowiedział mu wtedy posłuszeństwo i wystraszył jego konia. Po przegranej walce, pomimo darowania życia, Curufin strzelił do Lúthien z łuku Celegorma. Wtedy Huan złapał strzałę w locie. Po ponownym strzale ranny został Beren.

Liga Maedhrosa

Celegorm, tak jak wszyscy jego bracia, przystąpił do Ligi Maedhrosa. Przed Nirnaeth Arnoediad potomkowie Fëanora wysłali do Thingola żądanie oddania im zdobytego przez Berena i Lúthien Silamrila. W przeciwnym razie po zwycięstwie nad Morgothem mieli uznać Doriath za swojego wroga. Odmowna odpowiedź spowodowała jawne groźby Celegorma i Curufina, że zabiją Thingola i zniszczą jego lud. Bitwa Nieprzeliczonych Łez nie przyniosła jednak zwycięstwa Ñoldorom. Wszyscy synowie Fëanora przeżyli, ale zostali ranni. Zdołali uciec z pola bitwy z resztkami sił krasnoludów i elfów. Wyruszyli na daleki wschód, za szczyt Góry Dolmed. Po tym wydarzeniu bracia rozproszyli się, a Celegorm tułał się po podnóżach Ered Luin lub po Ossiriandzie.

Śmierć

Po rozprzestrzenieniu się plotki o tym, że Dior posiada Silmaril, Celegorm dołączył do rodzeństwa. Razem wysłali do Doriathu żądanie zwrotu klejnotu, lecz nie uzyskali odpowiedzi. Zaatakowali więc Menegroth. W czasie tego ataku zimą 509 roku Pierwszej Ery Celegorm zginął z ręki Diora, a w ogniu bitwy polegli także Curufin i Caranthir. Słudzy Celegorma porzucili na pastwę losu dwóch synów Diora i Nimloth, Eluréda oraz Elurína.

Charakterystyka

O dokładnym wyglądzie Celegorma nie ma konkretnych informacji, wiemy tylko że odznaczał się swoją urodą (stąd przydomek "Piękny"). Najprawdopodobniej, tak jak zdecydowana większość Ñoldorów, miał czarne włosy i szare oczy. (choć we wcześniej fazie legendarium ewidentnie ma złociste włosy) Z charakteru Celegorm był gwałtowny i nie wahał się poświęcić dobra innych dla własnej korzyści.

Etymologia

Imię ojcowskie Celegorma brzmiało Turcafinwë ("Silny i potężny z rodu Finwë"). Imię matczyne to Tyelkormo ("Nagle wylatujący") nawiązujące do jego gwałtownego charakteru. Celegorm jest sindarińską wersją tego imienia.