Królestwo Cardolan a później Księstwo Cardolan – królestwo (później księstwo) Dúnedainów na wygnaniu, jedno z trzech Północnych Królestw Dunedainów powstałych po podziale Arnoru w TE 861, obok Arthedainu oraz Rhudauru. Było drugim co do siły i wielkości z Królestw Północnych, w którym panowali potomkowie Isildura. Na skutek wojen z Angmarem, królestwo znacząco podupadło. Po pewnym czasie, królowie Cardolanu z linii Isildura wymarli i władzę nad królestwem przejęli Dúnedainowie nie będący pochodzenia królewskiego. Wówczas to władcy Cardolanu stali się książętami, przyjmując ten tytuł i uznając władze zwierzchnią królów Arthedainu. Cardolan stał się księstwem wasalnym królów z Fornostu. Jednak po Wielkim Mórze, księstwo ostatecznie wyludniało i upadło.
Położenie[]
Znajdowało się one środkowej części Eriadoru. Granice wyznaczone były tam przez rzekę Brandywinę od zachodu, natomiast od wschodu oblewany był przez wodę rzeki Mitheithel. Wschodni Gościniec znajdował się na północy, a z południa morze. W granicach Cardolanu znajdowała się także Kraina Kurhanów, w której grzebano zmarłych Arnorczyków.
Historia[]
Cardolan powstał w 861 roku TE, po tym kiedy król Amlaith, nie mogąc dojść do porozumienia ze swymi młodszymi braćmi podzielił królestwo Arnoru, aby nie popuścić do wojny domowej.
Wzgórza Kurhanów
W Cardolanie panowała boczna gałąź Linii Północnej (dynastii Isildura ), wywodząca się od jednego z synów króla Arnoru, Eärendura. Cardolan przez kolejne lata rywalizował z pozostałymi państwami, Arthedainem i Rhudaurem. Dochodziło do kolejnych sporów i wojen, toczonych głównie o Wichrowe Wzgórza i wieżę Amon Sûl, w której przechowywano najważniejszy z palantírów Arnoru (Kryształ Amon Sûl). W czasie Wielkiego Moru ludność Cardolanu została kompletnie wyniszczona.
W 1050 roku TE w Cardolanie osiedlili się pierwsi hobbici.
Po ostatecznym upadku Arnoru i zniszczeniu Angmaru w bitwie o Fornost Cardolan pozostał obszarem niezamieszkałym aż do przywrócenia królestwa północnego pod rządami króla Aragorna II Elessara pod koniec Trzeciej Ery. Do tego czasu region był w dużej mierze bezludny i znany jako Minhiriath.
Królowie i Książęta Cardolanu[]
W Cardolanie po podziale Arnoru władze przejął potomek Isildura, młodszy syn Eärendura, i młodszy brat Amlaith. Pierwszy władca Cardolanu przyjął tytuł królewski stając się tym samym pierwszym królem tej krainy. O królach Cardolanu mało wiadomo, prócz tego że pochodzili oni z linii Isildura. Wiadomo że stolicą królestwa jak i siedzibą królów było miasto Tharbad. W czasie panowania Argeleba I, króla Arthedainu w Cardolanie wymarła linia potomków Isildura. Wówczas to królami stali się ludzie z poza linii Elrosa, jednak na skutek roszczeń Argeleba który ogłosił się królem całego Arnoru, ostatni król Cardolanu uznał jego zwierzchnictwo i zawarł sojusz z Arthedainem, zrzekł się również tytułu królewskiego. Od tej pory Cardolanem mieli rządzić książęta uznający władze zwierzchnią królów Arthedainu. Taki stan rzeczy trwał aż do ostatecznego upadku królestwa.