Calimehtar (quen. Wojownik Światła, 1736 - 1936 TE) – trzydziesty król Gondoru, syn Narmacila II.
Biografia[]
Ojciec Calimehtara poległ w Bitwie na Równinach w 1856 roku Trzeciej Ery. Nowy król przygotowywał się do odwetowej wojny, ale otrzymał od posłańców Marhwiniego, przywódcy Nortów, wiadomość o tym, że Woźnicy planują zaatakować Calenardhon przeprawiając się Płyciznami przez Anduinę. Marhwini informował go również o powstaniu, do którego szykują się Nortowie i które pomogłoby Gondorowi w zwycięstwie.
Król jak tylko mógł najszybciej, zebrał potężną armię i w 1899 roku wyruszył z Ithilien na północ, starając się, aby Woźnicy świetnie wiedzieli o każdym jego ruchu i wystawili przeciw niemu jak najwięcej wojsk. Wtedy właśnie doszło do Bitwy na Dagorlad. Początkowo żadna ze stron nie zyskiwała przewagi, dlatego też Calimehtar wysłał swoją jazdę konną, aby połączyła się z Éothéodami pod wodzą Marhwiniego. Wojska te rozbiły szyki Woźników i zostali oni ostatecznie pokonani, a Nortowie odzyskali swoje ziemie. Przez kolejne 45 lat Gondor cieszył się pokojem.
Calimehtar miał dwójkę dzieci – syna, Ondohera, który przejął po nim władzę i nieznaną z imienia córkę, której syn, Minohtar, zginął razem z Ondoherem, Artamirem i Faramirem w trakcie Bitwy na Dagorlad.
| Poprzednik: Narmacil II |
Król Gondoru 1856 - 1936 TE |
Następca: Ondoher |