Bratobójstwo w Menegrocie, inaczej Drugie Bratobójstwo – drugie z trzech bratobójstw, dokonane przez elfów w 506 roku Pierwszej Ery.
Historia[]
Po śmierci Berena i Lúthien naszyjnik Nauglamír z oprawionym w nim Silmarilem, za sprawą jednego z wodzów Elfów Zielonych z Ossiriandu, trafił do Diora, króla Doriathu. Wśród synów Fëanora rozeszła się wieść o tym, że Silmaril trafił z powrotem do Menegroth. O ile nikt nie śmiał tknąć Lúthien, o tyle w tym wypadku w 505 roku wyprawiono poselstwo żądające zwrotu klejnotu.
Dior nie udzielił odpowiedzi, więc Celegorm zmotywował rodzeństwo do przygotowań do ataku. Doriath napadnięto w środku zimy. Doszło do bitwy w jaskiniach Tysiąca Grot, wskutek której zginął król Doriathu i jego żona Nimloth. Ich dwójkę dzieci, Eluréda i Elurína, słudzy Celegorma pozostawili w puszczy, skazując na śmierć głodową. Ich dalszy los jest nieznany. Maedhros, oburzony ową zbrodnią, poszedł szukać dzieci, jednak bezskutecznie. Spośród synów Fëanora zginął Celegorm, zabity przez króla Doriathu, oraz Curufin i Caranthir. Wśród niedobitków, którym udało się uciec z miejsca bitwy, znajdowała się Elwinga. Zabrała ze sobą klejnot do Ujścia Sirionu, co sprawiło, że mimo zwycięstwa, cel wyprawy synów Fëanora nie został osiągnięty[1].