Brandir (Brandir Kulawy) (PE 465 - PE 499) – wódz ludu Halethy w latach 496 do 499 PE, syn Handira.
Biografia[]
Pierwszy raz spotkał Túrina już jako Halad, gdy przyprowadzono go do niego pogrążonego w czarnej rozpaczy po znalezieniu grobu Finduilas. Brandir domyślał się, kim tak naprawdę jest Túrin i wiedział, że prześladuje go klątwa, jednak mimo to wyleczył syna Húrina i przyjął go w szeregi leśnych ludzi[1].
Jakiś czas potem przyprowadzono do niego chorą Niënor, siostrę Túrina, której tożsamości nikt nie znał, gdyż dziewczyna utraciła pamięć na skutek magii Glaurunga. Haladinowie znaleźli ją nagą na Haudh-en-Elleth. Brandir wyleczył Niënor, nazywaną od tamtej pory Níniel. Wkrótce też zakochał się w młodej kobiecie, ta jednak swoje serce ofiarowała Turambarowi, za którego ostatecznie wyszła, co złamało Haladowi serce[2].
Kiedy do lasów Brethilu zbliżał się Glaurung i na spotkanie bestii wyruszył Túrin, od dawna już nieoficjalnie uznawany za nowego wodza leśnych ludzi, Brandir na próżno chciał powstrzymać Niënor przed ruszeniem za mężem. Wściekły mężczyzna wyrzekł się swojego ludu i wiedziony miłością do Níniel ruszył za nią[3].
Brandir usłyszał słowa Glaurunga, który powiedział Niënor, że jest siostrą Túrina i doprowadził ją do samobójstwa. Wyjawił on później sekret Turambarowi, ten jednak nie wierzył w jego słowa i zamordował Halada w przypływie gniewu[4][5][6].
Charakterystyka[]
Brandir został do końca życia kulawy po nieszczęśliwym wypadku w dzieciństwie, stąd był często przezywany z powodu swojej ułomności – sam Túrin w przypływach gniewu nazywał go pogardliwie Szpotawą Stopą. Był on osobą spokojną i pokojową, kochał przyrodę i bardzo dobrze znał się na leczeniu. Sprzeciwiał się również otwartemu konfliktowi Haladinów z orkami, z czasem jednak popadł wśród swojego ludu w niełaskę i mało kto słuchał jego rad.
Inne wersje legendarium[]
W starszej wersji opowieści o dzieciach Húrina z Księgi Zaginionych Opowieści. Cześć Druga nazywa się Tamar Kulawostopy, jego ojcem jest Bethos, a matką nieznana z imienia kobieta z plemienia Ñoldorów, co czyniło z Tamara półkrwi elfa[7].
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Przybycie Túrina do Brethilu”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Niënor w Brethilu”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Nadejście Glaurunga”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Túrin Turambar
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Śmierć Glaurunga”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Śmierć Túrina”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.) Księga Zaginionych Opowieści, Cześć Druga, II. "Turambar i Foalóke", str. 122.
| Poprzednik: Handir |
Halad PE 496 - PE 499 |
Następca: Hardang |