Bitwa w Dolinie Azanulbizar

Bitwa w dolinie Azanulbizar – bitwa pomiędzy krasnoludami, a orkami, stoczona w dolinie Azunalbizar w Górach Mglistych, niedaleko Morii w 2799 roku. Była finałem kilkuletniej wojny krasnoludów z orkami, zakończyła się zwycięstwem krasnoludów, okupionym jednak ogromnymi stratami. W bitwie pokonany przez Dáina, poległ wódz orków z Morii Azog, ojciec Bolga, Frerin młodszy brat Thorina, Fundin ojciec Balina i Dwalina oraz Náin- ojciec Daina II Żelaznej Stopy.

Przyczyny

Gdy Smaug zdobył Samotną górę, plemię Durina rozpadło się. Król Thrór postanowił wyruszyć do Morii. Na miejscu okazało się że została zajęta przez orka Azoga. Krasnoludzki władca postanowił że ukradnie część łupów zgromadzonych w Morii. Niestety ork przyłapał na gorącym uczynku krasnoluda i zabił. Ściął mu głowę i wypalił na niej krasnoludzkimi runami swoję imię. Ciało Thróra kazał poćwiartować i rzucić na pożarcie padlinożercom.

Był to wstęp do wojny. Thrain II, syn Thróra szarpał w rozpaczy swoją brodę i nie mógł wybaczyć Azogowi. Nie odzywał się do nikogo przez siedem dni. W końcu postanowił że czas pomsty za ojca nadszedł. W 3 lata zjednoczył siedem krasnoludzkich rodów i ruszył w góry mgliste. Tam krasnoludowie zdobywali kolejne grody orków, w poszukiwaniu Azoga. W końcu dotarli do doliny Azanulbizar, gdzie stoczyli ostatnią bitwę...

Przebieg Bitwy

Azog na polu walki w filmie "Hobbit: Niezwykła podróż".

Bitwa w dolinie Azanulbizar (w języku elfów nazywana Nanduhirion) odbyła się według opisów Tolkiena w ciemny, zimny i bezsłoneczny dzień (co sprzyjało orkom). Azog zachował tutaj ostatnią wielką armię orków, na czas decydującego starcia. Jego wojska miały przytłaczającą liczebną przewagę, toteż los nie sprzyjał krasnoludom w czasie bitwy.

Thrain II poprowadził swoją przednią straż do ataku w stronę bramy, ale oddział orków zdołał zadać jej wielkie straty, co zmusiło go do odwrotu w stronę lasu nieopodal jeziora Kheled-zâram. Tam zginął Frerin, syn Thraina i młodszy brat Thorina II. Thorin i Thrain odnieśli rany, ale zdołali utrzymać się w lesie.

Plik:Azog69.jpg

Thorin II Dębowa Tarcza staje do pojedynku z Bladym Orkiem. Klatka z filmu "Hobbit: Niezwykła podróż"

W czasie trwającej zawieruchy bitewnej, na pole walki przybył liczny oddział krasnoludów z Żelaznych Wzgórz pod wodzą Náina, syna Gróra. Żołnierze wkraczali na pole walki z okrzykiem "Azog! Azog!", waląc oskardami każdego, kto im próbował drogę zagrodzić. Náin stanął w tejże chwili pod bramą Morii i wypowiedział następujące słowa: "Azogu! Jeśli tam jesteś, wyjdź! A może strach cię obleciał?" W bramie stanął przeciwnik. Tolkien opisuje go jako olbrzymiego orka w ciężkim żelaznym hełmie, posługującego się szablą.

Końcowy efekt bitwy.

Azog był chytry, dziki, przebiegły i co najważniejsze- wypoczęty. Náin z kolei znużony bitwą i zaślepiony gniewem, bowiem żądał zemsty za śmierć króla Thróra, zamordowanego przed laty przez Azoga. Náin zginął, gdy Azog roztrzaskał jego oskard, a następnie zadał mu, ciężkie uderzenie szablą w szyję. Co prawda nie przebiła ona jego kolczugi, ale siła była wystarczająca by złamać Náinowi kark. Ork wybuchnął śmiechem i zamierzał ogłosić swój tryumf, ale wtedy głos zamarł mu w gardle.

Młodzi Balin i Dwalin, wśród ciał poległych.

Krasnoludowie parli dzielnie naprzód, ścieląc drogę trupami orków. Azog rzucił się do ucieczki w stronę bramy, ale wtedy z szeregów krasnoludów wyskoczył Dain i rąbnął Azoga tuż na progu bramy morderczym uderzeniem w głowę. Czyn ten przyniósł mu wielką sławę, jako że uchodził wśród współbratymców za młodzika.

Thrain w bitwie stracił lewe oko, ale zdołał utrzymać się na nogach by ogłosić nazajutrz po bitwie, że zamierza udać się do Morii. Dain odradzał mu tego, bowiem jak sam wspominał "Zguba Durina" wciąż czyha za bramą starożytnego królestwa krasnoludów. Również sześć pozostałych krasnoludzkich rodów odmówiło wejścia. Poinformowali Thraina, że przybyli tu tylko po pomstę za śmierć króla, a Moria nie jest ich królestwem.

Plik:Azogzabijathrora.jpg

Azog trzyma w dłoni głowę Thróra.

Krasnoludy drogo okupiły swoje zwycięstwo. Wielu mężnych wojowników poległo. Thrain kazał wybudować stos by spalić ciała zabitych, w tym celu ścięto pobliski las, a dolina Azanulbizar zmieniła się w pustkowie. Ponoć ogień ze stosów widać było nawet w Lorien. Wcześniej jednak ci którzy przeżyli i trzymali się na nogach, a była to ledwie połowa z tych co uczestniczyli w bitwie, rozebrała każdego krasnoluda ze zbroi i kosztowności. W ten sposób, orkowie nie mogli zagarnąć obfitego łupu. Jak mawiają, każdy krasnolud wracający z bitwy uginał się pod ciężarem podwójnej zbroi.

Siedem krasnoludzkich królestw znów rozproszyło się po świecie, a wojna z orkami dobiegła końca. Thrain i Thorin, wraz z garstką niedobitków, w których byli Balin i Glóin udali się do Dunlandu, a następnie na wędrówkę do Ered-Luin.

Adaptacja filmowa

Thrain w dolinie Azanulbizar.

Losy bitwy nie ulegają zmianie, lecz jest różnica w postaciach biorących w niej udział. Dáin w bitwie nie zostaje pokazany, możliwe, że bierze w niej udział, ale nie jest kimś ważnym, a Azog nie ginie, tylko traci lewą rękę w potyczce z Thorinem, Thrór ginie w ciągu bitwy, a Thrain przepada bez śladu. W rozszerzonej edycji filmu "Hobbit: Pustkowie Smauga" dowiadujemy się, że Thrain wyruszył w kierunku bramy Morii, by pokonać Azoga i pomścić Thróra. Niestety ork powalił krasnoluda i odciął mu palec wskazujący u prawej ręki, na której znajdował się ostatni z siedmiu pierścieni krasnoludów. Według relacji Thorina Dębowej Tarczy z bitwy, nie znalazł on ojca wśród ciał poległych.