Bitwa pod Fornostem

Bitwa pod Fornostem
Obrona Fornostu
Informacje
Miejsce	Pomiędzy jeziorem Nenuial a Północnymi Wzgórzami Fornost
Wynik	Zwycięstwo Armii Zachodu
Uczestnicy
Armia Zachodu
Wojska Angmaru
Dowódcy
Círdan Eärnur Glorfindel
Czarnoksiężnik z Angmaru
Siły stron
Kilka tysięcy żołnierzy Gondoru elfów z Lindonu i Dúnedainów
Nieznana liczba żołnierzy Angmaru
Straty
Nieznane
Pokonana cała armia

Bitwa pod Fornostem – bitwa stoczona w 1975 roku Trzeciej Ery, pomiędzy Armią Zachodu i Círdana, a wojskami Angmaru.

Przed bitwą

W 1975 roku do Szarych Przystani zawinęła flota Gondoru pod dowództwem Eärnura, syna króla Eärnila II. Na pokładach jej statków znajdowały się liczne oddziały wysłane przez monarchę dla wsparcia zagrożonego Arthedainu. Było już jednak za późno, bowiem królestwo to został podbite przez wojska Angmaru zimą 1974 roku. Mimo to Gondorczycy nie wycofali się. Przyłączył się do nich Círdan wraz elfami z Lindonu oraz resztki Dúnedainów z dawnego Arnoru, zapewne pod dowództwem Aranartha. W skład tych wojsk wchodził też podobno oddział hobbitów z Shire’u. Całość tych sił, zwanych Armią Zachodu (liczących zapewne kilkanaście tysięcy żołnierzy), przeprawiła się przez rzekę Lhûn i pomaszerowała na Fornost, który był teraz siedzibą Czarnoksiężnika, władcy Angmaru.

Przebieg

Wojska Angmaru przygotowujące się do oblężenia

Czarnoksiężnik, pewny siebie, ruszył na spotkanie przeciwnika, przekonany, iż gwałtownym uderzeniem swoich wojsk (mających zapewne przewagę liczebną) zmiażdży Armię Zachodu. Do bitwy doszło na równinie pomiędzy jeziorem Nenuial a Północnymi Wzgórzami. Żołnierze Eärnura i Círdana nie dali się zaskoczyć i stawili twardy opór natarciu Angmaru. W toku długiej, zaciętej walki podwładni Czarnoksiężnika zaczęli się załamywać i cofać ku Fornostowi. Jednak podczas odwrotu zaatakowała ich konnica Gondoru, która przebyła Góry Evendim i okrążyła jezioro Nenuial. Atak ten przesądził o wyniku batalii. Resztki wojsk Angmaru zaczęły uciekać do Carn Dûm, kiedy niespodziewanie dopadli ich jeźdźcy Eärnura oraz zastęp elfów z Rivendell pod wodzą Glorfindela, który przybył na pomoc. Nastąpił całkowity pogrom niedobitków. W tym momencie nagle sam Czarnoksiężnik zjawił się na polu bitwy i rzucił się do ataku na Eärnura. Ten zaś nie stawił mu czoła, bowiem przerażony koń poniósł go daleko. Czarnoksiężnik zaśmiał się, a nikt z ludzi, którzy słyszeli ten śmiech, nie mógł odtąd zapomnieć jego grozy. Jednak sam szybko umknął pod osłona zapadającej nocy, gdy do walki z nim stanął Glorfindel.

Skutki

Bitwa pod Fornostem zakończyła się wielkim zwycięstwem Armii Zachodu i całkowitą klęską Angmaru. Ścigany Czarnoksiężnik wkrótce zniknął z północy Śródziemia, a jego państwo przestało istnieć. Jednak mimo tego zwycięstwa, królestwo Arnoru nie zostało wskrzeszone, bowiem jego ziemie zniszczyły kolejne wojny, a ludność uległa rozproszeniu.Na polu tej bitwy Glorfindel wypowiedział do Eärnura prorocze słowa, dotyczące Czarnoksiężnika: "Nie ścigaj go! Nigdy już nie wróci do tej krainy. Zguba dosięgnie go daleko stąd, nieprędko i nie z ręki męża".