Śródziemie Wiki
Znacznik: apiedit
m (fixed interlanguage link it)
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
  +
{{Infobox/bitwa
  +
|Miejsce = [[Ithilien]]
  +
|Data = 14 lipca [[TE 1944|1944 TE]]
  +
|Wynik = Zwycięstwo [[Gondor]]u oraz klęska [[Woźnicy|Woźników]] i ich sojuszników
  +
|1. walcząca strona = Gondor
  +
|2. walcząca strona = [[Easterlingowie]] (Woźnicy), [[Variagowie]], [[Haradrimowie]]
  +
|Dowódcy 1. strony =
  +
[[Eärnil II]]
  +
|Dowódcy 2. strony = Nieznani
  +
|Siły 1. strony = Gondorczycy
  +
|Siły 2. strony = Haradrimowie, Variagowie, Easterlingowie (Woźnicy)
  +
|Straty 1. strony = Niewielkie
  +
|Straty 2. strony = Dotkliwe, Wojska prawie całkowicie rozbite
  +
}}
  +
 
'''Bitwa o Obóz''' – bitwa stoczona 14 lipca [[TE 1944|1944 TE]] pomiędzy [[Gondor]]czykami a [[Woźnicy|Woźnikami]]. 
 
'''Bitwa o Obóz''' – bitwa stoczona 14 lipca [[TE 1944|1944 TE]] pomiędzy [[Gondor]]czykami a [[Woźnicy|Woźnikami]]. 
   
 
== Przyczyny ==
 
== Przyczyny ==
Po Wielkiej Zarazie w [[TE 1635|1635 TE]] zaczęły się regularne walki z Woźnikami. W [[TE 1899|1899]] doszło do bitwy na [[Dagorlad]] gdzie wojska [[Gondor]]u rozgromiły [[Easterlingowie|Easterlingów]] przy pomocy Èothèodów oraz zapewniły spobie spokój na długi czas. Jednak Woźnicy jednak nadal rośli w siłę i podbijali sąsiednie państwa, nie zapominając o dawnych wrogach. Zawarli sojusze z ludźmi [[Khand]]u i szykowali napaść z południa i północy. Wojna nie była jednak bardzo niespodziewana ponieważ ataki na południowe granice Gondoru zaczęły się nasilać.
+
Po [[Wielki Mór|Wielkiej Zarazie]] w [[TE 1635|1635 TE]] zaczęły się regularne walki z Woźnikami.<ref>{{NO|8a}}</ref> W [[TE 1899|1899]] doszło do [[Bitwa na Dagorlad (1889)|bitwy]] na [[Dagorlad]], gdzie wojska Gondoru rozgromiły [[Easterlingowie|Easterlingów]] przy pomocy [[Éothéodzi|Èothèodów]] oraz zapewniły sobie spokój na długi czas.<ref>{{D|B2}}</ref> Jednak Woźnicy nadal rośli w siłę i podbijali sąsiednie państwa, nie zapominając o dawnych wrogach. Zawarli sojusze z [[Variagowie|ludźmi]] z [[Khand]]u oraz [[Haradrimowie|Haradrimami]] i szykowali napaść z południa i północy. Wojna nie była jednak bardzo niespodziewana, ponieważ ataki na południowe granice Gondoru zaczęły się nasilać.
  +
== Przed bitwą ==
 
Na wiadomość o zbliżających się wojskach [[król Gondoru]] [[Ondoher]] podzielił i tak niewielką armię na północną (większą) i południową (mniejszą).
 
=== Starcie na Dagorlad ===
 
Sam król objął dowództwo nad północną armią i wyruszył na Dagorlad. Zanim jednak dotarł na przyszłe pole [[Bitwa na Dagorlad (1944)|bitwy]], przeciwnicy już tam byli. Zaatakowali niespodziewanie na nieprzygotowane oddziały króla stojące na przedzie. W ich armii było jednak znacznie więcej konnicy niż początkowo przewidywano. Straż przednia szybko została rozbita, a nieprzyjaciel przejął sztandar oraz zabił króla i jego syna [[Artamir]]a. Pozostali przy życiu wojownicy rzucili się do ucieczki, wpadając na dalsze szeregi. Wtedy to [[Minohtar]] przejął dowodzenie. Odesłał większość oddziałów do obsadzenia przejść przez [[Anduina|Anduinę]]. Resztę wojsk zostawił jako straż tylną i cofnął się aż do [[Ithilien]].
 
== Przebieg ==
 
== Przebieg ==
 
Dwie godziny po południu nieprzyjaciel wznowił atak. Woźnicy jednak nie docenili Gondorczyków – ich przednia straż została łatwo rozbita. Kiedy jednak główna armia zaatakowała wojska Minohtara, nie wytrzymał on długo i szybko został pokonany. Upojeni zwycięstwem wrogowie urządzili ucztę, podczas której zostali zaatakowani przez [[Eärnil II|Eärnila]] – wodza armii południowej, który odniósł zwycięstwo na brodach [[Poros]].<ref>{{AŚ|26}}</ref><ref>{{D|A1iv}}</ref>
Na wiadomość o zbliżających się wojskach król Gondoru [[Ondoher]] podzielił i tak niewielką armię na północną (większą) i południową (mniejszą).
 
=== Starcie na Dagorland ===
 
Sam król objął dowództwo nad północną armią i wyruszył na Dagorland. Zanim jednak dotarli na przyszłe pole bitwy, przeciwnicy już tam byli. Zaatakowali niespodziewanie na nieprzygotowane oddziały króla stojące na przedzie. W ich armii było jednak znacznie więcej konnicy niż początkowo przewidywano. Straż przednia szybko została rozbita, a nieprzyjaciel przejął sztandar oraz zabił króla i jego syna [[Artamir]]. Pozostali przy życiu wojownicy rzucili się do ucieczki, wpadając na dalsze szeregi. Wtedy to [[Minohtar]] przejął dowodzenie. Odesłał większość oddziałów obsadzenia przejść przez [[Anduina|Anduinę]]. Resztę wojsk zostawił jako straż tylną i cofnął się aż do [[Ithilien]].
 
=== Bitwa w Ithilien ===
 
Dwie godziny po południu nieprzyjaciel wznowił atak. Jednak Woźnicy nie docenili Gondorczyków. Ich przednia straż łatwo została rozbita. Kiedy jednak główna armia zaatakowała wojska Minohtara nie wytrzymały długo i szybko zostały podbite. Upojeni zwycięstwem wrogowie urządzili ucztę podczas której zostali zaatakowani przez [[Eärnil II|Eärnila]] – wodza armii południowej, który odniósł zwycięstwo na brodach Poros.
 
== Siły i straty ==
 
* Siły Woźników: zapewne kilkadziesiąt tysięcy, straty: nieznane, ale zapewne bardzo duże.
 
* Siły [[Gondor]]u: nieznane, mniejsze niż wrogowie. straty: nieznane, zapewne duże
 
 
== Skutki ==
 
== Skutki ==
* Osłabienie Woźników
+
* Osłabienie Woźników.
   
  +
{{przypisy}}
[[Kategoria:Bitwy Trzeciej Ery]]
 
   
  +
[[de:Schlacht des Lagers]]
 
[[en:Battle of the Camp]]
 
[[en:Battle of the Camp]]
[[it:Prima Battaglia dei Guadi del Poros]]
+
[[it:Battaglia dell'Accampamento]]
  +
[[ru:Битва в Лагере]]
  +
 
[[Kategoria:Bitwy Trzeciej Ery]]

Wersja z 13:08, 19 paź 2019

Bitwa o Obóz – bitwa stoczona 14 lipca 1944 TE pomiędzy Gondorczykami a Woźnikami

Przyczyny

Po Wielkiej Zarazie1635 TE zaczęły się regularne walki z Woźnikami.[1] W 1899 doszło do bitwy na Dagorlad, gdzie wojska Gondoru rozgromiły Easterlingów przy pomocy Èothèodów oraz zapewniły sobie spokój na długi czas.[2] Jednak Woźnicy nadal rośli w siłę i podbijali sąsiednie państwa, nie zapominając o dawnych wrogach. Zawarli sojusze z ludźmiKhandu oraz Haradrimami i szykowali napaść z południa i północy. Wojna nie była jednak bardzo niespodziewana, ponieważ ataki na południowe granice Gondoru zaczęły się nasilać.

Przed bitwą

Na wiadomość o zbliżających się wojskach król Gondoru Ondoher podzielił i tak niewielką armię na północną (większą) i południową (mniejszą).

Starcie na Dagorlad

Sam król objął dowództwo nad północną armią i wyruszył na Dagorlad. Zanim jednak dotarł na przyszłe pole bitwy, przeciwnicy już tam byli. Zaatakowali niespodziewanie na nieprzygotowane oddziały króla stojące na przedzie. W ich armii było jednak znacznie więcej konnicy niż początkowo przewidywano. Straż przednia szybko została rozbita, a nieprzyjaciel przejął sztandar oraz zabił króla i jego syna Artamira. Pozostali przy życiu wojownicy rzucili się do ucieczki, wpadając na dalsze szeregi. Wtedy to Minohtar przejął dowodzenie. Odesłał większość oddziałów do obsadzenia przejść przez Anduinę. Resztę wojsk zostawił jako straż tylną i cofnął się aż do Ithilien.

Przebieg

Dwie godziny po południu nieprzyjaciel wznowił atak. Woźnicy jednak nie docenili Gondorczyków – ich przednia straż została łatwo rozbita. Kiedy jednak główna armia zaatakowała wojska Minohtara, nie wytrzymał on długo i szybko został pokonany. Upojeni zwycięstwem wrogowie urządzili ucztę, podczas której zostali zaatakowani przez Eärnila – wodza armii południowej, który odniósł zwycięstwo na brodach Poros.[3][4]

Skutki

  • Osłabienie Woźników.

Przypisy

  1. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Cirion i Eorl. Przyjaźń Gondoru z Rohanem”, „Ludzie Północy i Woźnicy”
  2. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich), Trzecia Era
  3. Karen Wynn Fonstad, Atlas Śródziemia, „Trzecia Era”, Woźnicy i Angmar (1851–1975)
  4. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Królowie Númenoru", Gondor i spadkobiercy Anáriona