Śródziemie Wiki
Znaczniki: VisualEditor apiedit
(Anulowanie wersji nr 51621 utworzonej przez 46.205.201.15 (dyskusja))
Znacznik: rte-wysiwyg
Linia 26: Linia 26:
 
==Przebieg==
 
==Przebieg==
 
===W książce===
 
===W książce===
Przed północą orkowie zaatakowali Szaniec zdobywając przerwę między wałami. Tylna straż rohańska musiała wycofać się do grodu. Chwilę póżniej orkowi łucznicy rozpoczęli ostrzał, na który Rohańczycy nie zareagowali. [[Uruk-hai]] ruszyli do bramy, aby ją zniszczyć dwoma taranami. Dopiero gdy byli już na odpowiedniej wysokości, łucznicy z murów zaczęli ostrzeliwać orków. Jednak to ich nie powstrzymało i jakiś czas póżniej uderzali taranami w bramę. W tym samym czasie [[Aragorn]] i Gimli zebrawszy garstkę wojowników postanowili zaatakować orków przy bramie. Przeszli więc przez furtkę znajdującą się tam, gdzie mury stykały się z ramieniem urwiska, przeszli przez ścieżkę nad przepaścią i z zaskoczenia napadli na Uruk-hai. Zabili orków trzymających tarany, a reszta zaczęła uciekać. Brama była prawie wyważona. Aragorn zauważył, że Isengardczycy szykują kolejne natarcie, więc postanowił z Éomerem umocnić bramę od tyłu. Z drugiej strony muru siły Isengardu uderzyły z podwojoną siłą. W krótkim czasie na murach znalazło się sto drabin i lin z hakami. Obrońcy nie nadążali odcinać lin i zwalać drabin. Rozpoczę[[Plik:Orkowie_na_drabinach.jpg|thumb|left|300px|Szturm Uruk-hai podczas bitwy - scena z filmu "Władca Pierścieni: Dwie wieże"]]ła się bitwa na murach. Nagle orkowie ukryci w przepuście, którym pod murem spływał potok weszli do Jaru. [[Gimli]], [[Gamling|Gamling Stary]] i żołnierze z [[Zachodnia Bruzda|Zachodniej Bruzdy]] ruszyli by odepchnąć ich atak. Nic niespodziewający się orkowie musieli się wycofać albo zginąć. Po walce Gimli i kilku robotników zasypali przepust kamieniami. Żołnierze na murach też odnieśli zwycięstwo. Na jakiś czas był spokój w walkach. Rycerze byli już znużeni i wymęczeni, łucznicy nie mieli już strzał. Nagle rozległ się huk i kawałek muru się rozleciał. [[Orkowie]] wpadali przez dziurę i kiedy rycerze zwrócili się do nich, na murach znalazła się już setka drabin. Fala orków z dołu i góry zmiotła obrońców, którzy musieli wycofać się do fortecy lub jaskiń. Siły Isengardu zdobyły zewnętrzy mur. Ataki trwały nieprzerwanie przez całą noc, ale Uruk-hai nie udało zdobyć się grodu ani jaskiń. Tuż przed wschodem słońca król Théoden postanowił o świcie wyjechać naprzeciw orkom. Aragorn postanowił namówić siły Isengardu do odwrotu. Jednak orkowie go wyśmiali i wreszczie wysadzili bramę do grodu. Jednak kiedy szykowali się do ostatecznego natarcia rozległ się rozbrzmiewający głos wielkiego rogu Helma obwieszczający wyjazd króla z Grodu. Wszyscy orkowie stanęli w miejscu przerażeni, bowiem w ich kierunku jechał rozpędzony król z Aragornem u boku i z ok. 900 jeźdźców. Orkowie padali od mieczy i włóczni. Król wyjechał przez Helmowe Wrota i utorował sobię drogę do Szańca. Nagle spostrzegł, że tam gdzie była przepiękna dolina teraz stał czarny, cichy las. Przed nim stał czarodziej Gandalf Biały i Erkenbrand ze swoją armią. Isengardczycy uciekali w popłochu do lasu przed królem i Erkenbrandem. Żaden ork, ani [[Dunlendingowie|Dunlending]] nie wyszedł nigdy z tego lasu. Król Théoden wygrał bitwę o [[Helmowy Jar]]. 
+
Przed północą orkowie zaatakowali Szaniec zdobywając przerwę między wałami. Tylna straż rohańska musiała wycofać się do grodu. Chwilę póżniej orkowi łucznicy rozpoczęli ostrzał, na który Rohańczycy nie zareagowali. [[Uruk-hai]] ruszyli do bramy, aby ją zniszczyć dwoma taranami. Dopiero gdy byli już na odpowiedniej wysokości, łucznicy z murów zaczęli ostrzeliwać orków. Jednak to ich nie powstrzymało i jakiś czas póżniej uderzali taranami w bramę. W tym samym czasie [[Aragorn]] i [[Éomer]] zebrawszy garstkę wojowników postanowili zaatakować orków przy bramie. Przeszli więc przez furtkę znajdującą się tam, gdzie mury stykały się z ramieniem urwiska, przeszli przez ścieżkę nad przepaścią i z zaskoczenia napadli na Uruk-hai. Zabili orków trzymających tarany, a reszta zaczęła uciekać. Brama była prawie wyważona. Aragorn zauważył, że Isengardczycy szykują kolejne natarcie, więc postanowił z Éomerem umocnić bramę od tyłu. Z drugiej strony muru siły Isengardu uderzyły z podwojoną siłą. W krótkim czasie na murach znalazło się sto drabin i lin z hakami. Obrońcy nie nadążali odcinać lin i zwalać drabin. Rozpoczę[[Plik:Orkowie_na_drabinach.jpg|thumb|left|300px|Szturm Uruk-hai podczas bitwy - scena z filmu "Władca Pierścieni: Dwie wieże"]]ła się bitwa na murach. Nagle orkowie ukryci w przepuście, którym pod murem spływał potok weszli do Jaru. [[Gimli]], [[Gamling|Gamling Stary]] i żołnierze z [[Zachodnia Bruzda|Zachodniej Bruzdy]] ruszyli by odepchnąć ich atak. Nic niespodziewający się orkowie musieli się wycofać albo zginąć. Po walce Gimli i kilku robotników zasypali przepust kamieniami. Żołnierze na murach też odnieśli zwycięstwo. Na jakiś czas był spokój w walkach. Rycerze byli już znużeni i wymęczeni, łucznicy nie mieli już strzał. Nagle rozległ się huk i kawałek muru się rozleciał. [[Orkowie]] wpadali przez dziurę i kiedy rycerze zwrócili się do nich, na murach znalazła się już setka drabin. Fala orków z dołu i góry zmiotła obrońców, którzy musieli wycofać się do fortecy lub jaskiń. Siły Isengardu zdobyły zewnętrzy mur. Ataki trwały nieprzerwanie przez całą noc, ale Uruk-hai nie udało zdobyć się grodu ani jaskiń. Tuż przed wschodem słońca król Théoden postanowił o świcie wyjechać naprzeciw orkom. Aragorn postanowił namówić siły Isengardu do odwrotu. Jednak orkowie go wyśmiali i wreszczie wysadzili bramę do grodu. Jednak kiedy szykowali się do ostatecznego natarcia rozległ się rozbrzmiewający głos wielkiego rogu Helma obwieszczający wyjazd króla z Grodu. Wszyscy orkowie stanęli w miejscu przerażeni, bowiem w ich kierunku jechał rozpędzony król z Aragornem u boku i z ok. 900 jeźdźców. Orkowie padali od mieczy i włóczni. Król wyjechał przez Helmowe Wrota i utorował sobię drogę do Szańca. Nagle spostrzegł, że tam gdzie była przepiękna dolina teraz stał czarny, cichy las. Przed nim stał czarodziej Gandalf Biały i Erkenbrand ze swoją armią. Isengardczycy uciekali w popłochu do lasu przed królem i Erkenbrandem. Żaden ork, ani [[Dunlendingowie|Dunlending]] nie wyszedł nigdy z tego lasu. Król Théoden wygrał bitwę o [[Helmowy Jar]]. 
 
[[Plik:Władca Pierścieni - Śmierć Haldira (HD)|thumb|right|300 px|Przebieg bitwy o Helmowy Jar po wdarciu się orków do grodu - scena z filmu "Władca Pierścieni: Dwie wieże"]]
 
[[Plik:Władca Pierścieni - Śmierć Haldira (HD)|thumb|right|300 px|Przebieg bitwy o Helmowy Jar po wdarciu się orków do grodu - scena z filmu "Władca Pierścieni: Dwie wieże"]]
   

Wersja z 16:12, 21 cze 2015

Stub-icon.png Ten artykuł należy przeredagować, aby dopasować go do standardów obowiązujących na Śródziemie Wiki.

Bitwa o Helmowy Jar (zwana także Bitwą o Rogaty Gród) – bitwa stoczona w nocy z 3 na 4 marca 3019 roku TE między wojskami Isengardu a siłami Rohanu

Przyczyny

Powodem bitwy był najazd Sarumana na Rohan 25 lutego 3019 roku Trzeciej Ery. Przeprowadził wtedy nieudany atak na Brody na Isenie. Niecały miesiąc póżniej ponownie zaatakował Brody, tym razem wygrywając. Następnie skierował swą armię na twierdzę w Helmowym Jarze, w celu jej zdobycia.

Przed bitwą

Odczarowany król Théoden, za radą Gandalfa postanowił zebrać armię i ruszyć na pomoc Erkenbrandowi. Wyruszył zEdoras i skierował się na Brody na Isenie. Dowiedziawszy się jednak o porażce Erkenbranda i o liczebności wojsk Isengardu postanowił ruszyć do Helmowego Jaru. Tam łucznicy i reszta armii zajęła pozycję oczekując Uruk-hai z Isengardu.

Siły

Siły stron przedstawiały się następująco:

  1. Rohan: 3 marca siły Rohańczyków w Helmowym Jarze (armia Théodena oraz siły zostawione przez Erkenbranda) liczyły około 2 000 żołnierzy. 4 marca armia rohańska liczyła (razem z huornami) około 3 800 żołnierzy, a w filmie 300 ludzi z Rohanu i 1000 wojowników z Lotlorien i zastęp Éomera złożony z 2 000 jeźdzców, czyli ok. 3 300 wojowników (o 500 ludzi mniej niż w książce).
  2. Isengard: siły Isengardu, czyli Uruk-hai, pomniejsi orkowie, wargowie i Dunlendingowie liczyły około 10 000 żołnierzy.

Przebieg

W książce

Przed północą orkowie zaatakowali Szaniec zdobywając przerwę między wałami. Tylna straż rohańska musiała wycofać się do grodu. Chwilę póżniej orkowi łucznicy rozpoczęli ostrzał, na który Rohańczycy nie zareagowali. Uruk-hai ruszyli do bramy, aby ją zniszczyć dwoma taranami. Dopiero gdy byli już na odpowiedniej wysokości, łucznicy z murów zaczęli ostrzeliwać orków. Jednak to ich nie powstrzymało i jakiś czas póżniej uderzali taranami w bramę. W tym samym czasie Aragorn i Éomer zebrawszy garstkę wojowników postanowili zaatakować orków przy bramie. Przeszli więc przez furtkę znajdującą się tam, gdzie mury stykały się z ramieniem urwiska, przeszli przez ścieżkę nad przepaścią i z zaskoczenia napadli na Uruk-hai. Zabili orków trzymających tarany, a reszta zaczęła uciekać. Brama była prawie wyważona. Aragorn zauważył, że Isengardczycy szykują kolejne natarcie, więc postanowił z Éomerem umocnić bramę od tyłu. Z drugiej strony muru siły Isengardu uderzyły z podwojoną siłą. W krótkim czasie na murach znalazło się sto drabin i lin z hakami. Obrońcy nie nadążali odcinać lin i zwalać drabin. Rozpoczę

Orkowie na drabinach

Szturm Uruk-hai podczas bitwy - scena z filmu "Władca Pierścieni: Dwie wieże"

ła się bitwa na murach. Nagle orkowie ukryci w przepuście, którym pod murem spływał potok weszli do Jaru. Gimli, Gamling Stary i żołnierze z Zachodniej Bruzdy ruszyli by odepchnąć ich atak. Nic niespodziewający się orkowie musieli się wycofać albo zginąć. Po walce Gimli i kilku robotników zasypali przepust kamieniami. Żołnierze na murach też odnieśli zwycięstwo. Na jakiś czas był spokój w walkach. Rycerze byli już znużeni i wymęczeni, łucznicy nie mieli już strzał. Nagle rozległ się huk i kawałek muru się rozleciał. Orkowie wpadali przez dziurę i kiedy rycerze zwrócili się do nich, na murach znalazła się już setka drabin. Fala orków z dołu i góry zmiotła obrońców, którzy musieli wycofać się do fortecy lub jaskiń. Siły Isengardu zdobyły zewnętrzy mur. Ataki trwały nieprzerwanie przez całą noc, ale Uruk-hai nie udało zdobyć się grodu ani jaskiń. Tuż przed wschodem słońca król Théoden postanowił o świcie wyjechać naprzeciw orkom. Aragorn postanowił namówić siły Isengardu do odwrotu. Jednak orkowie go wyśmiali i wreszczie wysadzili bramę do grodu. Jednak kiedy szykowali się do ostatecznego natarcia rozległ się rozbrzmiewający głos wielkiego rogu Helma obwieszczający wyjazd króla z Grodu. Wszyscy orkowie stanęli w miejscu przerażeni, bowiem w ich kierunku jechał rozpędzony król z Aragornem u boku i z ok. 900 jeźdźców. Orkowie padali od mieczy i włóczni. Król wyjechał przez Helmowe Wrota i utorował sobię drogę do Szańca. Nagle spostrzegł, że tam gdzie była przepiękna dolina teraz stał czarny, cichy las. Przed nim stał czarodziej Gandalf Biały i Erkenbrand ze swoją armią. Isengardczycy uciekali w popłochu do lasu przed królem i Erkenbrandem. Żaden ork, ani Dunlending nie wyszedł nigdy z tego lasu. Król Théoden wygrał bitwę o Helmowy Jar

Plik:Władca Pierścieni - Śmierć Haldira (HD)

Przebieg bitwy o Helmowy Jar po wdarciu się orków do grodu - scena z filmu "Władca Pierścieni: Dwie wieże"

W filmie

Bitwa o Helmowy Jar w filmie wyglądała nieco inaczej niż w książce.

Tuż przed samą bitwą do Helmowego Jaru przyszło ok. 1000 elfów z Lothlórien dowodzone przez Haldira, aby wspomóc Rohańczyków. Razem z łucznikami ludzi zajęli pozycję na murach. Wtedy orkowie zaczęli szturm. Pierwsi ostrzał rozpoczęli łucznicy na murach, a orkowie im odpowiedzieli. Kiedy Uruk-hai byli już przy murach zaczęli przystawiać drabiny. Kilka chwil póżniej orkowie wysadzili mur i wdarli się do środka Jaru. Po krótkim czasie orkowie zajęli mur i wojownicy musieli się wycofać do twierdzy. Podczas wycofywania jeden ork zabił Haldira. W tym samym momencie

Gandalf przybywa z pomocą

Odsiecz Gandalfa i Jeźdźców Rohanu - scena z filmu "Władca Pierścieni: Dwie wieże"

orkowie próbowali zniszczyć bramę do twierdzy taranem. Kiedy wyważyli już połowę bramy Aragorn postanowił razem z Gimlim zatrzymać tarany. Rzucając krasnoludem na most, przedostali się i zaatakowali orków na moście od tyłu. Isengardczycy musieli się wycofać. Tymczasem brama została wzmocniona. Po krótkiej chwili Uruk-hai ponownie uderzali taranami. Aragorn zaproponował Théodenowi, aby wyjechał orkom naprzeciw. Chwilę potem rozbrzmiał róg Helma i orkowie wyważyli bramę. Król Théoden z Aragornem i garstką wojowników  zaatakował orków na moście. Tymczasem o świcie Gandalf przyjechał z Éomerem i Jeźdźcami, i stratowali większość armii orków, zbiegając na nich po stromym zboczu. Bitwa została wygrana.

Straty

W książce poległa prawie cała armia Isengardu i conajmniej 500 - 700 wojowników ludzi.

W filmie poległa praktycznie cała armia Uruków. z 300 ludzi zostało kilkudziesięciu. Z około 1000 elfów przetrwała tylko mała grupka wojowników, którzy uciekli do baszty. Jedynie oddział Eomera nie poniósł prawie żadnych strat.

Skutki

Plik:The Lord of the Rings - The Ents kills Uruk hai (Extended Edition HD)-0

Końcowy przebieg bitwy - scena z filmu "Władca Pierścieni: Dwie wieże"

  • Największa armia Isengardu została rozbita, Rohan został ocalony.
  • Osłabienie wojsk Sarumana potrzebnych do obrony Isengardu w czasie marszu Entów na Isengard.
  • Zakaz przekraczania zbrojnie brodu na Isenie ludziom z Dunlandu.
  • Umożliwienie Rohańczykom pomocy Gondorowi.

Ciekawostki

  • W scenie bitwy w Helmowym Jarze wzięło udział 26 000 statystów.