Bitwa na Polach Pelennoru

Ta strona to zalążek artykułu. Jeśli możesz, rozbuduj go.

Bitwa na polach Pelleno

Plik:Battle of Pelennor Fields.jpg

Fragment bitwy w filmie Władca Pierścieni: Powrót króla

ru - główne starcie pomiędzy siłami ludzi z Gondoru i Rohanu a armią Saurona. Walczyli tam także niektórzy członkowie Drużyny Pierścienia. Stoczona 15 marca 3019 roku Trzeciej Ery.

Przyczyna

Sauron ówczesny władca Cienia nienawidził Gondoru ponieważ, ród ten w wiekszości składał sie z Numenorejczyków, czyli rodu Elrosa brata Elronda pół elfa. Chciał zniszczyć miasto, bo strasznie bał się rodu Dunedainów, a doszły go słuchy że nastepca Isildura żyje. Niosący pierścień Barahira, Aragorn Elessar  był coraz bliżej do zdobycia tronu. Sauron nie chciał dopuścić do powstania silnego zjednoczonego państwa Arnoru i Gondoru i powrotu króla na tron, którego obawiał się od czasu pamiętnej armii XXV króla Numenoru Ar-Pharazona. Samo zdobycie Gondoru pozwoliło by Sauronowi na wypowiedzenie wojen innym krainom takim jak Rohan, a nawet Lothlorien czy Rivendell.

Przebieg

Odsiecz Rohirrimów

Tuż przed wschodem słońca 15 marca Wódz Nazgûli wtargnął do Minas Tirith. Wydawało się, że szturm stolicy Gondoru miał się skończyć pełnym triumfem sił Saurona. Jedynie Gandalf Biały odważył się stawić czoła Upiorowi. Wojskom Mordoru nie zdołało się zdobyć Minas Tirith. O pierwszych kurach zabrzmiały

Plik:Plan bitwy.svg.png

Plan bitwy

rogi nadciągających z odsieczą Gondorowi Rohirrimów, którzy z łatwością wtargnęli na pola Pelennoru, bowiem otaczający je mur, Rammas Echor, został zburzony przez orków. Jeźdźcy Rohanu natarli w trzech grupach:

• na prawej flance éoredy Wschodniej Marchii prowadzone przez Elfhelma;
• w centrum Gwardia Królewska i jeźdźcy z zaciągu Edoras pod wodzą króla Rohanu, Théodena oraz jego następcy, Éomera;
• na lewym skrzydle oddziały Zachodniej Marchii Grimbolda.

Wiatr od morza szybko rozegnał ciemności Saurona, zasłaniające niebo, a w świetle słońca szarżujący Rohirrimowie zepchnęli zaskoczonych wrogów ku Anduinie. Opanowali całą północną połać Pelennoru i przerwali pierścień oblężenia wokół Minas Tirith.

Flota z południa

Nagle na brzegach Anduinie spostrzeżono flotę, składającą się z kilkunastu okrętów o czarnych żaglach. Wszyscy początkowo sądzili, że to Korsarze z Umbaru, którzy przesądzą o wyniku bitwy na korzyść wojsk Saurona. Jednak wkrótce na jednym ze statków rozwinięto sztandar z godłem królów Gondoru – Białym Drzewem pod Siedmioma Gwiazdami i koroną na czarnym tle. Okazało się, iż na pole bitwy przybywa Aragorn II na czele Szarej Drużyny i sił gondorskich lenników z południowych prowincji. Jego flota przybiła do Harlondu, a żołnierze zeszli z okrętów i zaatakowali Haradrimów od tyłu. Przebili się łatwo przez zaskoczonych nieprzyjaciół do Rohirrimów. Wkrótce połączone wojska Rohanu i Gondoru rozbiły wroga i zaczęły go spychać ku rzece. Batalia jednak trwała długo, aż do wieczora, bowiem większość oddziałów Saurona nie poddała się, tylko walczyła do ostatniego żołnierza. Jedynie garstce niedobitków udał się zbiec do Mordoru.

Plik:Bitwa na polach Pelenoru skrót

Po bitwie

Batalia na polach Pelennoru, niezwykle dramatyczna w przebiegu, ostatecznie zakończyła się zwycięstwem Rohirrimów i Gondorczyków, którzy okupili je zapewne dużymi stratami. Ocalono jednak od upadku Minas Tirith, a także ziemie położone na zachód od tego miasta. Najpewniej bowiem, gdyby została zdobyta stolica Gondoru, armie Saurona łatwo zajęłyby inne regiony. Była to największa bitwa całej Wojny o Pierścień, jak i największa batalia Trzeciej Ery, choć trzeba zaznaczyć, iż nie przesądziła o wyniku tego konfliktu.