Bitwa na Polach Gladden (zwana również Klęską na Polach Gladden) – potyczka stoczona 4 października 2 roku TE na północnym skraju Pól Gladden, pomiędzy królem Isildurem i jego świtą z orkami.
Przyczyny[]
Przyczyny nie są do końca znane. Część orków pochodziła z armii Saurona, więc mogła być to zaplanowana zemsta. Ponadto orszak przewoził dużo bogactw oraz Jedyny Pierścień, który mógł naprowadzić Nieprzyjaciela. Jednak najbardziej prawdopodobne jest to, że orkowie nie mieli pojęcia o klęsce Saurona, a mieli za zadanie nękanie każdego oddziału, który przeprawił się przez Góry Mgliste i podążał na południe.
Przebieg[]
Droga do Rivendell[]
Po upadku Saurona w Drugiej Erze Pierścień należał do Isildura. Został on królem Arnoru i Gondoru i przez rok przebywał w południowym królestwie. Po tym czasie postanowił, że uda się na północ. Przewidywał, że podróż zajmie około 40 dni. W Rivendell zostawił żonę oraz syna i postanowił podążyć drogą przez Dolinę Anduiny do przełęczy w Górach Mglistych. Spokojnie przeszli przez Dagorlad, a 20 dnia podróży zaczął padać obfity czterodniowy deszcz.
Atak[]
Atak nastąpił 30 dnia wędrówki po przebyciu przez wędrowców ok. 3/4 drogi do Rivendell. Armia orków zaatakowała od strony Mrocznej Puszczy. Napastnicy mieli przewagę, ponieważ atakowali ze zbocza. Isildur uformował thangail (mur z tarcz) oraz odesłał giermka Ohtara wraz z dwoma innymi ludźmi, aby zanieśli szczątki Narsila do Imladris. Przeciwnicy uderzyli, jednak obrona wytrzymała. Strzały orków odbijały się od mocnych, númenorejskich zbroi. Szeregi nieprzyjaciela poszły w rozsypkę i zaczęły się cofać, nie czyniąc większych szkód Dúnedainom. Król nakazał wznowić marsz, lecz tym razem mieli iść bliżej Anduiny, gdzie stok był łagodniejszy. Jednak gdy zaczęło się ściemniać, orkowie wznowili atak. Tym razem otoczyli ludzi i zaatakowali ze wszystkich stron naraz. Elendur podbiegł do swojego ojca i nakazał mu uciekać. Wtedy Isildur założył Pierścień i uciekł z pola bitwy. Wróg zaczął zyskiwać znaczną przewagę, w końcu wszyscy padli martwi oprócz Estelma. Dzięki Leśnym Ludziom orkowie nie zdążyli posiekać zwłok.[1][2]
Losy Isildura[]
Żaden człowiek nie widział więcej Isildura. Kiedy dotarł do brzegu rzeki, zostawił zbroję i miecz. Podczas przepływania Anduiny Pierścień zsunął mu się z palca. Król próbował dostać się na małą wysepkę, lecz wtedy orkowie zobaczyli blask Elendilmiru i wypuścili w jego stronę zatrute strzały. Ciało Isildura osiadło na mieliźnie. Istnieje przypuszczenie, że znalazł je Saruman.
Skutki[]
- Śmierć dziedziców Gondoru i Arnoru.
- Utrata Pierścienia.
Inna wersja legendarium[]
W Pierścienie Władzy i Trzecia Era w Silmarilionie Isildur i jego żołnierze rozbili obóz pomiędzy Wielkim Zielonym Lasem a rzeką Anduiną, w pobliżu Loeg Ningloron, Pól Gladden i tam wpadli w zasadzkę orków, którzy zaatakowali niespodziewanie obóz, gdyż Isildur nie wystawił wart, sądząc że wszyscy jego wrogowie zostali pokonani[2].
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Klęska na polach Gladden”
- ↑ 2,0 2,1 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Pierścienie Władzy i Trzecia Era