Bitwa na Dagorlad (1899) – jedna z wielu bitew rozegranych na tych terenach pomiędzy sojuszem Gondoru i Nortów (Éothéodów) z Woźnikami (konfederacją Easterlingów).
Przebieg[]
Éothéodzi pod przewodnictwem Marhwiniego żyli w górnym biegu Anduiny, obserwując Woźników. W 1899 roku Trzeciej Ery Marhwini ostrzegł Calimehtara z Gondoru, że Woźnicy planują najechać Calenardhon. Poinformował go też o przygotowywanym buncie zniewolonych Éothéodów przeciwko Woźnikom. Calimehtar wyruszył z Ithilien i sprowokował Woźników, aby ci zaatakowali. Król ruszył do odwrotu w celu odciągniecia Easterlingów od swoich siedzib. Jednak liczba przeciwników była tak wielka, że nie mógł utrzymać pozycji i rozpoczął odwrót, wciągając ich jednocześnie z dala od ich siedzib. W kluczowym momencie bitwy grupa jeźdźców okrążyła bokiem pole bitwy i w połączonych siłach wraz z Éothéodami Marhwiniego zepchnęła Woźników na północ.
Banici z Mrocznej Puszczy i niewolnicy spalili domy, magazyny oraz wozy Easterlingów. Większośc z nich zginęła, ponieważ byli słabo uzbrojeni, a i nieprzyjaciel zostawił obronę dla swoich obozów.[1][2]
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Cirion i Eorl. Przyjaźń Gondoru z Rohanem”
- ↑ Karen Wynn Fonstad, Atlas Śródziemia, „Trzecia Era”, Woźnicy i Angmar (1851–1975)