Bilbo Baggins (hob. Bilba Baggins) – hobbit z rodziny Bagginsów, syn Bunga Bagginsa i Belladony Tuk, przybrany ojciec Froda Bagginsa. W większości jego przodkami byli Fallohidzi. Jako, że zarówno ojciec jak i matka pochodzili ze znamienitych rodów, Bilbo był bardzo zamożny. Mieszkał w Bag End w Hobbitonie, w kraju Shire. Był przyjacielem czarodzieja Gandalfa, a później kilkunastu krasnoludów, elfów i ludzi. W wieku 99 lat usynowił Froda zarazem bratecznym bratem (w skrócie Frodo nazywał Bilba wujem). Wymyślał poematy. W jednym z nich jest wspomniana kraina Aerie.
Biografia[]
Przed wędrówką[]
Bilbo urodził się 22 września 2890 roku Trzeciej Ery. Mało jest znanych faktów z jego życia sprzed wyprawy do Ereboru. Wiadomo jedynie, że w młodości był przyjacielem Gandalfa. Jego ojciec wybudował siedzibę rodziny Bagginsów, Bag End pod pagórkiem, które było bardzo bogato wyposażone. Po śmierci ojca w 2926 TE, odziedziczył majątek Bagginsów razem z Bag End.
Wyprawa do Samotnej Góry[]
W 2941 roku Trzeciej Ery, kiedy Bilbo miał pięćdziesiąt lat w Shire po wielu latach odwiedził go dawny przyjaciel – czarodziej Gandalf. Wizyta trwała krótko, a Gandalf zapowiedział przybycie wieczorem. Po zmierzchu do domu Bagginsa – Bag End przybyła trzynastka krasnoludów (Dwalin, Balin, Kili, Fíli , Dori, Nori, Ori, Óin, Glóin, Bifur, Bofur, Bombur oraz Thorin II Dębowa Tarcza). Po kolacji, na której pojawił się Gandalf odbyła się rozmowa, w której czarodziej wyjaśnił, że jutro wyruszają, by odzyskać skarby krasnoludów, zrabowane przez Smauga. Podczas tej trudnej wyprawy Bilbo miał być włamywaczem. Pomimo niechęci Bagginsa Gandalf zdołał go namówić do wyprawy[1]. Następnego dnia Gandalf, Bilbo i trzynastu krasnoludów pod dowództwem potomka królów Ereboru – Thorina Dębowej Tarczy zabrawszy ekwipunek wyruszyli z Shire[2].
Po jakimś czasie wędrówki grupa minęła Brod i weszła w obręb Dzikich Krain. Gandalf odłączył się od reszty i wyprzedził ich, by przetrzeć drogę. Pogoda była beznadziejna: deszcz lał, a wiatr przenikał ubrania. Dodatkowo kuc, wiozący część ekwipunku uciekł. Nagle kompania zobaczyła ognisko w puszczy. Bilbo został wysłany aby zbadać, kto je rozpalił. Na miejscu okazało się, że przy ognisku siedzą dzikie trolle: William (Will), Tom i Bert. Schwytali oni hobbita oraz krasnoludów, którzy przyszli mu z pomocą. Jednak dzięki wielkiemu sprytowi Gandalfa spierali się do rana jak ich przyrządzić, aż wreszcie wschodzące słońce obróciło ich w kamienie. Wtedy czarodziej uwolnił ich, a następnie razem przeszukali jaskinie trolli. Znaleźli wspaniałe bronie. Tam też Bilbo znalazł krótki miecz – Żądło, który dawniej należał do elfów, a w przyszłości który pomagał mu podczas walk[2]. Następnie został on przez pana Bagginsa przekazany Frodowi[3].
Grupa po jakimś czasie dotarła do doliny Rivendell, zamieszkanej przez elfów Elronda. Ugościł on członków wyprawy oraz opowiedział im, jak dostać się do jamy Smauga w Ereborze ukrytym przejściem odczytując runy księżycowe. Po odpoczynku w Rivendell Bilbo, Gandalf i krasnoludowie ruszyli dalej, ku Górom Mglistym[4].
Wkrótce dotarli oni do pierwszych większych wzniesień. Podczas drogi członkowie kompanii zmierzali najczęściej wąskimi ścieżkami nad przepaściami. Tak też było nocą z 15 na 16 lipca, kiedy nad górami szalała burza. Według relacji Bilba napotkali wtedy grupę walczących górskich olbrzymów, jednak nie wiadomo, czy była to prawda, zwłaszcza, że nigdzie indziej nie znajdujemy o nich wzmianek. Uciekając przed burzą i być może olbrzymami grupa dotarła do dość dużej jaskini, gdzie rozbito obóz. Nocą do groty przez ukryte przejścia wydostały się z wnętrza góry gobliny. Po krótkiej walce porwali wszystkich, prócz Gandalfa, który dzięki panu Bagginsowi w porę opuścił jaskinię (Bilbo krzyknął ze strachu, bo widział jak ściana się osuwa i wychodzą z niej jakieś cienie). Wlekli ich tunelami do groty, w której przebywał ich wódz. Wtedy też pojawił się Gandalf, zabił przywódcę goblinów, a następnie wraz z krasnoludami i Bilbem uciekł w głąb góry. Bilbo nie mógł nadążyć za krasnoludami, więc jeden z nich wciągnął go na swoje plecy. Tam Bilbo w ciemnościach spadł z pleców jednego z kompanów, a uderzywszy o kamień stracił przytomność[5].
Hobbit obudził się po jakimś czasie i błądząc w ciemnościach dotarł do dużej groty, w której znajdowało się podziemne jezioro. Na ziemi znalazł złoty pierścień, który okazał się Jedynym Pierścieniem, wykutym przed wiekami przez Saurona. Bilbo wkrótce dowiedział się, że nie jest sam. Jaskinie te zamieszkuje właściciel pierścienia – Gollum, który używał go by stawać się niewidzialnym i od czasu do czasu zapolować na jednego z goblinów, który chodził sam w pobliżu jego groty. Bilbo zgodził się zagrać w zagadki ze stworem. Jeżeli hobbit wygrałby, Gollum wyprowadzi go z podziemi, pokaże mu wyjście. Jeżeli natomiast Gollum – Baggins zostanie pożarty. Podczas gry hobbit zadał pytanie, które łamało zasady gry, jednak jego przeciwnik zgodził się na nie odpowiedzieć. Owym pytaniem było: Co mam w kieszeni?. Po trzech nieudanych próbach Gollum przegrał i zgodził się wyprowadzić Bilba, pod warunkiem, że ten pozwoli mu zabrać z jego kryjówki pewną rzecz. Był nią właśnie znaleziony przez hobbita Jedyny Pierścień. W czasie szukania pierścienia przez Golluma Bilbo nałożył go na palec i odkrył jego właściwości wykorzystywane przez stwora. Wkrótce Gollum spostrzegł, że pierścień zaginął i podejrzewał Bilba o kradzież jego skarbu – tak Gollum nazywał pierścień. Hobbit jednak był niewidzialny, a stwór pomyślał, że wybiegł z jaskini. Ruszył ku wyjściu, a za nim pobiegł Bilbo. W pewnym momencie Gollum zrozumiał przegraną i zagrodził nieświadomie wejście do korytarza, którym dochodziło się do wyjścia. Bilbo podniósł mieczyk i był gotowy go zabić, lecz nie uczynił tego. Okazał mu litość, a sam wciąż niewidzialny przeskoczył nad głową Golluma i wyminął straże u bramy. Wkrótce spotkał się z resztą grupy, która wcześniej zdołała wyjść na powierzchnię[6].
Uratowani zeszli do jakiejś dolinki, gdzie jeszcze tego samego dnia przybyli wysłani przez orków wargowie. Wielkie wilki zmusiły członków grupy do ucieczki na drzewa. Gandalf chcąc odpędzić wrogów począł ciskać w nich ognistymi pociskami – podpalonymi szyszkami z sosny, na której się schronił. Niespodziewanie jednak na miejsce przybyli orkowie, szukając zemsty za zabicie ich wodza. Zdołali zmienić kierunek rozprzestrzeniania się ognia, który objął drzewa, na których siedziała kompania. Na szczęście grupę dostrzegł wódz Wielkich Orłów, przyjaciel Gandalfa[7].
Wraz z innymi Orłami uratował on całą grupę, przenosząc ją na skrzydłach przez rzekę Anduinę. Ptaki wylądowały obok skały Carrock i pożegnały się z Gandalfem, Bilbem i krasnoludami. Niedaleko Carrock znajdowała się posiadłość leśnego człowieka Beorna, który posiadał umiejętność przemiany w nadzwyczaj silnego niedźwiedzia. Jako pierwsi udali się tam Gandalf i Bilbo, następnie zaś krasnoludowie. Beorn ugościł eskapadę, pożyczył jej kilka swoich kuców i zapas żywności. 22 lipca Gandalf na otrzymanym koniu pojechał na południe, zaś reszta wyruszyła do Mrocznej Puszczy[8]. Tam zostali pojmani najpierw przez wielkie pająki, które złapały wszystkich prócz Bilba, gdyż ten założył Pierścień. Ten po ciężkich trudach uwolnił przyjaciół[9]. Lecz zaraz potem elfowie wzięli do niewoli krasnoludów. Hobbit dzięki Pierścieniowi zdołał niepostrzeżony wraz z przyjaciółmi znaleźć się w pałacu Króla Leśnych Elfów. Bilbo ponownie uratował kompanię. Ukradłszy klucze i uwolniwszy krasnoludów zamknął ich w beczkach, które elfowie spławili do Miasta na Jeziorze[10].
Krasnoludów i Bilba wyłowili flisacy z Miasta na Jeziorze – Esgaroth. Ludzie z miasta byli zaskoczeni celem wyprawy kompanii, wielu im nie wierzyło, niemniej jednak ugościli ich bardzo dobrze, dali zapasy prowiantu, nowe ubrania i kuce. Wkrótce grupa wyruszyła z miasta[11]. Przeszedłszy przez zniszczony przez smoka kraj Dale dotarła do podnóży Samotnej Góry[12]. Smaug zginął wkrótce potem[13].
Hobbit wziął udział w Bitwie Pięciu Armii, przeżył, gdyż stał się niewidzialny[14]. Długo był nieprzytomny, więc zwiadowcy po końcu bitwy go nie znaleźli. Dopiero po przebudzeniu zdjął Pierścień i zobaczył człowieka, który ostatni raz sprawdzał, czy nikogo tu nie ma. Oznajmił, że niedługo by go uznali za zmarłego[15].
Po powrocie z Samotnej Góry[]
Po bitwie, 8 maja 2942 roku Trzeciej Ery, powrócił do rodzinnego Shire, przywożąc ze sobą zdobyte skarby. Kiedy wrócił do swego domu okazało się, że ma on nowych właścicieli, jego kuzynów, Lotho Sackville-Baggins i jego żona Lobelia Sackville-Baggins, którzy urządzili aukcje rzeczy Bilba, było to spowodowane że wszyscy mieli Bilba za martwego, gdyż niespodziewanie opuścił Shire i od roku go nie widziano[16]. Majątek zdobyty przez Bilba na wyprawie dał podstawę do legend o jego bogactwie, powtarzanych jeszcze przez wiele lat. W Shire niezwykłe było też wolne starzenie się Bilba, co zapewniał mu Pierścień, trzymany w ukryciu, jednak czasem używany.
Po powrocie z wyprawy, zaczął pisać książkę Tam i z powrotem, wakacje pewnego hobbita[16]. Z powodu braku czasu, przez długi czas nie mógł dokończyć dzieła.
Kiedy hobbit skończył sto jedenaście lat, wyruszył do Rivendell, by tam odpocząć i skończyć pisać swą książkę. Pisał wówczas też inną książkę "Przekłady z Języka Elfów". Jedyny Pierścień (po rozmowie z Gandalfem) przekazał Frodowi, tym samym odcinając się od przygód i kolejnej wyprawy. Przedtem urządził przyjęcie, na którym pożegnał się z hobbitami[17]. Po zakończeniu Wojny o Pierścień opuścił Śródziemie i jako jeden z Powierników Pierścienia odpłynął na Zachód[18].
Charakterystyka[]
Bilbo był niski i miał ogromny brzuch. Lubił jaskrawe stroje, a najbardziej zielone i żółte. Nie nosił butów, ponieważ miał owłosione stopy z grubymi podeszwami. Miał ciemne, kędzierzawe włosy i łagodną twarz. Hobbit był wesoły, beztroski i optymistycznie patrzył na świat. Zwykle gdy krasnoludowie tracili nadzieję, to Bilbo podtrzymywał ich na duchu. Uwielbiał spokój, poobiednią fajkę i jedzenie. Jak mawiał: "Obiad w miarę możliwości dwa razy dziennie". Odznaczał się sprytem, zwinnością, pomysłowością i odwagą. To właśnie on znalazł wejście do Samotnej Góry. Bilbo okazał się bardzo skromną istotą. Nigdy nie dbał o żadne skarby. Do końca wyprawy marzył jedynie o bezpiecznym powrocie do swojej norki. Początkowo krasnoludowie trochę go lekceważyli i narzekali, że nie poradzi sobie w wyprawie, Gandalf jednak uparł się, by hobbit im towarzyszył. Już w drodze Bilbo okazał się niezastąpiony – uratował krasnoludów z więzienia elfów, znalazł pierścień, pomógł im wyplątać się z pajęczyn, pierwszy spotkał się ze Smaugiem i dzięki sprytowi odkrył słaby punkt w jego zbroi, odniósł Bardowi Arcyklejnot Góry i przyczynił się do zwycięstwa bohaterów stojących po stronie dobra w Bitwie Pięciu Armii.
Kreacja w adaptacjach[]
The Hobbit (1966)[]
W niekanonicznej adaptacji filmowej The Hobbit po powrocie z wyprawy Bilbo żeni się z księżniczką Miką i na stałe osiedla się w Hobbitonie.
Filmowe trylogie Władca Pierścieni i Hobbit w reżyserii Petera Jacksona[]
W filmowej trylogii Władcy Pierścieni Petera Jacksona rolę Bilba zagrał Ian Holm, a w adaptacji Hobbit w jego młodszą postać wcielił się Martin Freeman.
Cytaty[]
- To ryzykowna sprawa wychodzić za próg domu.
- Uważaj na nogi, bo nie wiadomo, gdzie cię poniosą.
- Nigdy nie śmiej się ze smoka, póki jeszcze zipie.
- Połowy z was nie znam ani w połowie tak dobrze, jak chciałbym poznać, i mniej niż połowę z was lubię w połowie tak bardzo, jak na to zasługujecie.
Galeria[]
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Zabawa zgoła nieoczekiwana
- ↑ 2,0 2,1 J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Baranie pieczyste
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Pierścień rusza na południe”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Krótki popas
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Nad i pod górą
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Zagadki w ciemności
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Z deszczu pod rynnę
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Dziwna kwatera
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Muchy i pająki
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Beczkowy spływ
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Gorące powitanie
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Na progu
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Ogień i woda
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Nadejście burzy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Droga powrotna
- ↑ 16,0 16,1 J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Ostatni rozdział
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Zabawa z dawna oczekiwana”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Szara Przystań”
Kompania Thorina | |
---|---|
Thorin II Dębowa Tarcza • Balin • Dwalin • Fíli • Kíli • Dori • Nori • Ori • Óin • Glóin • Bifur • Bofur • Bombur • Gandalf • Bilbo Baggins |
Powiernicy Pierścieni Władzy | |
---|---|
Jedyny Pierścień Trzy Pierścienie Galadriela (Nenya) • Gil-galad, Elrond (Vilya) • Círdan, Gandalf (Narya) Siedem Pierścieni Thrór (przekazał pierścień synowi) • Thráin II (otrzymał pierścień od ojca) • sześciu nieznanych krasnoludów Dziewięć Pierścieni Czarnoksiężnik z Angmaru • Khamûl • Siedem nieznanych Upiorów Pierścienia |