Posiedzenie rady w Rivendell. "Hobbit: Niezwykła podróż".
Biała Rada – organizacja składająca się z Istari oraz najpotężniejszych spośród elfów, mająca na celu przeciwdziałanie Sauronowi. Spotkania Rady zwoływane były od 2463 do 2953 TE.[1]
Historia[]
W połowie Drugiej Ery odbyła się Rada Mędrców, aby omówić rosnącą siłę Saurona w Mordorze, wydarzenie to mogło być pierwowzorem dla Białej Rady. Kilku jej uczestników stało się także członkami Białej Rady w Trzeciej Erze.[2]
Sama Biała Rada została powołana w TE 2463, gdy po okresie Niespokojnego Pokoju Sauron powrócił do Dol Guldur. W jej skład wchodzili Istari Saruman i Gandalf i najważniejsi spośród elfów: Galadriela, Elrond Półelf i Círdan, Władca Przystani. Galadriela pragnęła, aby przewodniczącym Rady został Gandalf, ostatecznie jednak na jej czele stanął Saruman, ze względu na swoją potęgę i wiedzę (dlatego jego szaty miały kolor biały – symbol najwyższej rangi wśród Istarich). W TE 2759 zamieszkał on w Isengardzie i odtąd zaczęła się jego powolna zdrada.[3][4]
Rada zebrała się ponownie w TE 2851, po tym jak Gandalf wkradł się do Dol Guldur i przekonał się o powrocie Saurona. Chciał on przekonać pozostałych do interwencji w siedzibie Czarnoksiężnika. Saruman wstrzymał jednak działanie rady, oczekując że Jedyny Pierścień objawi się, poszukując Saurona i rozpoczął jego poszukiwanie. W TE 2939 Saruman odkrył, że Sauron poszukuje Pierścienia w nurtach Anduiny, w okolicy Pól Gladden, ale nie podzielił się tym z Radą.
Biała Rada zebrała się ponownie w TE 2941 i wtedy Saruman zgodził się na interwencję przeciw Sauronowi, chciał mu bowiem uniemożliwić znalezienie Pierścienia.
W 2953 TE Rada spotkała się po raz ostatni, aby debatować o Pierścieniach. Saruman zapewniał wówczas kłamliwie, jakoby Pierścień spłynął Anduiną do Morza. Gandalf zachował jednak czujność i zaczął badać sprawę Pierścienia znalezionego przez Bilba, Saruman zaś wysyłał za nim szpiegów do Shire.[5][6]
W roku TE 3000 Saruman użył palantíru i uwiedziony przez Saurona oficjalnie zdradził radę, stając się Sarumanem Wielu Barw. W TE 3017 Gandalf odkrył prawdę o Pierścieniu, ale szukając w TE 3018 rady u Sarumana został przezeń uwięziony. W TE 3019 Saruman został za to wykluczony z Rady, zaś jego różdżkę złamał nowy przewodniczący – Gandalf Biały. W 3019 TE Saruman został uśmiercony przez swego sługę, Grímę, a w TE 3021 Gandalf, Galadriela i Elrond odpłynęli za Morze.[7][8]
Członkowie Rady:[]
- Istari:
- Saruman (Curumo) – przewodniczący Białej Rady do 4 marca 3018 roku, zdradził Radę i sprzymierzył się z Sauronem. Początkowo zwany Sarumanem Białym, po zdradzie przybrał przydomek Saruman Wielu Barw.
- Gandalf (Olórin) – przewodniczący Rady od 4 marca 3018 roku, początkowo nosił szare szaty, potem, po śmierci w Morii i powrocie do świata żywych nosił białe barwy i nazywany był Gandalfem Białym.
- Zapewne pozostali żyjący Istari, a w szczególności Radagast.
- Elfowie
- Galadriela – powierniczka Nenyi, jednego z Pierścieni Elfów, Pani Lórien.
- Círdan – powiernik Naryi, jednego z Pierścieni Elfów (powierzył go Gandalfowi), władca Szarych Przystani.
- Elrond – półelf, powiernik Vilyi, trzeciego Pierścienia Elfów, władca Rivendell.
- Glorfindel (?) – potężny elf z Gondolinu, pogromca jednego z Balrogów, jedyny, którego bał się Czarnoksiężnik z Angmaru.
- Celeborn (?) – władca elfów z Lórien, mąż Galadrieli.
- Być może jeszcze kilku innych potężnych elfów takich jak Erestor lub Thranduil.
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, red. Christopher Tolkien Historia Śródziemia t. XII, The Peoples of Middle-earth, „The Tale of Years of the Third Age”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Historia Galadrieli i Celebrona, i Amrotha, władcy Lórien”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Królowie Númenoru"
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Zwierciadło Galadrieli”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Poszukiwania Pierścienia”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Narada u Elronda”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Pierścienie Władzy i Trzecia Era
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich), Trzecia Era