Belegaer

Belegaer, inaczej Wielkie Morze – ocean oddzielający kontynent Śródziemia od Amanu. Istniejący od Ery Drzew i poszerzony na końcu Pierwszej Ery. Stał na drodze istotom pragnącym dostać się do nieśmiertelnych krain.

Geografia[]

Jego długość i dokładny obszar nie są znane, wiadomo jednak że rozciągał się aż do zmrożonej lodem północy i cieśniny Helcaraxë do obszarów wielkiego gorąca na południu (i zapewne dalej). Ulegał też licznym zmianom obszaru jak w 590 Pierwszej Ery gdy doszło do zatopienia Beleriandu.

Wyspy[]

Tol Eressëa, wyspa przy Amanie
Númenor (jedynie w Drugiej Erze)
Zachodnie Wyspy:
Balar (jedynie w Pierwszej Erze)
Tolfalas w Zatoce Belfalas.
Zaczarowane Wyspy

Zatoki i ujścia[]

Historia[]

Ocean ten powstał przy początku Ery Drzew oddzielając wówczas krainy Śródziemia i Beleriandu od Amanu. Część Elfów została przeniesiona do Amanu na pływającej wyspie Tol Eressëa. Pod koniec Pierwszej Ery obszar oceanu został rozszerzony a lądowe przejście na północy zniszczone przez co odległość szczęśliwych krain od Śródziemia znacznie wzrosła. Dalej jednak można było dopłynąć (teoretycznie) do Valinoru. Przemiana świata w kulisty glob na końcu Drugiej Ery zaowocowała usunięciem Amanu z obszaru świata. Podróż do niego zaczynała się co prawda na oceanie ale dalej wiodła Prostą Drogą poza kształt Ziemi.

Istnieją niejasne pewne przesłanki, że w miejsce Amanu powstały jakieś lądy zachodnie do których mogli dotrzeć wygnańcy z Numenoru.

Mieszkańcy, fauna i flora[]

Oceanem władał Ulmo. Do spotkania z nim doszło np. podczas wędrówki Tuora do Gondolinu, blisko miasta Vinyamar. Wewnętrznymi morzami Ardy władał też Ossë, który nauczył elfów budować statki. Jego żoną była Uinena, łagodząca dzikość wód w czasie sztormów. Istnienie pomniejszych duchów wody nie jest jasne.

Mieszkańcem Belegaeru był zapewne Fastitocalon o ile faktycznie istniał a nie był jedynie hobbicką legendą. Podobnie syreny nie występują nigdzie indziej poza wczesnym legendarium i Opowieściami z Niebezpiecznego Królestwa.

Mało wiemy o ptakach gnieżdżących się nad wodami. Wspominane są jedynie mewy oraz petrele (w pieśni The Bidding of the Minstrel).

Etymologia[]

Nazwa oceanu pochodzi z sindarinu, składając się z dwóch słów Beleg (potężny) i aer (morze). W pierwszych pismach ocean ten był w quenyi nazywany Alatairë. W opowieści o Eärendilu i Elwindze zwany jest "Morzami Rozłąki".