Barahir (400 PE - 460 PE) – człowiek z rodu Bëora, syn Bregora, mąż Emeldir i ojciec Berena oraz Hiril. Miał czwórkę rodzeństwa: Bregolasa, Bregil, Hirwen i Gilwen[1].
Biografia[]
Mieszkał w Ladros. W czasie bitwy wspomógł on Felagunda i uratował mu życie. Ten w zamian dał mu swój pierścień i obiecał pomoc w potrzebie jemu i jego rodowi. W taki właśnie sposób Barahir otrzymał Pierścień Felagunda, odtąd nazywany Pierścieniem Barahira. Po wojnie wraz z grupą dwunastu wojowników bronił do śmierci swych ziem, ukrywając się wśród wrzosowisk nad jeziorem Tarn Aeluin. Został zabity razem z towarzyszami przez orków w Taur-nu-Fuin, z powodu zdrady Gorlima[2][3].
Ciekawostki[]
- Pieśni Ñoldorów upamiętniły imiona ostatnich towarzyszy Barahira. Są to: Beren, Baragund, Belegund, Radhruin, Dairuin, Dagnir, Ragnor, Gildor, Gorlim, Arthad, Urthel, Hathaldir.
- W pierwotnej wersji legendy o Berenie i Luthien, Barahir był elfem i nosił imię Egnor bo-Rimion "Myśliwy Elfów"[4]
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, red. Christopher Tolkien Historia Śródziemia t. XI, The War of the Jewels, „Of the Coming of Men into the West”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Zniszczenie Beleriandu i śmierć Fingolfina
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Beren i Lúthien
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien(red.), Beren i Lúthien, "Spis imion, nazw własnych i geograficznych występujących w pierwotnych tekstach”